Πολιόχνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΕΙΚΟΝΑ |
Βελτίωση - αναμόρφωση άρθρου |
||
Γραμμή 1:
Η '''Πολιόχνη''' είναι ένας [[αρχαιολογική θέση|αρχαιολογικός τόπος]]
== Οι ανασκαφές ==▼
Η Πολιόχνη ήρθε στο φως από τις ανασκαφές της [[Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή|Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής]] Αθηνών, με επικεφαλής τον τότε διευθυντή της
Περιβάλλεται από τείχη, που έχουν επιβλητική μορφή μόνο στη δυτική πλευρά, όπου ήταν μεγαλύτερη η ανάγκη προστασίας των θεμελίων από τη διάβρωση του κοντινού ποταμού. Φαίνεται πράγματι, ότι η Πολιόχνη, τουλάχιστον στην αρχή δε χρειαζόταν στρατιωτική άμυνα. Στην πόλη ανθούσε ένας ειρηνικός πληθυσμός χιλίων περίπου κατοίκων, που
Το σκάψιμο των φρεατίων, με κτιστή επένδυση, σε βάθος που έφτανε πάνω από τα 9 μέτρα, η κατασκευή και η συντήρηση των τειχών, των δρόμων και των αγωγών για τη συλλογή των νερών της βροχής, η δαπέδωση πλατειών όπου συναντιόταν οι κάτοικοι για να περάσουν τον ελέυθερο χρόνο τους ή με την ευκαιρία εορτών, ήταν όλες μέτρα που πάρθηκαν, απαιτούσαν μια συμφωνία του συνόλου και ένα χώρο όπου μπορούσαν να συζητήσουν και να πάρουν αποφάσεις. Γι' αυτό το σκοπό κατασκευάστηκε στην Πολιόχνη το αποκαλούμενο ''Βουλευτήριο''.▼
Χαρη στην κατεργασία και τη διακίνηση των μετάλλων η Πολιόχνη, κτισμένη ακριβώς απέναντι από τα στενά του [[Ελλήσποντος|Ελλησπόντου]], αναδείχθηκε στο αρχαιότερο αστικό κέντρο, στο πρώτο εμπορικό λιμάνι της
Τα ευρήματα της Πολιόχνης αποδεικνύουν ότι στα νησιά του Β.Α. Αιγαίου αναπτύχθηκε ένας προϊστορικός [[πολιτισμός]] τελείως αυτόνομος από τους μέχρι τώρα γνωστούς ([[Κυκλαδικός πολιτισμός|Κυκλαδικό]], [[Μινωικός πολιτισμός|Μινωικό]], [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|Μυκηναϊκό)]].▼
==Το "Βουλευτήριο"==
[[Εικόνα:ΛΗΜΝΟΣ ΧΙΟΝΙΑ 2006 079.jpg|thumb|right|250px|Πολιόχνη - Το "Βουλευτήριο"]]
Αμέσως μετά την κύρια είσοδο, στη δυτική πλευρά του τείχους που περιβάλλει την [[πόλη]], βρέθηκε μια μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων με τα πέτρινα έδρανα σε όλο το μήκος της και το βήμα του λόγου στο κέντρο, που αποτελεί πιθανώς την ισχυρότερη ένδειξη πως υπήρχε δημοκρατική οργάνωση της τότε κοινωνίας.
[[Εικόνα:Poliochni Dcp 0254.jpg|thumb|right|250px|Ο χρυσός θησαυρός της Πολιόχνης στο [[Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο]] της Αθήνας.]]▼
Ο καθηγητής Σάντο Τίνε (Santo Tine) που είναι ο διευθυντής των ανασκαφών στην Πολιόχνη γράφει:
▲Η '''Πολιόχνη''' είναι ένας [[αρχαιολογική θέση|αρχαιολογικός τόπος]] στη [[Λήμνος|Λήμνο]] που χτίστηκε στη αυγή της [[νεολιθική περίοδος|νεολιθικής περιόδου]] για το Αιγαίο την 4η ή [[5η χιλιετία π.Χ.]] Η Τροία θα χτιστεί 1000 χρόνια αργότερα, όταν πια η Πολιόχνη θα έχει εξελιχθεί σε έναν αστικό οικισμό με 1.500 κατοίκους με ορθογώνιες πέτρινες κατοικίες, προστατευτικό τείχος, πλατείες, πηγάδια, δρόμους, δημόσια κτίρια και πιθανώς βουλευτήριο, μια μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων με τα πέτρινα έδρανα σε όλο το μήκος της και το βήμα του λόγου στο κέντρο, που αποτελεί πιθανώς την ισχυρότερη ένδειξη πως υπήρχε δημοκρατική οργάνωση της τότε κοινωνίας. Η αίθουσα αυτή βρίσκεται δεξιά αμέσως μετά την κύρια είσοδο στη δυτική πλευρά του τείχους που περιβάλλει την [[πόλη]].
Το
==Το Μέγαρο==
Το μέγαρο 605 κατασκευάστηκε γύρω στο 2000 π.Χ. Βλέπει στην κεντρική πλατεία και ήταν το σπίτι του πλουσιότερου και ισχυρότερου σε σχέση με όλους τους άλλους κοινούς πολίτες που συνέχιζαν να διαμένουν σε οικίες πολύ απλές και με περιορισμένη διάρθρωση.
Το ''
==Ο Θησαυρός της Πολιόχνης==
▲== Οι ανασκαφές ==
▲[[Εικόνα:Poliochni Dcp 0254.jpg|thumb|right|250px|Ο χρυσός θησαυρός της Πολιόχνης στο [[Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο]] της Αθήνας.]]
Μεταξύ άλλων στην Πολιόχνη βρέθηκε ένας θησαυρός από χρυσά κοσμήματα, που αποτελεί ένα εξαίσιο δείγμα εξελιγμένης χρυσοχοΐας αλλά και συσσώρευσης δύναμης και πλούτου στο νησί. Ο θησαυρός μοιάζει πολύ με τον περίφημο "Θησαυρό του Πριάμου" που βρήκε στην Τροία ο [[Σλήμαν]] και φαίνεται ότι φτιάχτηκε από το ίδιο εργαστήριο. Σήμερα ο θησαυρός της Πολιόχνης βρίσκεται στο [[Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο]] της [[Αθήνα]]ς.
▲Η Πολιόχνη ήρθε στο φως από τις ανασκαφές της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών, με επικεφαλής τον τότε διευθυντή της Ντελά Σέτα (Della Seta) το [[1936]]. Μαζί με την Τροία που βρίσκεται στα απέναντι παράλια είναι η πιο γνωστή ακρόπολη της [[3η χιλιετία π.Χ.|3ης χιλιετίας π.Χ.]] σε ολόκληρο το Βόρειο [[Αιγαίο]].
▲Περιβάλλεται από τείχη, που έχουν επιβλητική μορφή μόνο στη δυτική πλευρά, όπου ήταν μεγαλύτερη η ανάγκη προστασίας των θεμελίων από τη διάβρωση του κοντινού ποταμού. Φαίνεται πράγματι, ότι η Πολιόχνη, τουλάχιστον στην αρχή δε χρειαζόταν στρατιωτική άμυνα. Στην πόλη ανθούσε ένας ειρηνικός πληθυσμός χιλίων περίπου κατοίκων, που ασχολέιτο κατά τη διάρκεια της μέρας με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ το βράδυ επέστρεφε στον οικισμό, πράγμα που κάνουν ακόμη και σήμερα οι αγρότες της περιοχής. Αυτή η συνήθεια πρέπει να ήταν που δημιούργησε μεταξύ τους μιά μορφή στοιχειώδους κοινωνικής οργάνωσης, τη διατύπωση, δηλαδή, κοινών κανόνων που έπρεπε να είναι σεβαστοί μέσα στην πόλη, αλλά και έξω από αυτήν, στους κοινούς αγρούς ή σε αυτούς που ίσως είχαν παραχωρηθεί από την κοινότητα σε κάθε οικογενειακό πυρήνα.
==Οι περίοδοι της πόλης==
▲Το σκάψιμο των φρεατίων, με κτιστή επένδυση, σε βάθος που έφτανε πάνω από τα 9 μέτρα, η κατασκευή και η συντήρηση των τειχών, των δρόμων και των αγωγών για τη συλλογή των νερών της βροχής, η δαπέδωση πλατειών όπου συναντιόταν οι κάτοικοι για να περάσουν τον ελέυθερο χρόνο τους ή με την ευκαιρία εορτών, ήταν όλες μέτρα που πάρθηκαν, απαιτούσαν μια συμφωνία του συνόλου και ένα χώρο όπου μπορούσαν να συζητήσουν και να πάρουν αποφάσεις. Γι' αυτό το σκοπό κατασκευάστηκε στην Πολιόχνη το αποκαλούμενο Βουλευτήριο.
Η Πολιόχνη ονομάστηκε "επτάπολις" γιατί ανασκάφθηκαν επτά διαδοχικές πόλεις σε επτά αλλεπάλληλα στρώματα. Καθεμιά είναι πιο εξελιγμένη τεχνολογικά από την προηγούμενη και αυτό φαίνεται κυρίως στην κατασκευή των αγγείων. Γι’ αυτό ο Bernabo Brea τις ονόμασε ανάλογα με το χρώμα τους, που προδίδει και την τελειότητά τους: Μελανή, Κυανή, Πράσινη, Ερυθρά, Κίτρινη, Καστανή (ή Φαιά) και Ιώδη.
▲Χαρη στην κατεργασία και τη διακίνηση των μετάλλων η Πολιόχνη, κτισμένη ακριβώς απέναντι από τα στενά του Ελλησπόντου, αναδείχθηκε στο αρχαιότερο αστικό κέντρο, στο πρώτο εμπορικό λιμάνι της Ευρώπης. Απετέλεσε το επίκεντρο της ευρύτερης περιοχής του Β. Αιγαίου.
Κάποιες από αυτές αντιστοιχούν σε περιόδους του πολιτισμού της [[Τροία]]ς. Από ό,τι φαίνεται, οι δύο γειτονικοί πολιτισμοί είχαν μεγάλη σχέση και παράλληλη εξέλιξη. Όμως, η πρώτη περίοδος της Πολιόχνης δεν έχει το αντίστοιχό της στην Τροία, αλλά είναι αρχαιότερη από αυτήν. Και καθώς εξελίσσονται και οι δύο η Πολιόχνη παραμένει διαρκώς πιο ακμαία και πιο πλούσια από την αντίστοιχη σύγχρονή της Τροία.
▲Ο Θησαυρός της Πολιόχνης από χρυσά κοσμήματα αποτελεί ένα εξαίσιο δείγμα εξελιγμένης χρυσοχοϊας, αλλά και συσσώρευσης δύναμης και πλούτου στο νησί. Το τέλος της πόλης μετά από διαδοχικές σεισμικές καταστροφές θα έρθει 400 χρόνια πριν την καταστροφή της Τροίας του Πριάμου, γύρω στα 1600 π.Χ.
#'''Πολιόχνη Ι''' (''Μελανή'' 5000-4000 π.Χ.)
Γραμμή 33 ⟶ 49 :
#'''Πολιόχνη VI''' (''Καστανή'' 2050-1900 π.Χ.) σύγχρονη της Τροίας V
#'''Πολιόχνη VII''' (''Ιώδης'' 1900-1600 π.Χ.) σύγχρονη της Τροίας VI
▲Τα ευρήματα της Πολιόχνης αποδεικνύουν ότι στα νησιά του Β.Α. Αιγαίου αναπτύχθηκε ένας προϊστορικός [[πολιτισμός]] τελείως αυτόνομος από τους μέχρι τώρα γνωστούς ([[Κυκλαδικός πολιτισμός|Κυκλαδικό]], [[Μινωικός πολιτισμός|Μινωικό]], [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|Μυκηναϊκό)]].
==Βλέπε επίσης==
Γραμμή 42 ⟶ 56 :
#Το [[Εμπoριό]] στη [[Χίος|Χίο]]
#Το [[Ηραίον Σάμου|Ηραίο]] στη [[Σάμος|Σάμο]]
==Πηγές==
* «Η πόλη της Πολιόχνης», [[Υπουργείο Πολιτισμού]], 1987.
* «Η Πολιόχνη και η Πρώιμη Εποχή του Χαλκού στο Βόρειο Αιγαίο - Poliochni e l’ Antica Eta del Bronzo nell’ Egeo Settentrionale», Πρακτικά Διεθνούς Συνεδρίου, Αθήνα 22-25 Απριλίου 1996, Scuola Archeologica Italiana di Atene, [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]], Αθήνα 1997.
* [[Θεόδωρος Μπελίτσος|Θ. Μπελίτσου]], Η Λήμνος και τα χωριά της, 1994.
* [[Θεόδωρος Μπελίτσος|Θ. Μπελίτσου]], Τα Καμίνια της Λήμνου, 2004.
[[Κατηγορία:Αρχαιολογία]]
|