Πατριάρχης Ταράσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 28:
 
Στα 22 χρόνια της μακράς Πατριαρχίας του πήρε σαφή θέση υπέρ της προσκύνησης των εικόνων, προς την οποία επηρέασε και τους Αυτοκράτορες. Το [[787]] διηύθυνε τις εργασίες της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου<ref>{{cite book|author=Αριστείδης Πανώτης|title=Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας|volume=A|publisher=Εκδόσεις Σταμούλη|year=2008|pages=264|isbn=978-960-8116-17-7}}</ref>, η οποία αναστήλωσε τις εικόνες και όρισε ότι όποιος καταστρέφει εικόνες ή προσπαθεί να παρεμποδίσει την προσκύνησή τους, αφορίζεται{{sfn|Runciman|2005|σ=[https://archive.org/details/isbn_9607217225/page/n42 84]}}. Μετά την αναστήλωσή τους, ήρθε σε ρήξη με ζηλωτές μοναχούς, οι οποίοι θεώρησαν ανεπαρκές μέτρο το επιτίμιο ακοινωνησίας ενός έτους, το οποίο ο Ταράσιος επέβαλε στους εικονομάχους επισκόπους. Μάλιστα, μεταξύ των κορυφαίων ζηλωτών, συγκαταλεγόταν και ο ανιψιός του Ταρασίου, [[Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης|Θεόδωρος]], ηγούμενος της [[Μονή Στουδίου|Μονής Στουδίου]].
[[Αρχείο:Ayasofya Orhan Camii 8338.jpg|thumb|300px|Ο Ναός της του Θεού Σοφίας στη [[Νίκαια (Βιθυνία)|Νίκαια της Μικράς Ασίας]], όπου συνήλθε η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος το 787.]]
Το [[795]] ξέσπασε νέα σύγκρουσή του με τους μοναστικούς κύκλους, με αφορμή αυτή τη φορά το δεύτερο γάμο του νεαρού αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος ΣΤ'|Κωνσταντίνου ΣΤ']]. Ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να παντρευτεί για δεύτερη φορά, καθώς η πρώτη του σύζυγος ήταν επιλογή της μητέρας του, [[Ειρήνη η Αθηναία|Ειρήνης]]. Ο Ταράσιος δεν τέλεσε μεν τον γάμο, αλλά και δεν αφόρισε τον ιερέα που τον τέλεσε{{sfn|Runciman|2005|σ=[https://archive.org/details/isbn_9607217225/page/n43 86]}}. Ο Πλάτων, ηγούμενος της μονής Σακκουδίωνος, και ο Θεόδωρος Στουδίτης τον κατηγόρησαν για την διαλλακτική αυτή στάση του ως προς το γάμο, χαρακτηρίζοντάς την ως αποδοχή μοιχείας. Ο αυτοκράτορας εξόρισε και τους δύο στη [[Θεσσαλονίκη]]. Η έριδα, γνωστή ως «περί μοιχείας σχίσμα{{sfn|Runciman|2005|σ=[https://archive.org/details/isbn_9607217225/page/n43 86]}}» έληξε το [[797]], όταν η Ειρήνη ανέλαβε ξανά την εξουσία, αφού τύφλωσε τον γιο της Κωνσταντίνο ΣΤ΄. Έτσι, ο Πλάτων και ο Θεόδωρος επέστρεψαν από την εξορία και ο Ταράσιος έστειλε επιστολή στον Πλάτωνα, καλώντας τον σε ενότητα.