Αμίλκας Αλιβιζάτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο [[Ληξούρι]] της [[Κεφαλονιά]]ς το 1887 και ήταν γιος του Σπυρίδωνος Αλιβιζάτου. Αδέλφια του ήταν οι [[Ανδρέας Αλιβιζάτος|Ανδρέας]] και [[Νικόλαος Αλιβιζάτος (ιατρός)|Νικόλαος]] Αλιβιζάτος.<ref name="greekencyclopedia">{{Cite web|url=http://www.greekencyclopedia.com/alivizatos-amilkas-lixoyri-1887-athina-1969-p10582.html|title=Αλιβιζάτος, Αμίλκας (Ληξούρι. 1887 - Αθήνα, 1969)|website=www.greekencyclopedia.com|publisher=Εκδοτική Αθηνών Α.Ε.|accessdate=2016-11-24}}</ref> Σπούδασε στο [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Εθνικό Πανεπιστήμιο]] της [[Αθήνα]]ς (1904-1908), αναγορεύτηκε [[διδάκτωρ]] και συμπλήρωσε τις σπουδές του στηνστη [[Γερμανία]] για τέσσερα χρόνια (1908-1912),<ref name="Mpalanos">{{Cite book|url=http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/1/1/5/metadata-01-0000131.tkl|title=Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών - Εκατονταετηρίς 1837 - 1937|last=Μπαλάνος|first=Δημήτριος Σ.|publisher=Πυρσός Α.Ε|accessdate=2016-11-24|year=1937|volume=τόμ. Α΄ </b>''Ιστορία της Θεολογικής Σχολής''|location=Αθήναι|page=15-16}}</ref> στα Πανεπιστήμια της [[Πανεπιστήμιο της Λειψίας|Λειψίας]] και του [[Πανεπιστήμιο του Βερολίνου|Βερολίνου]].<ref name="ygeiaonline">{{Cite web|url=http://www.ygeiaonline.gr/component/k2/item/5384-alibizatos_amilkas|title=Αλιβιζάτος, Αμίλκας|website=www.ygeiaonline.gr|accessdate=2016-11-24}}</ref> Στις σπουδές του ειδικεύθηκε στην [[Εκκλησιαστική ιστορία|Εκκλησιαστική Ιστορία]], το [[Κανονικό Δίκαιο]], την Ιστορία και τηντη Θεωρία της [[Εκκλησιαστική Διακονία|Εκκλησιαστικής Διακονίας]] και της Κοινωνικής Πρόνοιας.<ref name="Theodorou">{{Cite journal|url=http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=113792&code=4721|title=Τα γεγονότα και τα ζητήματα - Αμίλκας Αλιβιζάτος (1877-1969)|last=Θεοδώρου|first=Ευάγγελος Δ.|date=15 Σεπτεμβρίου 1969|journal=[[Νέα Εστία]]|accessdate=2016-11-24|issue=τχ. 1013|page=σσ. 1325-1326}}</ref>

Το 1915 εξελέγη έκτακτος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στις έδρες της [[Βιβλική ιστορία|βιβλικής ιστορίας]] και της ιστορίας της ελληνικής εκκλησίας. Η εκλογή του όμως αυτή δεν επικυρώθηκε από το υπουργείο παιδείας για πολιτικούς λόγους.<ref name="Theodorou" /> Από το 1919 ήταν τακτικός καθηγητής του [[Κανονικό Δίκαιο|Κανονικού Δικαίου]] και της [[Ποιμαντική]]ς στη [[Θεολογική Σχολή Αθηνών|Θεολογική Σχολή]] του Πανεπιστημίου Αθηνών ενώ δίδαξε και στηνστη [[Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή|Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή]]. Εξαιτίας των πολιτικών ανωμαλιών στην Ελλάδα, απομακρύνθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών κατά την περίοδο 1920-1922. Το 1923 δίδαξε προσωρινά και άλλα μαθήματα του πρακτικού κλάδου λόγω απουσίας άλλων καθηγητών.<ref name="Mpalanos" /> Υπήρξε τέσσερις φορές κοσμήτορας<ref>{{Cite web|url=http://deantheol.uoa.gr/kosmhteia/diatelesantes-kosmitores.html|title=ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Θεολογικής Σχολή - Διατελέσαντες Κοσμήτορες|website=deantheol.uoa.gr|accessdate=2016-11-24|archive-date=2016-03-14|archive-url=https://web.archive.org/web/20160314172345/http://deantheol.uoa.gr/kosmhteia/diatelesantes-kosmitores.html|url-status=dead}}</ref> της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1925-1926, 1927-1928, 1935-1936 και 1948-1948. Αποχώρησε από το πανεπιστήμιο του 1957.<ref name="ygeiaonline" />

Εργάστηκε και έγραψε 32 άρθρα για την εκκλησιαστική ανόρθωση του ελληνικού λαού κατά την επιστροφή του από τις σπουδές του στηνστη Γερμανία. Τα άρθρα αυτά δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα ''[[Πατρίς (εφημερίδα Αθήνας)|Πατρίς]]'', ενώ ακόμη πραγματοποίησε ομιλίες στον [[Φιλολογικός σύλλογος Παρνασσός|Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσό»]]. Η δραστηριότητα του αυτή, βοήθησε ώστε την περίοδο 1914-1915 να υπάρξει μέλος της νομοπαρασκευαστικής νομοθεσίας που αφορούσε την αναθεώρηση και συμπλήρωση της εκκλησιαστικής νομοθεσίας παρά τη νεαρή του ηλικία. Το 1923 ως επίτροπος στην Ιερά Σύνοδο στης Εκκλησίας της Ελλάδας συνέβαλε στηνστη διατύπωση του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδας.<ref name="Theodorou" />

Το 1936 διοργάνωσε το Α΄ Συνέδριο της Ορθοδόξου Εκκλησίας του οποίου τα πρακτικά δημοσιεύθηκαν από τον ίδιο ως πρόεδρο και βοήθησαν στο να παρουσιαστεί η Ελληνική Εκκλησία στους ετερόδοξους<ref name=":0" />. Εργάστηκε για την προβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στηνστη Χριστιανική Οικουμένη. Υπήρξε πρωτοπόρος της Οικουμενικής Κινήσεως και του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών<ref name=":1">{{Cite web|url=https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/24771|title=Σχέσεις της εκκλησίας της Ελλάδος με το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών 1948-1961 (με βάση το αρχειακό υλικό του Π.Σ.Ε.)|last=Σταθοκώστα|first=Βασιλική Η.|ημερομηνία=2000|website=|script-title=Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών|doi=|archiveurl=|accessdate=}}</ref> μαζί με τον θεολόγο [[Βασίλειος Ιωαννίδης|Βασίλειο Ιωαννίδη]] και άλλους<ref name=":1" />. Το 1951 διοργάνωσε τις πανελλήνιες και πανχριστιανικές εορτές με αφορμή τη συμπλήρωση 1900 ετών από την έλευση του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]] στην Ελλάδα.<ref name="Theodorou" />