Τράπεζα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ. επιμέλεια |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{άλλεςχρήσεις}}
[[Αρχείο:Paolo Monti - Serie fotografica - BEIC 6336964.jpg|thumb|1970]]
'''Τράπεζα''' ονομάζεται μία [[επιχείρηση]]
Η [[κερδοφορία]] της τράπεζας βασίζεται στη λεγόμενη "ψαλίδα", δηλαδή τη διαφορά ανάμεσα στο [[επιτόκιο]] δανεισμού και στο επιτόκιο καταθέσεων. Έτσι, αν για παράδειγμα μία τράπεζα χορηγεί ένα δάνειο με επιτόκιο 9% και δέχεται κατάθεση με ετήσιο επιτόκιο 2% η διαφορά αυτή (7%) αποτελεί την ψαλίδα που οδηγεί στα κέρδη της τράπεζας. Βέβαια, οι τράπεζες αποκομίζουν και από αλλού χρήματα, όπως από [[Προμήθεια|προμήθειες]] ή από [[Συμμετοχή|συμμετοχές]] και [[Επένδυση|επενδύσεις]]. Ωστόσο, η κύρια λειτουργία της έγκειται στον δανεισμό (χορηγήσεις και καταθέσεις).
==Μεσοποταμία==
Πολλές από τις τραπεζικές πράξεις έχουν την καταγωγή τους σε πανάρχαιες εποχές όπως στην αρχαία [[Βαβυλώνα]]: ήδη από το 3400 π.Χ. ο Ερυθρός Ναός στην Ουρούκ της Χαλδαίας της Μεσοποταμίας
Και στην αρχαία Ελλάδα οι ναοί εκτελούσαν χρέη τραπεζών, όπως ο ναός της Αθηνάς στην Ακρόπολη των Αθηνών και του Απόλλωνος στους Δελφούς.
==Αρχαία Ελλάδα==
Οι πρώτες πραγματικές τραπεζικές εργασίες μπορούν να εντοπιστούν στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό με τους «τραπεζίτες». Τέτοιες απλές τράπεζες υπήρχαν ήδη στην αρχαία Αθήνα, προσφέροντας κυρίως υπηρεσίες ανταλλαγής διαφόρων νομισμάτων αλλά και πιστώσεις για τη χρηματοδότηση του τότε «διεθνούς εμπορίου». Επρόκειτο για τους αργυραμοιβούς. Γνωστοί τραπεζίτες της αρχαιότητας ήταν
==Ρωμαϊκή περίοδος==
Στη Ρώμη η παλιά τάξη των Ιππέων ασχολείται με τέτοιες δοσοληψίες και πλουτίζει. Οι ιππείς προμηθεύουν τον στρατό, ενοικιάζουν τις δημόσιες προσόδους και εισπράττουν τους φόρους. Εισπράττουν τα έσοδα του κράτους και ονομάζονται ''τελώνες''. Συγκεντρώνοντας τεράστια κεφάλαια συγκροτούν συνεταιρισμούς με επικεφαλής τον ''μάγιστρο'' και δραστηριοποιούνται στις ρωμαϊκές βασιλικές. Πολλοί από αυτούς πλουτίζουν με υπέρογκους τόκους: 30 ή 50% ενώ ο επίσημος είναι 8-12%. Ο Κικέρων στηλιτεύει τον Βέρρη για τον αθέμιτο πλουτισμό του.
Οι αργυραμοιβοί έχουν μικρότερο κύκλο εργασιών και ελέγχονται από τον έπαρχο της πόλης: ανταλλάσσουν νομίσματα, δέχονται καταθέσεις, παραχωρούν δάνεια ή πιστώσεις, λαμβάνουν μέρος στις αγοραπωλησίες.
Υπάρχουν και οι δημόσιες, οι κρατικές τράπεζες, οι ''mensae'' που ασχολούνται με τη συγκέντρωση φόρων και την προώθησή τους προς το κεντρικό θησαυροφυλάκιο.<ref>Beranard Boringe, «Πότε εμφανίστηκαν οι πρώτες τράπεζες»,Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ. 61 (Ιούλιος 1973), σελ. 64</ref>
Γραμμή 21 ⟶ 24 :
==Νεότεροι χρόνοι==
Το [[18ος αιώνας|18ο αιώνα]] στην Αγγλία οι αποδείξεις κατάθεσης για σταθερά ποσά αποτέλεσαν τα πρώτα [[χαρτονόμισμα|τραπεζογραμμάτια]]. Έτσι, σιγά
== Είδη τραπεζών ==
|