Ιουστινιανός Β´: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

===Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος και το τέλος της πρώτης βασιλείας===

 

Ο [[Μανιχαϊσμός]] διώχτηκε σκληρά από τον αυτοκράτορα, η σκληρή υποταγή των λαικών παραδόσεων που δεν είχαν καταγωγή από την Χαλκηδόνα προκάλεσαν την αντίδραση της εκκλησίας.<ref>Kazhdan, σσ. 1084–1085</ref> Ο Ιουστινιανός Β΄ συγκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη την [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος|Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο]] με στόχο να επικυρώσει τις αποφάσεις της Ε΄ και της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου και να επικυρώσει την θρησκευτική του πολιτική.<ref>Bury, σ. 327</ref> Οι αποφάσεις είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση των διαφορών της Ορθόδοξης με την [[Καθολική Εκκλησία]].<ref>Norwich, σ. 332</ref> Ο αυτοκράτορας διέταξε να συλληφθεί ο [[Πάπας Σέργιος Α΄]] αλλά η [[Ρώμη]] και η [[Ραβέννα]] υποστήριξαν τον πάπα.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Αναδιοργάνωσε τα [[Θέμα (Βυζάντιο)|Βυζαντινά Θέματα]] και δημιούργησε στα νότια το νέο [[Θέμα Ελλάδος]] που βρισκόταν σε κατώτερη θέση, το [[Θέμα Οψίκιον]], το [[Θέμα Ανατολικών]], το [[Θέμα Θρακησίων]] το [[Θέμα Αρμενιακών]] και οι ναυτικοί [[Καραβισιάνοι]] είχαν την πρώτη θέση στην αυτοκρατορία.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Προσπάθησε να προστατεύσει τους χωρικούς από τους ισχυρούς γαιοκτήμονες, αυτό τον έφερε σε σκληρή σύγκρουση μαζί τους.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές διανομής γης ενόχλησαν την αριστοκρατία η ψηλή φορολογία έφερε εξέγερση και στους χωρικούς.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Οι υπουργοί του Στέφανος και Θεόδωρος συγκέντρωναν τα ποσά από τους φόρους με στόχο να οικοδομήσει ο αυτοκράτορας πολυτελή κτίρια.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref><ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Justinian II." . Encyclopædia Britannica. Vol. 15 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 602</ref> Το 695 ο στρατός εξεγέρθηκε και ανακήρυξε Αυτοκράτορα έναν αξιωματικό με το όνομα [[Λεόντιος]]. Ο Λεόντιος, όντας παλαιός φίλος του πατέρα του, χάρισε τη ζωή στον Ιουστινιανό αλλά τον τιμώρησε με ρινοκοπία (δηλαδή ακρωτηριασμό της μύτης) και τον εξόρισε στη [[Χερσώνα]] της [[Κριμαία]]ς. Εκεί ο Ιουστινιανός παρέμεινε για δέκα χρόνια, δηλαδή μέχρι το [[705]].<ref>Αντίθετη προς τα βυζαντινά ήθη δεύτερη ανάρρησή του στο θρόνο αν και ήταν ακρωτηριασμένος και δεν πληρούσε τον όρο του «αρίστου». Πάντως άλλη μια περίπτωση ανόδου στον Βυζαντινό θρόνο ακρωτηριασμένου είναι γνωστή, εκείνη του Ισαάκιου Β΄ Άγγελου. Ιωάννης Λασκαράτος, «Ιουστινιανός Β΄ο Ρινότμητος. (685-695 και 705-711) Επανεκτίμηση πιθανής ρινοπλαστικής του», Βυζαντινός Δόμος, τομ. 8-9 (1998), σελ.194 </ref>