Αγία Γραφή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Αγία Γραφή''', '''(ή Άγιες Γραφές''', '''Θεία Γραφή''', '''Γραφή''', '''Γραφές''',) ή '''Ιερά Γράμματα''' ή '''Βίβλος''', χαρακτηρίζεται το σύνολο ή «βιβλιοθήκη» κειμένων θρησκευτικού χαρακτήρα. Με τον όρο αυτό βασικά περιγράφεται η [[Εβραϊκή Βίβλος]] του [[Ιουδαϊσμός|Ιουδαϊσμούιουδαϊσμού]] αλλά και ο συνδυασμός αυτής, δηλαδή της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]], που αναφέρεται στη προ Χριστού εποχή και της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]], που αναφέρεται στην παρουσία του [[Ιησούς Χριστός|Χριστού]], τη διδασκαλία του και στις επιστολέςΕπιστολές και [[Πράξεις των Αποστόλων]], του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμούχριστιανισμού]].

Το όνομα «Βίβλος» ως δήλωση της ''Αγίας Γραφής'' οφείλεται περισσότερο στην επίδραση των αντίστοιχων λέξεων των νεότερων ευρωπαϊκών γλωσσών ''Bible'', ''Bibel'' κ.λπ. Αυτές δε προήλθαν εκ του ''biblia'' -''orum'' και ειδικότερα από το μεσαιωνικό ''Biblia'' -''ae'' που και αυτά έχουν προέλευση στην Παλαιά Διαθήκη όπου αναφέρονται "''«οι βίβλοι''"»'' ([[Δανιήλ]], θ΄ θ:2), "''«τα βιβλία τα άγια''"» ([[Α΄ Μακκαβαίων]], ιβ΄:9), "''«''η ιερά βίβλος''"» ([[Β΄ Μακκαβαίων]], η΄:23).

Το σύνολο των βιβλίων που συγκροτεί τον "«χριστιανικό κανόνα"» της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]] (1ο μέρος της ''Αγίας Γραφής'') και [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] (2ο μέρος της ''Αγίας Γραφής''), προέκυψε από την ανάγκη να καθοριστούνκαθορισθούν τα βιβλία εκείνα που εκφράζουν αυθεντικά την πίστη της [[Εκκλησία|Εκκλησίας]], ώστε να αποκλειστούν μεταγενέστερα ψευδεπίγραφα έργα, που περιείχαν μη αποδεκτές ή και αιρετικές διδασκαλίες.

Παρ' όλαΠαρόλα αυτά όμως, οι διάφορες τοπικές Εκκλησίες, ενώ δέχθηκαν όλες την Καινή Διαθήκη, περίπου στο σύνολό της, ακολούθησαν διαφορετικές πρακτικές στην αναγνώριση των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ένας ενιαίος [[Βιβλικός κανόνας|κανόνας]] ολόκληρης της χριστιανικής Εκκλησίας.

Η λέξη «Βίβλος» είναι αρχαία και σήμαινε το φυτό του [[πάπυρος|παπύρου]], επίσης τον φλοιό του ίδιου φυτού, εκ του οποίου παραγόταν η ομώνυμη γραφική ύλη, και συνεκδοχικά τον ίδιο τον περιτυλιγμένο με επεξεργασμένα φύλλα παπύρου ρόλο. Αρχικά η λέξη γραφόταν με -υ- και θεωρείται ότι προέρχεται από την πόλη [[Βύβλος|Βύβλο]] της [[Φοινίκη]]ς, η οποία ήταν φημισμένη για τις εξαγωγές [[πάπυρος|παπύρου]]. Το ότι ταυτίστηκε η βασική λέξη της τότε αναγνωστικής και γραφικής ύλης με την Αγία Γραφή υπογραμμίζει ότι η τελευταία είναι «Το Βιβλίο των βιβλίων». Από την άλλη μεριά, η αγγλική λέξη «''Bible»'' προέρχεται από τη λατινική «''biblia»'', απόδοση της λέξης «''βιβλία»'' ή, προγενέστερα, «''βυβλία»'', η οποία είναι υποκοριστικό της «βίβλου» ή «βύβλου». —Για περισσότερες ετυμολογικές πληροφορίες βλέπε το λεξικό της ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα''.

Το μεγάλο [[σχίσμα]] μεταξύ [[Ανατολική Εκκλησία|Ανατολικής]] και [[Δυτική Εκκλησία|Δυτικής Εκκλησίας]] και αργότερα η [[Μεταρρύθμιση]] συνέβαλαν στο να παγιωθούν οι διαφορετικές παραδόσεις στο θέμα του κανόνα, με αποτέλεσμα οι τρεις μεγάλες Ομολογίες να δέχονται σήμερα διαφορετικό αριθμό βιβλίων, διαφορετικό [[Βιβλικός κανόνας|Κανόνακανόνα]] της Παλαιάς Διαθήκης.

* Η '''[[Ορθόδοξη Εκκλησία]]''' δέχεται συνολικά 76 βιβλία. Δηλαδή 27 της Καινής Διαθήκης, τα οποία και είναι: τα ευαγγέλια[[Ευαγγέλιο|Ευαγγέλια]] των 4 ευαγγελιστών, οι [[Πράξεις των Αποστόλων]], 21 Αποστολικές επιστολέςΕπιστολές και η [[Αποκάλυψη του Ιωάννη|Αποκάλυψη]], και 49 βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης ή της [[Βιβλικός κανόνας|ιουδαϊκής Βίβλου]] τα οποία χαρακτηρίζει ως ''"«κανονικά"''» ή ''"«πρωτοκανονικά"''», τα οποία τιτλοφορούνται σύμφωνα με τη [[μετάφραση των Εβδομήκοντα]], καθώς και ακόμη 10 βιβλία ακόμη, τα λεγόμενα ''"«αναγινωσκόμενα"''» ή ''"«δευτεροκανονικά"''», τα οποία και είναι

:Πέρα από τα 10 επιπλέον βιβλία, αποδέχεται τις εξής 4 προσθήκες, που ονομάζονται ''«δευτεροκανονικά τεμάχια''»:

::* μία προσθήκη στην ''Εσθήρ'', στα [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικά]]

::* τρεις προσθήκες στον ''Δανιήλ'', στα ελληνικά

* Η '''[[Καθολική Εκκλησία]]''' δέχεται συνολικά 73 βιβλία. Πέρα από την Καινή Διαθήκη, δέχεται 46 βιβλία στην Παλαιά Διαθήκη τα οποία χωρίζει σε ''"«πρωτοκανονικά"''» και ''"«δευτεροκανονικά"''». Στα πρωτοκανονικά έργα περιλαμβάνονται τα 39 βιβλία της [[Βιβλικός κανόνας|ιουδαϊκής Βίβλου]], ενώ στα δευτεροκανονικά τα εξής 7 συγγράμματα:

:Πέρα από τα 7 επιπλέον συγγράμματα, αποδέχεται τις εξής 4 προσθήκες, που ονομάζονται ''«δευτεροκανονικά τεμάχια''»:

::* μία προσθήκη στην ''Εσθήρ'', στα ελληνικά

::* τρεις προσθήκες στον ''Δανιήλ'', στα ελληνικά

:Τα βιβλία που δεν συμπεριλαμβάνονται στον κανόνα αυτό λέγονται ''"απόκρυφα"''«[[Απόκρυφα]]» και είναι τα εξής:

::*[[Α΄ Έσδρας|Α' Έσδρας]]

::*[[Γ' Μακκαβαίων|Γ΄ Μακκαβαίων]]

::*[[Δ' Μακκαβαίων|Δ΄ Μακκαβαίων]]

* Οι '''[[Προτεστάντες]]''' γενικά δέχονται συνολικά 66 βιβλία. Μαζί με τα 27 βιβλία της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] (αναφέρονται σε αυτό το τμήμα και ως ''«Ελληνική Καινή Διαθήκη»'') αποδέχονται και τον [[Βιβλικός κανόνας|ιουδαϊκό κανόνα]] με τα 39 βιβλία μόνο. Τα επιπλέον βιβλία που περιλαμβάνονται στον κανόνα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας τα ονομάζουν γενικά ''"«[[απόκρυφα"'']]», αν και μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη λατρεία.

Υπάρχει μία σύγχρονη έκδοση της Βίβλου από τον καθολικό [[Θεολογία|θεολόγο]] Hubertus Halbfas στα γερμανικά<ref>[http://www.patmos.de/die-bibel-p-8444.html Hubertus Halbfas, Die Bibel.] ISBN 978-3-8436-0439-0.</ref>, η οποία ενώ προφανώς απευθύνεται σε προτεσταντικό κοινό, δεν περιέχει τα βιβλία των [[Τορά|Νόμων]], δηλ. το Λευιτικό, τους Αριθμούς και το Δευτερονόμιο.<ref>[http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2194193 Bernard M. LEVINSON, The development of the Jewish Bible: Critical Reflections upon the Concept of a “Jewish Bible” and on the Idea of Its “Development”], στο Karin FINSTERBUSCH and Armin LANGE (eds.) What is Bible? Peeters, 2012, σελ. 378, 379.</ref>

* Οι '''[[Μάρτυρες του Ιεχωβά]]''' δέχονται συνολικά 66 βιβλία. Μαζί με τα 27 βιβλία της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] (αναφέρονται σε αυτό το τμήμα και ως ''«Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές»''), αποδέχονται αποκλειστικά τον [[Βιβλικός κανόνας|ιουδαϊκό (αλεξανδρινό) κανόνα]] με τα 39 βιβλία μόνο (αναφέρονται σε αυτό το τμήμα και ως ''«Εβραϊκές Γραφές»'')<ref>Οι [[Μάρτυρες του Ιεχωβά]] θεωρούν ότι η έκφραση «Παλαιά Διαθήκη», που χρησιμοποιείται από τον [[Απόστολος Παύλος|Απ. Παύλο]] στο εδάφιο 2 Κορινθίους 3:14, αναφέρεται συγκεκριμένα στα συγγράμματα του [[Μωυσής|Μωυσή]] και όχι σε όλες τις [[Εβραϊκές Γραφές]], και γι' αυτό δεν χωρίζουν τη Γραφή σε «Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη». Επίσης έχουν υιοθετήσει την ευρέως αποδεκτή άποψη που έχουν πλέον οι λόγιοι, ότι η λέξη ''διαθήκη'' στο εν λόγω εδάφιο δεν χρησιμοποιείται με την κλασική ελληνική της σημασία αλλά με αυτήν της [[Μετάφραση των Εβδομήκοντα|Μετάφρασης των Εβδομήκοντα]] και της υπόλοιπης Καινής Διαθήκης, και σημαίνει «συμφωνία, συνθήκη, συμβόλαιο». Ως εκ τούτου, υποστηρίζουν ότι είναι παντελώς εσφαλμένη η παράδοση που καθιερώθηκε με τη λατινική [[Βουλγάτα]], να αποδίδεται η λέξη ''διαθήκη'' ως ''testamentum'' ή ''testament'' ή αντίστοιχους όρους, αλλά αντιθέτως πρέπει να αποδίδεται ''covenant''. (Βλέπε Alexander Souter, ''The Text and Canon of the New Testament'' Second ed., 1953, σελ. 144)</ref>. Οποιαδήποτε άλλα βιβλία δεν τα θεωρούν θεόπνευστα και τα κατατάσσουν στα «[[απόκρυφα]]».

* Οι '''[[Ιουδαίοι]]''' δέχονται αποκλειστικά τα 24 (αντιστιχούν στα 39 των Χριστιανικώνχριστιανικών δογμάτων, καθώς κάποια ενοποιούνται) βιβλία του [[Βιβλικός κανόνας|ιουδαϊκού κανόνα]] και αναφέρονται σε αυτά ως ''"«[[Τανάκ]]"''»'' ή απλά ''«Άγιες Γραφές»''.