Ευμενίδες (Αισχύλου): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
προσθήκη παραπομπής |
||
Γραμμή 10:
|Χώρος = 1. [[Μαντείο των Δελφών]]
2. Ναός της Αθηνάς στην [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]]}}
Η τραγωδία
Στο έργο του αυτό, ο Αισχύλος καταφέρνει να μετατρέψει την φυσιογνωμία των [[Ερινύες|Ερινύων]] που ήταν θεότητες τρομερές και εκδικητικές και να τις κάνει πιο προσιτές στις εγκλήσεις του λαού μιας και μας δίνει την δυνατότητα μέσω έγκλησης να απευθυνθούμε σ' αυτές και να τις παρακαλέσουμε για επιείκεια.
==Η πλοκή==
Ο [[Ορέστης]] έχει καταφύγει ικέτης στον
Μέσα στον ναό οι
Ο Ορέστης εν τω μεταξύ φθάνοντας στην [[Ακρόπολη Αθηνών|ακρόπολη]] ζητάει καταφύγιο στην θεά [[Αθηνά]] η οποία προς στιγμήν δεν παρευρίσκεται και της ζητάει να τον δικάσει. Οι Ερινύες τον καταδιώκουν ακόμα και κει. Ο Ορέστης αγκαλιάζοντας το άγαλμα της θεάς την παρακαλεί να τον συγχωρήσει και να τον απαλλάξει από την ενοχή του. Η Αθηνά αν και βρίσκεται πολύ μακρυά (στην [[Τροία]] για να ακριβολογούμε) εισακούει την έκκληση του Ορέστη και παρουσιάζεται. Βάζει τις δυο πλευρές να πάρουν θέση για να αναπτύξουν τα επιχειρήματά τους. Μία από τις
Οι Ερινύες γίνονται έξω φρενών και γι' αυτό διαμαρτύρονται άγρια. Η Αθηνά προσπαθεί να καθησυχάσει την Ερινύα που είχε πάρει τον λόγο προηγουμένως τάζοντας της τάματα και θυσίες εκ μέρους των πολιτών για να τις εξευμενίσει ώστε να μην επιφέρουν μίσος στην πολιτεία. Οι Ερινύες Ευμενίδες δέχονται και ηρεμούν.
==Ανάλυση==
Γραμμή 37:
==Θεώρηση==
Το έργο αυτό του [[Αισχύλος|Αισχύλου]] έχει μια μεστή και συναρπαστική δραματική δομή. Πρόκειται για έναν «''αγώνα λόγων''» φιλοσοφικού, νομικού και κοινωνικού περιεχομένου με πολυσύνθετη δραματουργία. Η δε λύση του με την συμφιλίωση και το ιδιότυπο Αισχύλιο ευτυχές τέλος (happy end) υπέδειξε την ανάγκη συναινετικών διαδικασιών για την λειτουργία της ζωής.
== Παραστάσεις ==
Η πρώτη παραγωγή των ''Ευμενίδων'' από το [[Εθνικό Θέατρο Ελλάδας]] έκανε πρεμιέρα στις 8 Σεπτεμβρίου 1949 στο [[Ωδείο Ηρώδου του Αττικού]] σε μετάφραση [[Ιωάννης Γρυπάρης (λογοτέχνης)|Ιωάννη Γρυπάρη]] και σκηνοθεσία [[Δημήτρης Ροντήρης|Δημήτρη Ροντήρη]]. Μέλη του θιάσου ήταν οι [[Δημήτρης Μυράτ]], [[Μαρίκα Κοτοπούλη]], [[Έλσα Βεργή]], Άγγελος Γιαννούλης, [[Αθανασία Μουστάκα]], Αλέκος Πέτσος και [[Νίκος Χατζίσκος]]. <ref>{{Cite web|url=http://www.nt-archive.gr/playDetails.aspx?playID=789|title=Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου - Παραστάσεις|website=www.nt-archive.gr|accessdate=2022-05-02}}</ref>
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{βικιθήκη|Ευμενίδες}}
|