Πολιτική της Μιανμάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
== Προϊστορία ==
[[Image:Ne Win 1962.jpg|thumb|250px|left|Ο στρατηγός Νε Γουίν, <br /> επικεφαλής της Μιανμάρ για 26 χρόνια]]
Στις [[2 Μαρτίου]] του [[1962]] ο στρατηγός Νε Γουίν (Ne Win) κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα και εγκαθίδρυσε δικτατορία. Το πραξικόπημα πραγματοποιήθηκε αναίμακτα αλλά στιγματίστηκε απο την στυγερή εν ψυχρώ δολοφονία απο στρατιώτη του δεκαεπτάχρονου γιού του πρώην προέδρου Sao Shwe Thaik. Η χώρα απέκτησε σοσιαλιστικό προσανατολισμό και όλες οι ξένες εταιρείες κρατικοποιήθηκαν. Απο το [[1962]] έως το [[1974]] κυβερνήθηκε απο το επαναστατικό Συμβούλιο με επικεφαλή τον στρατηγό Νε Γουίν. Σε μια προσπάθεια να παγιώσει την δύναμή του, ο στρατηγός Γουίν και όλο το συμβούλιο παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας πολιτικές θέσεις και θεσπίζοντας παράλληλα μονοκομματικό σύστημα. Απο το [[1974]] έως και το [[1988]] η Μιανμάρ κυβερνήθηκε απο το Κόμμα Σοσιαλιστικού Προγράμματος της Μπούρμα αφού συντάχθηκε νέο σύνταγμα και η χώρα μετονομάστηκε σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ενωσης της Βιρμανίας». Το [[1981]] ο Νε Γουίν μεταβίβασε την εξουσία στον στρατηγό Σαν Γιου. Το [[1988]] ονομάστηκε πάλι σε «Ενωση της Βιρμανίας». Στις [[8 Αυγούστου]] του ίδιου χρόνου ο λαός εξαθλιωμένος καθώς ήταν ξεσηκώθηκε εναντίον της κυβέρνησης. Οι ταραχές που ακολούθησαν, και που προκλήθηκαν κυρίως απο φοιτητές, ήταν οι μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας, διήρκησαν έξι εβδομάδες και υπολογίζεται οτι κατα τη διάρκεια αυτών σκοτώθηκαν τρείς χιλιάδες πολίτες. Κατα τη διάρκεια των αναταραχών ο Νε Γουίν παραιτήθηκε και ο "Εθνικός σύνδεσμος για τη Δημοκρατία" (NLD), η δημοκρατική αντιπολίτευση, ανέλαβε την διακυβέρνηση. Αμέσως όμως πραγματοποιήθηκε νέο στρατιωτικό πραξικόπημα απο τον στρατηγό Σο Μαούνγκ με αποτέλεσμα το Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης (SLORCΓ) να αναλάβει την εξουσία. Για να εκτονωθεί η κρίση κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Τον επόμενο χρόνο, και συγκεκριμένα στις [[18 Ιουνίου]] [[1989]], το ''Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης'' μετονόμασε το κράτος σε [[Μιανμάρ|Ενωση της Μιανμάρ]] καθώς και το όνομα της πρωτεύουσας απο Γιανγκόν σε Ρανγκούν. Ο [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών]] αναγνώρισε μετά απο λίγο καιρό το νέο όνομα.
Γραμμή 27:
== Σήμερα ==
Απο το [[1988]] η χώρα βρίσκεται σε στρατιωτικό νόμο ενώ ισχύει και ειδική νομοθεσία που απαγορεύει τις συγκεντρώσεις ανω των πέντε ατόμων. Τον Φεβρουάριο του 2007 το στρατιωτικό καθεστώς ανακοίνωσε την διενέργεια δημοψηφίσματος για το νέο σύνταγμα καθώς και εκλογών για το [[2010]]. Η αντιπολίτευση όμως χαρακτήρισε όλα αυτά ως ανάξια λόγου απο την στιγμή που δεν ελευθέρωσαν την [[Σαν Σου Κι]], βραβευμένη με Νόμπελ ειρήνης και ηγέτιδα της αντιπολίτευσης, η οποία κρατείται για πάνω απο μια δεκαετία σε κατ'οίκον περιορισμό. Ο στρατηγός Κιάου Χσαν, υπουργός πληροφοριών, τον Μάρτιο
Η Κυβέρνηση συνεχίζει να καταπιέζει τις μειονότητες γι'αυτό εδώ και χρόνια έχουν οργανωθεί ένοπλες ομάδες ανταρτών με κυριότερη αυτή των Σαν (Shan State Army - SSA) που διαθέτει περίπου 15.000 στρατιώτες. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατηγόρησε το [[2006]] την κυβέρνηση των Σαν οτι χρηματοδοτείαι μέσω της παραγωγής οπίου, κάτι που διαψεύστηκε απο τους αντάρτες.<ref>[http://www.megatv.com/warzone/questions.asp?d=%2022262 Γενικές πληροφορίες]</ref>
| |||