Κουνάβι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα κουνάβια είναι λεπτά, ευκίνητα ζώα, προσαρμοσμένα στην ζωή στην [[τάιγκα]] (μέγα οικοσύστημα κωνοφόρων στον Καναδά και τη Σιβηρία) και απαντούν στα κωνοφόρα και βόρεια φυλλοβόλα [[δάσος|δάση]] του [[βόρειο ημισφαίριο|βορείου ημισφαιρίου]]. Έχουν φουντωτές ουρές, και μεγάλα πόδια με μερικώς συσταλτά γαμψά νύχια. Το χρώμα της γούνας ποικίλλει από κίτρινο έως σκούρο καφέ, ανάλογα με το είδος. Στην Ελλάδα θα τα συναντήσουμε κυρίως στη Μακεδονία και την Ήπειρο<ref>Acts Society Historic Natural Paris, 1: 55.</ref>,<ref>Martes in Mammal Species of the World. Wilson, Don E., & Reeder, DeeAnn M. (editors) (2005)</ref>,<ref>Mammal Species of the World — A Taxonomic and Geographic Reference. Third edition. ISBN 0801882214</ref>,<ref>Martes Pinel, 1792 Report on ITIS</ref>,<ref name=stats>Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου: Ταριχευμένο θήλυ Κουνάβι. Καταγραφή εξωτερικών χαρακτηριστικών, Αρχεία Μουσείου σχετικά με τα Κουνάβια</ref>. Είναι ένα ζώο νυκτόβιο, μικρόσωμο με αναπτυγμένη ελαστικότητα και ευλυγισία. Το δέρμα του κουναβιού πρέπει να ήταν περιζήτητο στην αρχαιότητα για την κατασκευή κράνους, όπως προκύπτει από την ραψωδία "Κ" της Ιλιάδας (στίχοι 458 - 459) όπου ο Οδυσσέας με τον Διομήδη αφού αποκεφάλισαν έναν κατάσκοπο των Τρώων, ονόματι Δόλωνα, πήραν μεταξύ άλλων το κράνος του, που ήταν φτιαγμένο από κουνάβι (ικτίδα) "κτιδέην κυνέην". Το κράνος πρέπει να ήταν σπουδαίο εύρημα καθώς με μεγάλη τους χαρά και σεβασμό το χάρισαν στην θεά Αθηνά.

Το δέρμα του είναι πολύ μαλακό μεν αλλά ανθεκτικό στο γδάρσιμο και καλύπτεται από πυκνό και λεπτό τρίχωμα, σκούρο καφέ, στη ράχη και ανοικτότερο στη κοιλιακή χώρα, με μια τριγωνική πορτοκαλί κηλίδα κάτω από τον λαιμό. Το τρίχωμα του, κατά τους χειμερινούς μήνες είναι πολύ πιο πλούσιο, ιδίως από τον Οκτώβριο μέχρι και το τέλος Απρίλη. Οι χωρικοί το ονομάζουν και διάβολο της νύκτας, λόγω των συχνών και καταστρεπτικών επιδρομών στα κοτέτσια τους.<ref name="stats" />