Παρουίρ Σεβάκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| ιστοσελίδα =

}}

 

Γεννήθηκε στις [[24 Ιανουαρίου|24]]<ref name=":3">{{Cite web|url=https://www.writers.am/en/portfolio-item/paruyr-sevak/|title=Paruyr Sevak|website=writers.am|publisher=Writers.am|language=αγγλικά|accessdate=30 Νοεμβρίου 2021}}</ref> ή [[26 Ιανουαρίου]]<ref name=":1">James R. Russell, ''[https://books.google.gr/books?id=fLscEAAAQBAJ&pg=PA532&dq=Paruyr+Sevak#v=onepage&q=Paruyr%20Sevak&f=false Poets, Heroes, and their Dragons. Armenian and Iranian Studies]'', II, BRILL, 2020. σελ. 532.</ref> του 1924 στο Τσανακτσί (νυν [[Ζανγκακατούν]]) της [[Αρμενία|Αρμενίας]], η οποία εκείνη την περίοδο αποτελούσε κομμάτι της [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|ΕΣΣΔ]] και το πραγματικό του επώνυμο ήταν Γκαζαριάν<ref name=":1" />. Πραγματοποίησε φιλολογικές σπουδές στο [[Γερεβάν]] και τη [[Μόσχα]] και εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1948. Μετά την αποφοίτησή του από το [[Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας]] εργάστηκε ως καθηγητής. Το 1960 επέστρεψε στην Αρμενία και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Γερεβάν<ref name=":2">{{Cite web|url=https://www.armmuseum.ru/news-blog/armenian-poet-paruyr-sevak|title=Шедевры Паруйра Севака|last=ОГАНЯН|first=АЛЬБЕРТ|ημερομηνία=17 Ιουνίου 2021|website=armmuseum.ru|publisher=Армянский музей Москвы и культуры наций|language=ρωσικά|accessdate=30 Νοεμβρίου 2021}}</ref>. Από το 1966 μέχρι και τον θάνατό του κατείχε τη θέση του γραμματέα της [[Ένωση Συγγραφέων Αρμενίας|Ένωσης Συγγραφέων Αρμενίας]]<ref name=":3" />.

 

Ο Σεβάκ εμφανίστηκε στα γράμματα το 1948, μέσω της πρώτης του ποιητικής συλλογής<ref name=":3" />. Το ψευδώνυμό του ήταν φόρος τιμής στον [[Ρουμπέν Σεβάκ]], λογοτέχνη των αρχών του 20ού αιώνα και θύμα της της [[Γενοκτονία των Αρμενίων|γενοκτονίας των Αρμενίων]]. Εμβληματικό έργο του Παρουίρ Σεβάκ θεωρείται το «Ασίγαστο καμπαναριό», το οποίο είναι εμπνευσμένο από τη ζωή του [[Κομιτάς]]: αποτελείται από 7000 στίχους, κυκλοφόρησε στα τέλη του 1959 χάρη στη συμβολή του [[Χαμό Σαχιάν]] και επανεκδόθηκε επαυξημένο το 1966<ref name=":1" /><ref>Richard G. Hovannisian, [https://books.google.gr/books?id=K3monyE4CVQC&pg=PA106&dq=Paruyr+Sevak&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwjM1MTOicD0AhXa7rsIHQ9yDsoQ6AF6BAgIEAI#v=onepage&q=Paruyr%20Sevak&f=false ''The Armenian Genocide. Cultural and Ethical Legacies''], Transaction Publishers, 2007, σελ. 106.</ref>. Άλλα έργα του είναι τα «Άνθρωπος στην παλάμη»<ref name=":3" /> (1963), «Γενηθήτω φως» (1969) κλπ<ref name=":2" />.

 

 

Τη δεκαετία του 1990, μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αρμενίας, ήρθαν στην επιφάνεια ορισμένα αδημοσίευτα ποιήματα του Σεβάκ, όπως και άλλων λογοτεχνών της σοβιετικής περιόδου.

 

<references />

 

[[Κατηγορία:Μεταφραστές]]

[[Κατηγορία:Κριτικοί της λογοτεχνίας]]

{{DEFAULTSORT:Σεβακ Παρουιρ}}