Πρόδρομος Μποδοσάκης Αθανασιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε το 1890<ref name=makedonia/> ή το 1891<ref name=stathmoi>{{Cite web |url=http://www.bodossaki.gr/Default.aspx?id=968&nt=18&lang=1 |title=Ίδρυμα Μποδοσάκη - Σημαντικοί σταθμοί της ζωής του |accessdate=2011-07-24 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20110917212747/http://www.bodossaki.gr/Default.aspx?id=968&nt=18&lang=1 |archivedate=2011-09-17 |url-status=dead }}</ref> στον Πόρο ([[Τουρκική γλώσσα|τουρκικά]]: Bor, προφ. Μπορ), χωριό της επαρχίας [[Νίγδη]]ς στα βάθη της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] (περιοχή [[Καππαδοκία|Καππαδοκίας]]), από φτωχή οικογένεια, με γονείς το Θωμά και τη Δέσποινα Αθανασιάδη, που είχαν συνολικά 5 παιδιά.<ref name="vima" /> Η ακριβής ημερομηνία γέννησής του δεν είναι γνωστή, καθώς δεν είχε δηλωθεί στα ληξιαρχικά αρχεία.<ref name="stathmoi" /> Το όνομα '''Μποδοσάκης''', με το οποίο έγινε γνωστός στη μετέπειτα ζωή του, αποτελεί την απόδοση του ονόματος [[Πρόδρομος]] στα [[τουρκικά]].

Δέκα χρονών πήγε να βρει την τύχη του στα [[Άδανα]], και μέχρι τα δεκαεπτά του είχε γίνει ένας από τους σημαντικούς οικονομικούς παράγοντες της περιοχής, με εμπορική δραστηριότητα πρώτα στη [[Μερσίνη]] και αργότερα στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Αγοράζει το κοσμοπολίτικο ''Σπόρτινγκ Κλαμπ'' της [[Σμύρνη]]ς για να γίνει λέσχη των αξιωματικών του [[Ελληνικός Στρατός|Ελληνικού Στρατού]] και Ναυτικού<ref name=vima>{{cite web|url=http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=165017|title=Η ζωή του μεγάλου έλληνα βιομηχάνου και επιχειρηματία|last=Καραβία|first=Μαρία|date=2005-03-20|work=Βιβλία+ιδέες|publisher=Το Βήμα|accessdate=2011-07-24}}</ref> και μέσα σε μια νύχτα το ξενοδοχείο [[Πέρα Παλάς]] στην [[Κωνσταντινούπολη]], κάνοντάς το κέντρο όλων των κοινωνικών εκδηλώσεων της πόλης.

Μετά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]] ήρθε στην [[Ελλάδα]], με παρακίνηση του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]], του οποίου ήταν πολιτικός [[Βενιζελισμός|οπαδός]], φέρνοντας μαζί του την τεράστια ήδη περιουσία του, και πρόσφερε στην πατρίδα του την πρώτη του δωρεά. Δωρίζει το 1919 τα χρήματα για να κτιστεί ένα σχολείο στο [[Ηράκλειο]] της [[Κρήτη]]ς, όπου σήμερα στεγάζεται το Μποδοσάκειο 2ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου.

Γρήγορα όμως ο Μποδοσάκης, μέσα στις δύσκολες συνθήκες της ρημαγμένης Ελλάδας της εποχής, χάνει την περιουσία του. Ωστόσο, δεν πτοείται, καθώς ξεκινάει και πάλι επιχειρηματική δραστηριότητα με μεγάλη επιτυχία: χημικές βιομηχανίες, υαλουργεία, ναυτιλιακές εργασίες, οινοπνευματώδη, ορυχεία και μεταλλεία, πυρομαχικά, που κάλυπταν το 35% του βιομηχανικού δυναμικού της χώρας. Σημαντική ήταν η προσφορά του στον [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940Πόλεμος|πόλεμο του ’40]], όταν τα αποθέματα πυρομαχικών της [[ΠΥΡΚΑΛ]] για τα οποία ο ίδιος ο Μποδοσάκης είχε μεριμνήσει ενισχύουν τον ελληνικό αγώνα. Χωρίς αυτά, ο πόλεμος θα είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα διότι τα υπάρχοντα πυρομαχικά της ελληνικής κυβέρνησης επαρκούσαν μόνο για ένα μήνα και η προμήθεια από το εξωτερικό θα έπαιρνε τουλάχιστον έξι μήνες. Με την είσοδο των [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανών]] στην Ελλάδα, ο Μποδοσάκης εγκαταλείπει τη χώρα. Μεταπολεμικά, ασχολήθηκε με πλήθος βιομηχανιών, κυρίως εξαγωγικών: βοηθάει σημαντικά την ελληνική οικονομία και την αναστήλωση της χώρας δημιουργώντας ανάμεσα στ’ άλλα, πάνω από 15.000 νέες θέσεις εργασίας.

* Χρηματοδοτεί την αγορά έκτασης 185 στρεμμάτων στην [[Κάντζα]] και την ανέγερση των αναγκαίων κτηριακών και αθλητικών εγκαταστάσεων για τη λειτουργία του Μποδοσάκειου Δημοτικού Σχολείου του [[Κολλέγιο Αθηνών|Κολλεγίου Αθηνών]], το οποίο και εγκαινιάστηκε το Σεπτέμβριο του 1977.