Μεταμόσχευση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι μεταμοσχεύσεις πολλαπλών οργάνων, αν και λιγότερο συχνές από τις μεταμοσχεύσεις ενός οργάνου, γίνονται κάθε χρόνο. Οι κοινές μεταμοσχεύσεις πολλαπλών οργάνων περιλαμβάνουν καρδιά και πνεύμονες ή πάγκρεας και νεφρό.<ref name=":1" /> Παγκοσμίως, τα νεφρά είναι τα πιο συχνά μεταμοσχευμένα όργανα, ακολουθούμενα από το ήπαρ και μετά από την καρδιά. Ο κερατοειδής και τα μυοσκελετικά μοσχεύματα είναι οι πιο συχνά μεταμοσχευμένοι ιστοί. Οι δότες οργάνων μπορεί να είναι ζωντανοί, εγκεφαλικά νεκροί ή νεκροί λόγω κυκλοφορικού θανάτου.<ref>{{Cite journal|title=Donation after circulatory death|url=https://www.bjanaesthesia.org/article/S0007-0912(17)32174-8/abstract|journal=British Journal of Anaesthesia|date=2012-01-01|issn=0007-0912|pmid=22194426|pages=i108–i121|volume=108|doi=10.1093/bja/aer357|language=English|first=A. R.|last=Manara|first2=P. G.|last2=Murphy|first3=G.|last3=O’Callaghan}}</ref> Ο ιστός μπορεί να ανακτηθεί από δότες που έχουν πεθάνει από κυκλοφορικό θάνατο,<ref>{{Cite journal|title=The circulatory–respiratory determination of death in organ donation*|last4=Blosser|first9=C.|last8=Fulda|first8=G.|last7=Devita|first7=M.|last6=Childress|first6=J.|last5=Bratton|first5=S.|first4=S.|url=https://www.semanticscholar.org/paper/The-circulatory%E2%80%93respiratory-determination-of-death-Bernat-Capron/2cb003a9a8adf20287ae7552f30f390a638651f6|last3=Bleck|first3=T.|last2=Capron|first2=A.|last=Bernat|first=J.|doi=10.1097/CCM.0b013e3181c58916|date=2010|journal=Critical care medicine|last9=Gries}}</ref> καθώς και από εγκεφαλικό θάνατο – έως και 24 ώρες μετά τη διακοπή του καρδιακού παλμού. Σε αντίθεση με τα όργανα, οι περισσότεροι ιστοί (με εξαίρεση τους κερατοειδείς) μπορούν να διατηρηθούν και να αποθηκευτούν για έως και πέντε χρόνια.

 

 

Η μεταμοσχευτική ιατρική είναι ένας από τους πιο απαιτητικούς και πολύπλοκους τομείς της σύγχρονης ιατρικής. Μερικοί από τους βασικούς τομείς για την ιατρική διαχείριση είναι τα προβλήματα [[Απόρριψη μοσχεύματος|απόρριψης μοσχεύματος]], κατά τα οποία το σώμα έχει μια ανοσολογική απόκριση στο μεταμοσχευμένο όργανο, που πιθανώς οδηγήσει σε απόρριψη του μοσχεύματος και στην ανάγκη άμεσης αφαίρεσης του οργάνου από τον λήπτη. Όταν είναι δυνατόν, η απόρριψη μοσχεύματος μπορεί να μειωθεί μέσω [[Ορότυπος|ορότυπου]] για τον προσδιορισμό της καταλληλότερης αντιστοίχισης δότη-λήπτη,<ref>{{Cite journal|title=The effect of HLA-C matching on acute renal transplant rejection|first=C.|first4=H.|last3=Puchta|first3=J. C.|last2=Fricke|first2=L.|last=Frohn|doi=10.1093/ndt/16.2.355|url=https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11158412/|issue=2|volume=16|pages=355–360|pmid=11158412|issn=0931-0509|date=2001-02|journal=Nephrology, Dialysis, Transplantation: Official Publication of the European Dialysis and Transplant Association - European Renal Association|last4=Kirchner}}</ref> και μέσω της χρήσης [[Ανοσοκατασταλτικό φάρμακο|ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων]].<ref>{{Cite web|url=https://www.healthline.com/health/immunosuppressant-drugs|title=Immunosuppressant Drugs: A Complete Overview|ημερομηνία=2019-01-09|website=Healthline|language=en|accessdate=2021-11-28}}</ref>