Βάτραχοι (κωμωδία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''''Βάτραχοι''''' είναι κωμωδία του [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]] που διδάχτηκε πρώτη φορά στα [[Λήναια]] το [[405 π.Χ.]], κερδίζοντας τα "Πρωτεία" (το πρώτο βραβείο δηλαδή). Η υπόθεσή της περιστρέφεται γύρω από έναν ποιητικό διαγωνισμό που οργανώνει στον [[Κάτω Κόσμος|κάτω κόσμο]] ο [[Διόνυσος]] ανάμεσα στον [[Αισχύλος|Αισχύλο]] και τον [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]]. Το έργο κριτικάρει τους νέους τραγικούς ποιητές αλλά και τον ίδιο τον Ευριπίδη, ενώ το μήνυμά του θεωρείται ότι είναι η επιστροφή στο "ηθικοπλαστικο" τραγικό ύφος του Αισχύλου και πολιτικώς η προτροπή για επιστροφή στην [[ολιγαρχία]].

Η κωμωδία παίρνει το όνομά της από τη χορωδία [[Βάτραχος|βατράχων]] που εμφανίζονται μόνο μία φορά σε ένα χορικό. Υπάρχουν πολλές απόψεις για τον τίτλο, καθώς οι βάτραχοι του χορικού δεν εμφανίζονται ξανά, μεταξύ των οποίων, ότι όντως δεν έχουν καμία σχέση, ότι η επιλογή τους από τον [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]] ήταν ειρωνική, ότι θέτουν το μέτρο για τη σχέση της καλής με την κακή μουσική κ.αά.<ref>[http://www.journals.uchicago.edu/doi/pdfplus/10.1086/365588 Nancy Demand , "The Identity of the Frogs," Classical Philology 65, no. 2 (Apr., 1970): 83-87.]{{Dead link|date=Δεκεμβρίου 2021 }}</ref>.

Ο θεός [[Διόνυσος]] απογοητευμένος από την κατάσταση του θεάτρου στην [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]], καθώς οι μεγάλοι τραγικοί έχουν πεθάνει, είναι αποφασισμένος να αναλάβει δράση για να αρχίσουν ξανά αξιόλογοι δραματικοί αγώνες στην Αθήνα. Μαζί με τον δούλο του Ξανθία ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι προς τον Κάτω Κόσμο με σκοπό να φέρουν πίσω τον καλύτερο τραγικό ποιητή. Όταν φτάνουν στον [[Άδης (μυθολογία)|Άδη]], επικρατεί αναταραχή. Ο [[Ευριπίδης]] διεκδικεί από τον [[Αισχύλος|Αισχύλο]] την τιμητική θέση του καλύτερου τραγικού ποιητή. Για να λυθεί η διαφορά, ο Πλούτωνας καλεί τον Διόνυσο, σε ρόλο διαιτητή, καθώς και τους τραγικούς σε έναν δραματικό διαγωνισμό. Ο αγώνας για την ανάδειξη του καλύτερου, αρχίζει…Τα κωμικά ευρήματα και τα φαρσικά επεισόδια διαδέχονται το ένα το άλλο και μέσα από την πικρή σατιρική διάθεση του Αριστοφάνη, έρχεται στο φως η πάντα σύγχρονη διάσταση του έργου.

Κι ενώ στους "Ορνιθες"''[[Όρνιθες (κωμωδία)|Όρνιθες]]'' ο κωμικός ποιητής αναζητά την ιδανική πολιτεία στον ουρανό, στους "''Βάτραχους"'' ο μη-τόπος είναι ο [[Κάτω Κόσμος]] -ο Άδης, όπως τον ονόμαζαν οι [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαίοι Έλληνες]]. Η [[ουτοπία]] βρίσκει έδαφος και στήνει εδώ τη γιορτή της ονειροφαντασίας, σε ένα γλέντι όπου οι νεκροί είναι πιο ζωντανοί από τους ζωντανούς κι ο Άδης πιο φωτεινός από τον κόσμο της επιφάνειας.

Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 405 π.Χ., ένα χρόνο πριν το τέλος του [[Πελοποννησιακός πόλεμοςΠόλεμος|Πελοποννησιακού πολέμουΠολέμου]], στα [[Λήναια]] και το Μάρτιο του ίδιου χρόνου στα [[Μεγάλα Διονύσια|Διονύσια]]. Το έργο, που για άγνωστους λόγους δεν ανέβηκε με το πραγματικό όνομα του συγγραφέα, κέρδισε το πρώτο βραβείο, ενώ οι "''Μούσες"'' του [[Φρύνιχος (τραγικός ποιητής)|ΦρύνιχουΦρυνίχου]] το δεύτερο.

Η κωμωδία, όπως και η [[τραγωδία]], υπηρετούσε τον παιδευτικό χαρακτήρα του θεάτρου. Για να προβάλλειπροβάλει τα προβλήματα, ώστε μέσα από τη συνειδητοποίηση τους να βρεθεί λύση, ο Αριστοφάνης τα παρουσίαζε στην πιο ακραία τους μορφή. Τα θέματα που κυρίως τον απασχόλησαν πηγάζουν από τα προβλήματα της Αθήνας στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμουΠολέμου -τον οποίο θεωρούσε καταστρεπτικό. Εστιάσθηκε ιδιαίτερα στην ειρήνη, τη δημοκρατία, τις νέες φιλοσοφικές ιδέες και την οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση της αθηναϊκής κοινωνίας της εποχής εκείνης.