Αντώνιος Μιχελιδάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας |
μ Ρομπότ: Αφαίρεση από την Κρητικοί πολιτικοί. |
||
Γραμμή 7:
Γεννήθηκε στο [[Ηράκλειο]] το 1844. Όταν ξέσπασε η [[Κρητική Επανάσταση (1866-1869)]] διέκοψε τις φιλολογικές του σπουδές στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]] προκειμένου να γυρίσει στην πατρίδα του και να συμμετάσχει ενεργά στην επανάσταση. Έτσι επιστρέφοντας ανέλαβε ως πληρεξούσιος της Γενικής Επαναστατικής Συνέλευσης, την οργάνωση και τον συντονισμό της επαναστατικής δράσης στις ανατολικές επαρχίες της Κρήτης. Δέκα χρόνια αργότερα, όταν ξέσπασε η νέα [[Κρητική Επανάσταση του 1878]], συμμετείχε από τους πρώτους, αναλαμβάνοντας αυτή τη φορά πρόεδρος της Επαναστατικής Συνέλευσης όπου με την ιδιότητα αυτή υπέβαλε στο [[Συνέδριο του Βερολίνου]] που συνήλθε τον Ιούνιο του έτους εκείνου σχετικό υπόμνημα, ζητώντας την προσάρτηση της νήσου με το [[Βασίλειο της Ελλάδος]], διαπραγματευόμενος μαζί με άλλα μέλη της Επαναστατικής Συνέλευσης τον καταστατικό χάρτη της Κρήτης, που έμεινε γνωστός στην ιστορία με την ονομασία "[[Σύμβαση της Χαλέπας]]".
Μετά από τα γεγονότα αυτά, το 1879 εξελέγη πληρεξούσιος του Ηρακλείου στη Γενική Συνέλευση και ακολούθως εξελέγη αρχηγός του [[Εθνικό Κόμμα της Κρήτης|Εθνικού Κόμματος της Κρήτης]], αναλαμβάνοντας πρόεδρος της [[Κρητική Βουλή|Κρητικής Βουλής]], τα έτη 1901, 1903, 1905 και της Β΄ Συντακτικής Συνέλευσης του 1906, καθώς και της Βουλής το 1907. Αργότερα το 1910, εξελέγη "τιμής ένεκεν", μαζί με άλλους 4 Κρητικούς βουλευτής του ελληνικού χώρου. Ο ίδιος εξελέγη τότε βουλευτής [[Εκλογική περιφέρεια Αττικής και Βοιωτίας|Αττικοβοιωτίας]].
Οι υπόλοιποι 4 ήταν οι [[Ελευθέριος Βενιζέλος]], [[Γεώργιος Ι. Παπαμαστοράκης]], [[Μανούσος Κούνδουρος]] και [[Χαράλαμπος Πολογεώργης]].
Τότε παρενέβη η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]], ζητώντας την ακύρωση της εκλογής των Κρητικών, με το αιτιολογικό ότι ήταν Οθωμανοί υπήκοοι. Η [[Ελληνική Κυβέρνηση]] υπαναχώρησε. Τον επόμενο χρόνο που άρχισε πάλι επαναστατική δραστηριότητα στη Κρήτη, επανεκλέχθηκε για ακόμα μια φορά πρόεδρος της επαναστατικής συνέλευσης. Το 1912, όταν διορίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση διοικητής της Κρήτης ο [[Στέφανος Δραγούμης]], ο Αντώνιος Μιχελιδάκης ήταν αυτός που του παρέδωσε, ως πρόεδρος της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης, τη διοίκηση της νήσου.
Μετά τους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] και την Ένωση της Κρήτης με το Βασίλειο της Ελλάδος, διορίστηκε στη [[κυβέρνηση Στέφανου Σκουλούδη 1915]] υπουργός των [[Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης|Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης]]. Το 1916, όταν η [[Αντάντ]] επέβαλε στην Ελλάδα δικό της Αρμοστή, καθιστώντας δηλαδή τη χώρα [[προτεκτοράτο]] κατάσχοντας ταυτόχρονα και τον ελληνικό στόλο, ο Μιχελιδάκης συνελήφθη ως βασιλόφρονας και καταδικάστηκε από ειδικό δικαστήριο μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης Σκουλούδη σε [[εκτοπισμός|εκτοπισμό]] στη [[Μυτιλήνη]]. Απελευθερώθηκε αμέσως μετά τις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1920|εκλογές του 1920]], όταν καταψηφίστηκε ο [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] από τις ενωμένες δυνάμεις της [[αντιπολίτευση]]ς. Παρά ταύτα, διάγοντας ήδη το 76 έτος της ηλικίας του, δεν αναμίχθηκε ξανά στην πολιτική. Πέθανε τρία χρόνια αργότερα στη γενέτειρά του, το 1923.
Γραμμή 19:
[[Κατηγορία:Βουλευτές Αττικοβοιωτίας]]
[[Κατηγορία:Έλληνες αγωνιστές του 19ου αιώνα]]
[[Κατηγορία:Κρητικοί οπλαρχηγοί]]
[[Κατηγορία:Πρωθυπουργοί της Κρητικής Πολιτείας]]
| |||