Ρέννος Κουτσούρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Προσθήκ κειμένου παραπομπή |
||
Γραμμή 15:
Μετά την αναγκαστική απραξία στα χρόνια της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]] και την διακοπή της συνεργασίας του με τον Μανώλη Βουρέκα, ο Ρέννος Κουτσούρης συνεχίζει την επαγγελματική του δραστηριότητα ιδρύοντας άλλο ένα γραφείο στην [[Γενεύη]]. Εκεί ασχολείται κυρίως με κτίρια γραφείων και αστικές πολυκατοικίες. Παρότι τα διατηρούσε μόνος του χωρίς μόνιμους συνεργάτες, τα γραφεία του γνώρισαν εξαιρετική επιτυχία.
Σταδιακά αρχίζει να απομακρύνεται από το μεσοευρωπαϊκό Μοντέρνο Κίνημα και υιοθετεί έναν τύπο πιο κλασσικίζοντα, που γίνεται εμφανής ιδιαίτερα στις όψεις των πολυτελών πολυκατοικιών στην [[πλατεία Κολωνακίου]] και [[Οδός Ηρώδου Αττικού|Ηρώδου Αττικού]]. Ωστόσο, στα μεγάλα κτίρια γραφείων του '50 και του '60 εισάγει μια πιο λιτή και γραμμική επίλυση όψεων που εκφράζει μια νεωτερικότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το διαγνωστικό κέντρο [[Νοσοκομείο Υγεία|Υγεία]] (1972-74) όπως και η νέα Πτέρυγα της [[Πάντειο Πανεπιστήμιο|Παντείου Σχολής]] (δεκαετία του '70). Στη Θεσσαλονίκη σχεδιάζει το 1958 το Ξενοδοχείο «Ολύμπικ» στην οδό Εγνατία.<ref>{{Cite book|title=Εκατό χρόνια φιλοξενίας. Τα ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης (1914-2014),|first=Βασίλης|last=Κολώνας|publisher=UNIVERSITY STUDIO PRESS|year=2015|location=|page=}}</ref>
Συνεχίζει να εργάζεται σε όλη την δεκαετία του '70 προσλαμβάνοντας νέους αρχιτέκτονες (Παναγιώτης Δεδές, Θεόδωρος Πάντζαρης) και επιχειρώντας καινοτόμες κατασκευαστικές και μορφολογικές λύσεις (γυάλινα στηθαία στα μπαλκόνια, μεγαλύτερα ανοίγματα κλπ.)
Γραμμή 28:
* Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ, ΘεωρΗτικά : Ζητήματα αρχιτεκτονικής ιστορίας και κριτικής, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα, 2001
== Παραπομπές ==
{{DEFAULTSORT:Κουτσουρης Ρεννος}}
[[Κατηγορία:Έλληνες αρχιτέκτονες]]
| |||