Μαντάμ ντε Πομπαντούρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Ζαν Αντουανέτ Πουασόν''', '''μαρκησία ντε Πομπαντούρ''' (''Jeanne Antoinette Poisson,Marquise de Pompadour)'', γεννήθηκε στις [[29 Δεκεμβρίου]] [[1721]] στο [[Παρίσι]], και πέθανε στις [[15 Απριλίου]] [[1764]] στις [[Βερσαλλίες]] ήταν μια πολύ διάσημη μαιτρέσσα του βασιλιά [[Λουδοβίκος ΙΕ'|Λουδοβίκου ΙΕ']].

Γεννημένη στο [[Παρίσι]] από έναν πλούσιο τραπεζίτη πατέρα, η Ζαν Αντουανέτ είχε από μικρή το όνειρο να γίνει ερωμένη του βασιλιά. Μάλιστα όταν ήταν σε ηλικία 9 ετών μια γριά μάντισσα της είχε πει πως μια μέρα θα γίνει η μαιτρέσσα του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ'. Έκτοτε ζούσε με αυτό το όνειρο. Πήγε σχολείο στο μοναστήρι των Ουρσουλίνων στο [[Παρίσι]].

Το [[1741]], σε ηλικία 20 χρονών παντρεύτηκε τον Σαρλ Γκιγιώμ λε Νορμαν Ντ'Ετιόλ ''(Charles Guillaume le Normant d'Etiolles)'', ο οποίος ήταν αξιωματικός στρατού.

Στις [[25 Φεβρουαρίου]] [[1745]] δόθηκε στις [[Βερσαλλίες]] ένας μεγάλος χοροςχορός μασκέ με αφορμή τον γάμο του πρίγκηπα Λουδοβίκου, γιο του Λουδοβίκου ΙΕ' και διάδοχο του γαλλικού θρόνου. Εκεί της δόθηκε η ευκαιρία να τραβήξει την προσοχή του βασιλιά και από τότε ο βασιλιάς μαγεύτηκε από την ίδια. Μέσα στους επόμενους μήνες με διαταγή του βασιλιά πήρε διαζύγιο από τον Σαρλ Γκιγιώμ, τον προηγούμενο άντρα της. Τον Ιούλιο έγινε μαρκησία και απόκτησε δικό της μαρκισάτο στα νότια της [[Γαλλία|Γαλλίας]]. Αυτό ήταν πρωτοφανές για την εποχή εκείνη, καθώς για πρώτη φορά εναένα άτομο από αστική καταγωγή εισήλθε στην υψηλή αριστοκρατική κοινωνία των [[Βερσαλλίες|Βερσαλλιών]]. Τέλος το [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] έγινε η επίσημη παρουσίαση στη γαλλική βασιλική αυλή ως επίσημη μαιτρέσσα του βασιλιά.

Την θέση της ως μαιτρέσσα την κράτησε ως τον θάνατο της, το [[1764]], αν και οι σεξουαλικές επαφές με το βασιλιά τέλειωσαν το [[1750]]. Το ότι κράτησε σχεδόν 20 χρόνια αυτήν τη θέση οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έκανε το κλασσικό λάθος όπως οι προηγούμενες μαιτρέσσες να κάνει εχθρό τη νόμιμη σύζυγο του βασιλιά, τη βασίλισσα, αλλά επεδίωξε να μην την προσβάλλει δημόσια τουλάχιστον.[[Εικόνα:Pompadour6.jpg|right|thumb|260px|Η μαρκησία ντε Πομπαντούρ το 1752]]

Επιπλέον δημιούργησε έναν κύκλο από φίλους και συμμάχους, με κατάλληλο χειρισμό των διάφορων ίντριγκων στην βασιλική αυλή.

Επί 5 χρόνια διήυθυνε στις [[Βερσαλλίες]] ένα δικό της προσωπικό θέατρο, με το οποίο πρόσφερεπροσέφερε διασκέδαση και ψυχαγωγία στο βασιλιά.

Χρησιμοποίησε την θέση της για να προωθήσει συγγραφείς και καλλιτέχνες. Η έκδοση της ''Εγκυκλοπαίδειας'' που ολοκληρώθηκε σταδιακά από το [[1750]] ως το [[1760]] οφείλεται σε αυτήν, καθώς προστάτεψε τους συγγραφείς της, τον [[Ντενί Ντιντερό|Ντιντερό]], κυρίως. Πολλοί ζωγράφοι προωθήθηκαν από την [[μαρκήσιος|μαρκησία]], όπως ο [[Φρανσουά Μπουσέ]]''(Boucher)'' και ο Ντρουέ''(Drouais)''.

Με την πάροδο των χρόνων απέκτησε πολλές εκτάσεις γης ως δώρο από τον βασιλιά, όπως και πολλά κάστρα και πύργους, τα οποία ανακαίνισε και επίπλωσε με πολυτέλεια. Αλλά η συντήρηση αυτών των δεκάδων κατοικιών καθώς και οι μόνιμοι καλλιτέχνες στην υπηρεσία της, απαιτούσαν μεγάλο μερος από τις βασιλικές δαπάνες.

Επίσης ίδρυσε το διάσημο εργοστάσιο πορσελάνης στις [[Σέβρες]], δυτικά του [[Παρίσι|Παρισιού]].

Επίσης χρηματοδότησηχρηματοδότησε την κατασκευή της ''Πλας ντε λα Κονκόρντ(Place de la Concorde)'' στο Παρίσι, η οποία τότε ονομάστηκε ''Place Louis XV''.

Επέβλεπε την ανέγερση του ''Μικρού Τριανόν (Petit Trianon)'') στις [[Βερσαλλίες]], ενώ υποστήριξε και την κατασκευή μιας στρατιωτικής σχολής έξω από το [[Παρίσι]], που ολοκληρώθηκε το [[1756]].

Εκτός από καλλιτεχνική επιρροή είχε και κάποια πολιτική επίδραση. Κατά την διάρκεια του [[Επταετής Πόλεμος|Επταετούς Πολέμου]] συμβούλεψε τον βασιλιά να συμμαχήσει με την [[Αυστρία]] κατά της Πρωσίας.

Η πολιτική της επιρροή όμως ήταν μικρότερη από αυτήν που νόμιζαν οι ιστορικοί ως τον [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]].

Από τον γάμο της με τον Σαρλ Γκιγιώμ επέζησε μόνο ένα κορίτσι, η Αλεξανδρίνα, γεννημένη το [[1744]], η οποία όμως πέθανε το [[1754]] από [[φυματίωση]]. Μάταια προσπάθησε η μαρκησία να βάλει την κόρη της στην βασιλική οικογένεια με γάμο της κόρης της με ένα μέλος της.