Ιούλιος Τυπάλδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|λεζάντα=Ξυλογραφία του ΙούλιουΙουλίου Τυπάλδου από το περιοδικό [[Ποικίλη Στοά (περιοδικό)|Ποικίλη Στοά]] του 1884}}

Σπούδασε νομικά στην [[Ιταλία]], όπως όλοι οι νέοι του κύκλου του, και μετά την επιστροφή του το 1839 εντάχθηκε στον δικαστικό κλάδο. Υπηρέτησε ως ανακριτής, πρωτοδίκης και πρόεδρος των πρωτοδικών στην [[Κεφαλλονιά]], την [[Κέρκυρα]] και τηντη [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]].

Στη Ζάκυνθο γνώρισε τηντη μέλλουσα σύζυγό του Λουΐζα δε Ρώσση, αδερφή του ποιητή [[Γεώργιος Κανδιάνος Ρώμας|ΓεώργιουΓεωργίου Κανδιάνου Ρώμα]], η οποία έγινε η μούσα του και πηγή έμπνευσης για τα ποιήματά του.

Του προσφέρθηκαν οι θέσεις Αρεοπαγίτη στην Αθήνα και πρεσβευτή στη Ρώμη, τις οποίες δεν αποδέχθηκε. Το 1867 παραιτήθηκε από το δικαστικό αξίωμα και πήγε για λόγους υγείας στηνστη Φλωρεντία. Εκεί αφοσιώθηκε στο λογοτεχνικό του έργο.

Το 1881, με την υγεία του σε πολύ άσχημη κατάσταση, επέστρεψε στην Κέρκυρα. Πέθανε εκεί το 1883, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει τηντη συγκέντρωση και έκδοση του ποιητικού του έργου.

Η παραγωγή του είναι κυρίως ποιητική, πρωτότυπη και μεταφράσεις. Τα μόνα πεζά του είναι ο "Λόγος" στο μνημόσυνο του [[Διονύσιος Σολωμός|Σολωμού]], το δοκίμιο για τη γλώσσα, η φιλολογική επίστολήεπιστολή προς τον [[Σπυρίδων Δεβιάζης|Σπυρίδωνα δε Βιάζη]] και άλλες επιστολές.