Γεώργιος Τέρτερ Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι συνεχιζόμενες επιτυχίες του Ιβαίλο απέναντι στους Βυζαντινούς ήταν αιτία να δραπετεύσει απο το Τύρναβο (1280) ο τσάρος Ιβάν - Ασέν 3ος, οπότε και ο Γεώργιος Τέρνερ κατέλαβε τον θρόνο. Με την ταυτόχρονη διπλή απειλή απο τον Ιβαήλο και τον Ιβάν - Ασέν 3ο συμμάχησε με τον Κάρολο τον 1ο Ανδεγαικό της Σικελίας, με τον βασιλιά Stefan Dragutin της Σερβίας ενάντια στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ 8ο Παλαιολόγο (1281). Η συμμαχία αυτή τελικά ναυάγησε λόγω της σφαγής που ακολούθησε στον Σικελικό Εσπερινό (1282). Ταυτόχρονα οι Μογγόλοι του Nogai Khan καταστρέφουν την Βουλγαρική επαρχία, και ο Γεώργιος Τέρνερ αναζητά Σερβική υποστήριξη παντρεύοντας την κόρη του Άννα με τον Σέρβο βασιλιά '''Stefan Uros II Milutin''' (1284).▼

Με τον θάνατο του Μιχαήλ 8ου Παλαιολόγου (1282) άρχισε ξανά τις διαπραγματεύσεις με το Βυζάντιο ζητώντας την επιστροφή της 1ης του γυναίκας Marija και του γιού τους Θεόδωρου Svetoslav που όπως αναφέρθηκε παραπάνω ήταν όμηροι. Η πρόταση έγινε αποδεκτή και στάλθηκε όμηρος στην θέση τους η δεύτερη γυναίκα του Γεώργιου Τέρνερ επίσης Marija. Αμέσως έκανε τον γιό του Θεόδωρο Svetoslav συναυτοκράτορα και διάδοχο. Μογγολική επίθεση του Nogai Khan αμέσως μετά (1285) τον υποχρέωσε να ξαναστείλει όμηρο τον γιό του Θεόδωρο, αυτήν την φορά στην αυλή των Μογγόλων. Ο Nogai Khan ταυτόχρονα πάντρεψε τον γιό του Chaka με την αδελφή του Θεοδώρου και κόρη του George - Terner.▼

Άγνωστοι λόγοι πιθανότατα οι Μογγολικές επιδρομές στάθηκαν αιτία να καταφύγει στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο τον 2ο Παλαιολόγο (1292). [[Ανδρόνικος Β'|Ο Ανδρόνικος 2ος]] αρνήθηκε να τον δεχτεί λόγω των σχέσεων του με τους Μογγόλους. Στην συνέχεια έζησε άσημος κάτω απο οικτρές συνθήκες για μιά δεκαετία περίπου στα περίχωρα της Ανδριανούπολης, σε πλήρη αφάνεια. Τον θυμήθηκε ο γιός του Θεόδωρος Σβετοσλάβ με την άνοδο του στον Βουλγαρικό θρόνο (1301), που νίκησε σε μάχη βυζαντινό στρατό και συνέλαβε ομήρους 13 ανώτατους κρατικούς λειτουργούς. Σε συνενόηση με τον Ανδρόνικο τον 2ο τους αντάλλαξε με τον πατέρα του που επέστρεψε στην Βουλγαρία, και έζησε σε μιά άγνωστη πόλη άσωτη, πολυτελέστατη ζωή μέχρι τον θάνατο του. Ο χρόνος θανάτου του είναι άγνωστος, μονάχα μιά πινακίδα σε εκκλησία κοντά στο Ivanivo αναφέρει το 1309 σάν έτος θανάτου του "αυτοκράτορα Gergi".▼

Επί της βασιλείας του συνεχίστηκε η Βουλγαρική παρακμή σε όλα τα επίπεδα κάτι που είχε ξεκινήσει απο τα μέσα του 13ου. αι. Στάθηκε ανίκανος να επιβληθεί απέναντι στους ευγενείς της πρωτεύουσας του, με αποτέλεσμα να μήν μπορέσει να ακολουθήσει σταθερή πολιτική. Απέτυχε τόσο στις διεθνείς δραπραγματεύσεις όσο και στην απόκρουση των Μογγολικών εισβολών.Έχασε όλες τις κτήσεις του στην Θράκη, ενώ οι εναπομείναντες σε Μακεδονία μοιράστηκαν σε Βυζαντινές και Βουλγαρικές.▼