Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 41:
Ο Θεόδωρος Α' ήταν υιός του [[Μανουήλ Λάσκαρης (πρεσβύτερος)|Μανουήλ Λάσκαρη]] (γεν.π.1140) και της Ιωάννας Καράτζαινας (γεν.π.1148). Ήταν στρατιωτικός και γαμπρός του αυτοκράτορα [[Αλέξιος Γ΄|Αλεξίου Γ΄ Αγγέλου]] ([[1195]]-[[1203]])<ref>{{Cite web|url=http://www.byzantium.xronikon.com/gremperors.html|title=Βυζαντινοί Αυτοκράτορες|last=Παπαθανασίου|first=Μανώλης|website=www.byzantium.xronikon.com|accessdate=2017-01-06}}</ref><ref>{{Cite web|url=http://www.ime.gr/CHRONOS/10/gr/glosari/7gl.html|title=Theodwros A' Laskarhs|website=www.ime.gr|accessdate=2017-01-06}}</ref>. Γεννήθηκε γύρω στα [[1175]] και όντας μέλος επιφανούς οικογένειας του [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντίου]] προωθήθηκε γρήγορα σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα, στα οποία και διακρίθηκε για την γενναιότητα και τις ικανότητές του.
Το [[1204]], την παραμονή της πτώσης της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους κατά τη [[Δ΄ Σταυροφορία]] και ενώ ο [[Αλέξιος Ε΄ Μούρτζουφλος]] είχε εγκαταλείψει την Πόλη, ο λαός εξέλεξε ως αυτοκράτορα τον αδελφό του [[Κωνσταντίνος Λάσκαρης αυτοκράτωρ|Κωνσταντίνο ΙΑ' Λάσκαρη]].
[[Αρχείο:Byzantium1204.png|thumb|290px|left|Η [[Λατινική Αυτοκρατορία]], η [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]], η [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας]] και το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]]. Τα όρια είναι ασαφή.]]Εκεί την ηγεσία της αντίστασης ανέλαβε ο Θεόδωρος, ο οποίος αφού κατάφερε να επιβληθεί στους Μικρασιάτες μεγιστάνες άρχισε τον πόλεμο κατά των Σταυροφόρων και των [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας|αυτοκρατόρων της Τραπεζούντας]]. Μεταξύ των προσφύγων από την Πόλη συγκαταλεγόταν και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως με πολλούς κληρικούς. Ο Θεόδωρος επιβλήθηκε ως ο μοναδικός ηγέτης του Μικρασιατικού Ελληνισμού και το 1208 στέφθηκε επισήμως αυτοκράτορας από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως που έδρευε πλέον στην Νίκαια.
Το 1211 ο Θεόδωρος Λάσκαρης συγκρούεται με τους Σελτζούκους Τούρκους και τον Σουλτάνο Καϊκοσρού (Καϊχοσχρόης) στην κοιλάδα του Μαιάνδρου (μάχη της Αντιόχειας) και πετυχαίνει αναπάντεχη νίκη. Ο στρατός του, μόλις 2000 άνδρες με πιο αξιόμαχο τμήμα ένα σώμα 800 μισθοφόρων ιππέων από την Ιταλία, μειονεκτούσε φανερά από τους Τούρκους και μετά τις πρώτες συμπλοκές αρχικά φαινόταν ότι θα έχανε τη μάχη. Όταν όμως ο Θεόδωρος συναντάται προσωπικά με Σουλτάνο, ρίχνει το άλογο και φονεύει τον αναβάτη του ανατρέποντας έτσι την έκβαση της μάχης. Σύμφωνα με βυζαντινές πηγές αναφέρεται πως ο Θεόδωρος κάρφωσε το Σουλτάνο στην καρδιά, ενώ ο σελτζούκος ιστορικός Ιμπν Μπιμπί πως τον αποτέλειωσε "Φράγκος". Ο ιστορικός [[Γεώργιος Ακροπολίτης]] αναφέρει πως το κεφάλι του Καϊκοσρού κόπηκε χωρίς να σφαγεί από το βασιλέα ή από άλλον της συνοδείας του<ref>[http://www.istorikathemata.com/2012/03/blog-post_26.html ''Βασιλεύς εναντίον Σουλτάνου'' από τα Ιστορικά Θέματα]</ref>.
| |||