Μάνιος Κούριος Δεντάτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Πηγές: Προσθήκη Σενέκα, αναδιάταξη αλφαβητικά των πηγών |
μ →Πηγές: διευκρίνηση για την χρήση της ιστορίας στο σχολικό εγχειρίδιο λατινικών |
||
Γραμμή 10:
Ως ύπατος εκ νέου το [[275 π.Χ.]], ο Δεντάτος πολέμησε τον Πύρρο στην μάχη του Μπενεβέντο που, αν και με ασαφές αποτέλεσμα, απώθησε τον [[Πύρρος της Ηπείρου|Πύρρο]] από την [[Ιταλία]]. Ως εκ τούτου, εξασφάλισε μία νέα, συναπτή υπατία, νικώντας τους [[Λουκανοί|Λουκανούς]] κατά το επόμενο έτος και κερδίζοντας μια πανηγυρική υποδοχή. Ήταν [[τιμητής]] το [[272 π.Χ.|272]], ενώ το [[270 π.Χ.|270]] εξελέγη ως ένας από τους δύο επιτρόπους<ref>''Duumviri aquae perducendae''.</ref> για την επίβλεψη της κατασκευής του Anio Vetus, του δευτέρου [[υδραγωγείο]]υ της Ρώμης, για το οποίο χρησιμοποίησε το προσωπικό του μερίδιο της λείας από τις πρόσφατες νίκες του. Πέθανε κατά τη διάρκεια του έργου, το οποίο ολοκληρώθηκε υπό τον συνεπίτροπό του Μάρκο Φούλβιο Φλάκο (M. Fulvius Flaccus)<ref>Frontinus, ''Aq.'' 1.6.</ref>.
Ο Δεντάτος θεωρείται ότι ήταν αδιάφθορος και λιτός. Παραδίδεται η ιστορία ότι, όταν οι Σαμνίτες έστειλαν πρέσβεις με ακριβά δώρα, σε μια προσπάθεια να τον επηρεάσουν προς όφελός τους, τον βρήκαν να κάθεται δίπλα στη φωτιά σ’ ένα σκαμνί και να ψήνει γογγύλια. Αρνήθηκε τα δώρα, λέγοντας ότι προτιμούσε να εξουσιάζει τους κατόχους χρυσού παρά να διαθέτει ο ίδιος<ref>Ο [[Βαλέριος Μάξιμος]] 4.3.5 φέρει τον Δεντάτο να λέει στους Σαμνίτες να "αναφέρουν και να θυμούνται ότι δεν μπορώ να ηττηθώ στην μάχη ούτε να διαφθαρώ με χρήματα" (''refertote et memento me nec acie vinci nec pecunia corrumpi posse'').</ref>. Αν και η αλήθεια αυτής της ιστορίας είναι ασαφής – ίσως να ήταν μια επινόηση του [[Κάτων ο Πρεσβύτερος|Κάτωνα]] – ήταν η έμπνευση για μια σειρά από πίνακες ζωγραφικής του Jacopo Amigoni, του [[Χόφερτ Φλινκ]] και άλλων. Μια απλουστευμένη εκδοχή αυτής της ιστορίας,
Το ''praenomen'', δηλαδή το πρώτο από τα τρία μέρη του πλήρους ονόματός του, αναφέρεται μερικές φορές λανθασμένα ως Μάρκος, διότι η τυπική σύντμηση του Manius (Μ’.) συγχέεται με το Μ. που είναι η συντόμευση για το όνομα Μάρκος.
| |||