Σωκράτης Κουγέας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στις [[14 Σεπτεμβρίου]] το [[1877]] στους [[Τοπική κοινότητα Δολών Μεσσηνίας|Δολούς]] της [[Μάνη|Μάνης]]ς. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην [[Καλαμάτα]] έκανε σπουδές Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας από το 1894 μέχρι το 1899 της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτωρ με τηντη διατριβή ''De novo Xiphilineo codice Iberitico 812''. Με υποτροφία του Ελληνικού Κράτους συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη [[Γερμανία]] ([[Χάλη]], [[Μόναχο]], [[Βερολίνο]]) και στηνστη [[Γαλλία]] ([[Παρίσι]]), από το 1904 έως το 1909. Υπήρξε μαθητής του [[Σπυρίδων Λάμπρος|Σπυρίδωνα Λάμπρου]] και αργότερα συνεργάτης του. Η διδακτική σταδιοδρομία του μετά την επάνοδό του στην [[Ελλάδα]] άρχισε από το [[Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης]] (1910-1916). Από το 1916 μέχρι το 1918 διετέλεσε γραμματέας των [[Γενικά Αρχεία του Κράτους|Γενικών Αρχείων του Κράτους]]. Από το 1918 έως το 1947 δίδαξε ως τακτικός καθηγητής στην έδρα της Αρχαίας Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Δίδαξε επίσης στην [[Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών]] από το 1931 έως το 1947, στο [[Πάντειο Πανεπιστήμιο]] από το 1943 μέχρι το 1950. Από το 1923 μέχρι τον θάνατό του υπήρξε άμισθος διευθυντής του Τμήματος χειρογράφων της [[Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος|Εθνικής Βιβλιοθήκης]]. Το 1929 εξελέγη μέλος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]]. Την ίδια χρονιά το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο του Βερολίνου τον ανακήρυξε αντεπιστέλλον μέλος του. Το 1937 το [[Πανεπιστήμιο της Τυβίγγης]] και το 1958 το [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης]] τον ανακήρυξαν επίτιμο διδάκτορα. Συνεργάστηκε με την παλαιογραφική αποστολή, που πήγε στην [[Πάτμος|Πάτμο]] και στο [[Άγιο Όρος]] (1895) όταν ήταν δευτεροετής φοιτητής της Φιλοσοφικής μαζί με τον Σπυρίδωνα Λάμπρο, καθώς και σε χώρες του εξωτερικού. Μαζί με τον von Soden ερεύνησε χειρόγραφα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] σε βιβλιοθήκες της Αθήνας, του Μεγάλου Σπηλαίου, της Πάτμου, της Άνδρου. Μαζί με τον [[Κωνσταντίνος Άμαντος|Άμαντο]] εξέδιδε το περιοδικό ''Ελληνικά'' την περίοδο από το 1928 ως το 1939. Μεταξύ άλλων συμμετείχε και στην πρώτη επιτροπή εκλογής των πρώτων καθηγητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πέθανε στις [[27 Σεπτεμβρίου]] του [[1966]].

* Η ιδέα της κοινωνίας των Εθνών παρά τοις Έλλησι : πραγματεία βραβευθείσα εις τον πρώτον κανδηλώρειον αγώνα, Αθήναι , Αθηνά : 1928.

* Η καταγωγή του πρωτοστατήσαντος εις την Ορλωφικήν επανάστασιν Παναγιώτη Μπενάκη : φωτιζόμενη απο τα αρχεία της Βενετίας : (εννέα ανέκδοτα έγγραφα), Αθήναι , Εταιρεία Πελοποννησιακών Σπουδών : 1965.

* Οικογενειακοί δεσμοί του Savigny προς δύο Έλληνας μαθητάς του, Αθήναι , Π. & Α. Κλεισιούνης : 1963.

* Ιστορικαί πηγαί δια την ηγεμονίαν της Μάνης (1774-1821), Αθήναι , Εταιρεία Πελοποννησιακών Σπουδών, Τυπογραφείον Σπυρόπουλου : 1961.

* Η ανθρωποκτονία (το φονικό) ως διεγγύημα τρίτου εν Μάνη, Θεσσαλονίκη , Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών : 1953.

* Η υπό τους Μακεδόνας Ένωσις των αρχαίων Ελλήνων και ο καταστατικός αυτής χάρτης : (διάλεξις γενόμενη εν τη αιθούση της εταιρείας μακεδονικών σπουδών), Θεσσαλονίκη , Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών : 1952.

* Ιστορικά έγγραφα της μονής του Ζαγαρά, Εν Αθήναις , Π. Δ. Σακελλαρίου : 1917.

* Σπουδαί επιστημονικά έργα και κρίσεις αυτών, Αθήναι , [χ.ο.] : 1915.