Μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 7:
 
==Ο ρόλος του Νέρωνα και η γνώμη του Τάκιτου==
Η γνώμη που έχει διαμορφωθεί σε όσους έχουν υπόψη τους τη μεγάλη φωτιά στη Ρώμη συνδέεται αναπόσπαστα με την εικόνα του [[Νέρων|Νέρωνα]]. Ο Νέρων, που ήταν [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αυτοκράτορας της Ρώμης]] κατά το διάστημα 54-68 μ.Χ., αναφέρεται από τους περισσότερους ιστορικούς ως ημιπαράφρων και πυρομανής.<ref name="Suetonius">Suetonius, «The Lives of Twelve Caesars», the Life of Nero, 38.</ref>,<ref>Ταινία:"Quo Vadis",σκηνοθεσία Mervyn LeRoy, συγγραφήσενάριο S.N. Behrman & Sonya Levien, 1952</ref>
 
Από διασταύρωση των πηγών, διαπιστώνει κανείς ότι, όταν ξέσπασε η πυρκαγιά, ο Νέρων ήταν στο [[Άντιο]] και γύρισε στην πόλη μοναχά όταν η φωτιά έφθασε στην προσωρινή του κατοικία και στάθηκε αδύνατο να περισώσουνπερισώσει οτιδήποτε από τις φλόγες. Φαίνεται ότι ο Νέρων δε νοιαζόταν ιδιαίτερα να διασώσει την κατοικία του, γιατί τον είχε παρασύρει η φρίκη του θεάματος. Κάπου εδώ, δημιουργείται και η εικόνα του αυτοκράτορα, ντυμένου σαν ηθοποιού, να απαγγέλλει ωδές για την καταστροφή της [[Τροία|Τροίας]], ενώ κοιτάζει από το ανάκτορό του την πόλη να καίγεται.<ref>Ομάδα Δογματικής Έρευνας, «''Ο εμπρησμός της Ρώμης από τον Νέρωνα»'', 20/6/2003.</ref> Η συγκεκριμένη εικόνα του Νέρωνα, η οποία θα παραμείνει στερεότυπη στην ιστορική παράδοση επί είκοσι ολόκληρους αιώνες, σήμερα αμφισβητείται από κάποιους ως αναληθοφανής.
 
Τα γραπτά του ιστορικού [[Τάκιτος|Τάκιτου]] (55-120 μ.Χ.) , που θεωρείται ο σημαντικότερος ιστορικός των Ρωμαίων, αποτελεί τη μόνη, σύγχρονη της καταστροφής, πηγή. Υποστηρίζει, λοιπόν, ότι δεν είναι βέβαιο, αν η πυρκαγιά ξέσπασε από ένα τυχαίο γεγονός ή αν ο Νέρων ήταν ο πραγματικός αυτουργός. Ο ίδιος ιστορικός, αντίθετα, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα μέτρα που έλαβε ο αυτοκράτορας για να ανακουφίσει τον πληθυσμό της Ρώμης από τα δεινά της μεγάλης αυτής καταστροφής.<ref>Χονδρονίκη Γ., «''Ρωμαϊκή Εποχή (129 π.Χ. - 337 μ.Χ.)»'', στο Πέργαμος. σύγγραμμα ιστορικόν, αρχαιολογικόν, λαογραφικόν (επιμ. Γ. Χονδρονίκη και Α. Θηβαιοπούλου). Μυτιλήνη, 1929.</ref>
 
==Μεταγενέστεροι ιστορικοί==