Σπλήνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΗΟ '''σπλήνασπλήνας''' , είναι [[Λέμφος|λεμφοειδές]] όργανο των ζώων. Στον ανθρώπινο οργανισμό βρίσκεται στην κοιλιά επί της αριστερής πλευράς μεταξύ της 9ης και 12ης πλευράς. και αποτελείΑποτελεί το μεγαλύτερο όργανο του [[Λεμφικό σύστημα|λεμφικού ιστούσυστήματος]] του οργανισμού. Και ανήκει στο λεμφικό σύστημα.

Η κατανόηση των λειτουργιών τηςτου σπλήναςσπλήνα απασχολεί τον άνθρωπο για περισσότερα από 2.500 χρόνια. Ο [[Ιπποκράτης]] δίδασκε ότι ηο σπλήνας είναι απαραίτητος για να απορροφά τις υγρές τροφές από το [[στομάχι]], ο [[Αριστοτέλης]] πίστευε ότι ηο σπλήνασπλήνας δε συμμετέχει στις ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες νόμιζαν ότι η διόγκωσή της χειροτερεύει την απόδοση των αθλητών και χρησιμοποιούσαν καυτά επιθέματα [[Σίδηρος|σιδήρου]] για να ελαττώσουν το μέγεθός της. Αργότερα, ο [[Γαληνός]] περιγράφει τητον σπλήνασπλήνας ως "όργανο μυστηριώδες" και μόλις το [[18ος αιώνας|18ο αιώνα]] άρχισαν οι γιατροί να αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητά της και να συσχετίζουν τις λειτουργίες της με το ανοσολογικό και αιμοποιητικό σύστημα. Το [[1919]], οι χειρουργοί Morris και Bullock ήταν οι πρώτοι που παρατήρησαν σε πειραματόζωα ότι η εκτομή τηςτου σπλήναςσπλήνα δεν οδηγεί σε θάνατο, αλλά αυξάνει την ευπάθεια στις [[Λοίμωξη|λοιμώξεις]].

Ο σπλήνας αποτελείται από [[Λεμφικό σύστημα|λεμφικό ιστό]] και φαγοκύτταρα και συμμετέχει στη μη ειδική και ειδική άμυνα του οργανισμού. Παράγοντας ουσίες, όπως οι [[οψωνίνες]], βοηθά στην απομάκρυνση των [[Μικροοργανισμός|μικροβίων]] από την κυκλοφορία. Ο κίνδυνος νόσησης από σοβαρές [[Λοίμωξη|λοιμώξεις]] μετά από αφαίρεση τηςτου σπλήναςσπλήνα (σπληνεκτομή) ή λειτουργική παύση των δράσεών της (ασπληνία) είναι αυξημένος. Φαίνεται ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί σπληνεκτομή έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο λοίμωξης από ό,τι οι ενήλικες. Ο παθογενετικός μηχανισμός της θανατηφόρου λοίμωξης στα άτομα με ασπληνία δεν είναι πλήρως διασαφηνισμένος, ενώ εξακολουθούν να υπάρχουν αμφισβητήσεις ως προς τον αποτελεσματικότερο τρόπο πρόληψης.

Ο καφεκόκκινος σπλήνας βρίσκεται στο άνω αριστερό μέρος της κοιλίας. Στους ενήλικες ακουμπά στο [[διάφραγμα (μυς)|διάφραγμα]]. ΗΟ σπλήνα συνδέεται με δύο συνδέσμους στο [[στομάχι]] και στον αριστερό [[νεφρό]]. Διαθέτει μία πύλη, από την οποία μπαίνουν στηστον σπλήνα τα αιμοφόρα αγγεία. Περιβάλλεται από κάψα συνδετικού ιστού, από την οποία ξεκινούν ινώδεις δοκίδες (ίνες συνδετικού ιστού) που εκτείνονται προς τα μέσα. Αποτελούν το στήριγμα για το σπληνικό ιστό ή πολφό.

ΗΟ σπλήνασπλήνας διαιρείται σε ερυθρό και λευκό πολφό. Ο ερυθρός πολφός αποτελείται από [[πολφικές χορδές]] (του Μπίλροθ), οι οποίες παρεμβάλλονται ανάμεσα σε κολποειδή, ενώ ο λευκός πολφός αποτελείται από λεμφικό ιστό, ο οποίος συνδέεται στενά με [[αρτηρία|αρτηρίες]]. Ο εν λόγω λεμφικός ιστός σχηματίζει καλύμματα λεμφοκυττάρων Τ γύρω από τα αιμοφόρα αγγεία (περιαρτηριακά λεμφικά έλυτρα), ή λεμφοζίδια από λεμφοκύτταρα Β. Η περιοχή μεταξύ ερυθρού και λευκού πολφού είναι γνωστή ως επιχείλια ζώνη και είναι πλούσια σε αγγεία και δραστήρια φαγοκύτταρα. Ο ερυθρός πολφός διαθέτει δενδροειδές δίκτυο αιμοφόρων αγγείων με διευρυμένες περιοχές κατά τόπους, τα σπληνικά κολπώματα.

ΗΟ σπλήνασπλήνας είναι το πιο ευπαθές από όλα τα όργανα της κοιλιάς σε ρήξεις από χτυπήματα εξαιτίας του λεπτού περιβλήματός της. Η ρήξη εκδηλώνεται με πόνο που μπορεί να φτάνει μέχρι τον αριστερό ώμο. Συχνά η ρήξη γίνεται αντιληπτή μόνο από το σοκ από την εσωτερική [[αιμορραγία]]. Επίσης, ρήξη μπορεί να συμβεί έμμεσα, με αιμάτωμα που μεγαλώνει στο εσωτερικό του οργάνου και την αύξηση της πίεσης στητου σπλήνα. Αυτή είναι η λεγόμενη δευτερογενής ρήξη. Σε περιπτώσεις εκτεταμένης ρήξης, τότε η χειρουργική αφαίρεση(σπληνεκτομή) είναι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης του περιστατικού. Αν είναι παιδί καταβάλλεται η μέγιστη προσπάθεια για να διατηρηθεί έστω και ένα μικρό μέρος τηςτου σπλήναςσπλήνα για να μην επηρεαστεί πολύ η λειτουργία του ανοσοποιητικού του.