Πολιτική της Μιανμάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) μ →Σήμερα |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Στις [[2 Μαρτίου]] του [[1962]] ο στρατηγός Νε Γουίν (Ne Win) κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα και εγκαθίδρυσε δικτατορία. Το πραξικόπημα πραγματοποιήθηκε αναίμακτα αλλά στιγματίστηκε απο την στυγερή εν ψυχρώ δολοφονία απο στρατιώτη του δεκαεπτάχρονου γιού του πρώην προέδρου Sao Shwe Thaik. Η χώρα απέκτησε σοσιαλιστικό προσανατολισμό και όλες οι ξένες εταιρείες κρατικοποιήθηκαν. Απο το [[1962]] έως το [[1974]] κυβερνήθηκε απο το επαναστατικό Συμβούλιο με επικεφαλή τον στρατηγό Νε Γουίν. Σε μια προσπάθεια να παγιώσει την δύναμή του, ο στρατηγός Γουίν και όλο το συμβούλιο παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας πολιτικές θέσεις και θεσπίζοντας παράλληλα μονοκομματικό σύστημα. Απο το [[1974]] έως και το [[1988]] η Μιανμάρ κυβερνήθηκε απο το Κόμμα Σοσιαλιστικού Προγράμματος της Μπούρμα αφού συντάχθηκε νέο σύνταγμα και η χώρα μετονομάστηκε σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ενωσης της Βιρμανίας». Το [[1981]] ο Νε Γουίν μεταβίβασε την εξουσία στον στρατηγό Σαν Γιου. Το [[1988]] ονομάστηκε πάλι σε «Ενωση της Βιρμανίας». Στις [[8 Αυγούστου]] του ίδιου χρόνου ο λαός εξαθλιωμένος καθώς ήταν ξεσηκώθηκε εναντίον της κυβέρνησης. Οι ταραχές που ακολούθησαν, και που προκλήθηκαν κυρίως απο φοιτητές, ήταν οι μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας, διήρκησαν έξι εβδομάδες και υπολογίζεται οτι κατα τη διάρκεια αυτών σκοτώθηκαν τρείς χιλιάδες πολίτες. Κατα τη διάρκεια των αναταραχών ο Νε Γουίν παραιτήθηκε και ο "Εθνικός σύνδεσμος για τη Δημοκρατία" (NLD), η δημοκρατική αντιπολίτευση, ανέλαβε την διακυβέρνηση. Αμέσως όμως πραγματοποιήθηκε νέο στρατιωτικό πραξικόπημα απο τον στρατηγό Σο Μαούνγκ με αποτέλεσμα το Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης (SLORCΓ) να αναλάβει την εξουσία. Για να εκτονωθεί η κρίση κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Τον επόμενο χρόνο, και συγκεκριμένα στις [[18 Ιουνίου]] [[1989]], το ''Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης'' μετονόμασε το κράτος σε [[Μιανμάρ|Ενωση της Μιανμάρ]] καθώς και το όνομα της πρωτεύουσας απο Γιανγκόν σε Ρανγκούν. Ο [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών]] αναγνώρισε μετά απο λίγο καιρό το νέο όνομα.
Το [[1990]] προκηρύχθηκαν εκλογές στις οποίες το καθεστώς ηττήθηκε.
Η στάση των δικτατορικών κυβερνήσεων απέναντι στις μειονότητες που αποτελούν το 40% του συνολικού πληθυσμού ήταν πάντα εχθρική. Το [[1981]] με νόμο απαγορεύθηκε στις μειονότητες να λαμβάνουν δημόσια αξιώματα ενώ με συνεχείς επιδρομές ο στρατός συνέβαλε στην διαρκή εξαθλίωσή τους αναγκάζοντάς πολλούς απο αυτούς να εγκαταλείψουν την χώρα. Το 1976 υπολογίζεται οτι ήλεγχαν το 40% της χώρας αλλά γρήγορα η εξουσία του στρατού επιβλήθηκε και πάλι.
== Γενικές εκλογές 1990 ==
Οι γενικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν στις [[27 Μαΐου]] του [[1990]] και ήταν οι πρώτες μετά απο αυτές του [[1960]]. Σε αυτές πρώτο αναδείχθηκε το κόμμα του Εθνικού Συνδέσμου για τη Δημοκρατία (NLD) με ηγέτιδα την [[Αούνγκ Σαν Σου Κι]], το οποίο κέρδισε και την πλειοψηφία των εδρών της βουλής.
{| class="wikitable" style="text-align:center;"
!Κόμμα
!Ψήφοι
!% των ψήφων
!Θέσεις
|-
|style="text-align:left;"|[[Εθνικός Σύνδεσμος για τη Δημοκρατίας]] (NLD)||7,943,622||58.7%||392
|-
|style="text-align:left;"|[[Εθνικός Σύνδεσμος των Σαν για τη Δημοκρατία]] (SNLD)||222,821||1.7%||23
|-
|style="text-align:left;"|[[Σύνδεσμος των Αρακαν για τη Δημοκρατία]] (ALD)||160,783||1.2%||11
|-
|style="text-align:left;"|[[Κόμμα Εθνικής Ενότητας]] (NUP)||2,805,559||21.2%||10
|-
|style="text-align:left;"|[[Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο των Μον]] (MNDF)||138,572||1%||5
|-
|style="text-align:left;"|[[Εθνικό Δημοκρατικό κόμμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα]] (NDP)||128,129||1%||4
|-
|style="text-align:left;"|[[Εθνικός Σύνδεσμος για τη Δημοκρατία των Τσίν]] (CNLD)||51,187||0.4%||3
|-
|style="text-align:left;"|[[Εθνική Συνέλευση για τη δημοκρατία του Κατσίν]] (KSNCD)||13,994||0.1%||3
|-
|style="text-align:left;"|[[Κόμμα για την Εθνική Δημοκρατία]] (PND)||72,672||0.5%||3
|-
|style="text-align:left;"|[[Union Poah National Organisation]]||35,389||0.3%||3
|-
|style="text-align:left;"|[[Δημοκρατίκη οργάνωση για την εθνική ενότητα των Καρέν]]||16,553||0.1%||2
|-
|style="text-align:left;"|[[Εθνικός Σύνδεσμος για τη Δημοκρατία του Καγιαχ]]||11,664||0.1%||2
|-
|style="text-align:left;"|[[Naga Hills Περιφερειακό Προοδευτικό Κόμμα]]||10,612||0.1%||2
|-
|style="text-align:left;"|[[Εθνική Ένωση για την Δημοκρατία των Ta-ang (Palaung)]]||16,553||0.1%||2
|-
|style="text-align:left;"|[[Zomi Εθνική Συνέλευση]] (ZNC)||18,638||0.1%||2
|-
|style="text-align:left;"|Minor parties and independents||1,606,858||12.1%||12
|-
|style="text-align:left;"|'''Total'''||13,253,606||100%||492
|-
|style="text-align:left;"|[http://psephos.adam-carr.net/countries/b/burma/burma1990.txt Source: Adam Carr's electoral archive]
|-
|}
== Η εξέγερση του Σεπτεμβρίου 2007 ==
| |||