Γλωσσική ευγένεια
πεδίο της πραγματολογίας
Η γλωσσική ευγένεια, γνωστή και ως θεωρία της ευγένειας (politeness theory), είναι ένα πεδίο της Πραγματολογίας,[1][2][3] το οποίο εξετάζει την ευγένεια υπό το πρίσμα της διαδραστικής λειτουργίας της γλώσσας, της λειτουργίας δηλαδή που αφορά στην έκφραση κοινωνικών σχέσεων, απόψεων, συναισθημάτων, κ.ά.[4] Σύμφωνα με τη θεωρία της ευγένειας, οι συνομιλητές χρησιμοποιούν συγκεκριμένες στρατηγικές προκειμένου να επιτελέσουν μια επιτυχή επικοινωνία.[5]
Θεωρία των Brown και Levinson Επεξεργασία
Καθοριστική στον χώρο της γλωσσικής ευγένειας υπήρξε η θεωρία της Penelope Brown και του συζύγου της Stephen Levinson, η οποία χρησιμοποίησε στοιχεία από τη θεωρία των γλωσσικών πράξεων και από τη θεωρία του Grice.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Politeness in Pragmatics. 2017-03-29. http://linguistics.oxfordre.com/view/10.1093/acrefore/9780199384655.001.0001/acrefore-9780199384655-e-218#acrefore-9780199384655-e-218-bibItem-0035. Ανακτήθηκε στις 2018-10-12.
- ↑ Γλωσσική ευγένεια και αγένεια (μαζί με τη Ζέτα Κορνηλάκη). http://www.academia.edu/34610469/Γλωσσική_ευγένεια_και_αγένεια_μαζί_με_τη_Ζέτα_Κορνηλάκη_. Ανακτήθηκε στις 2018-10-12.
- ↑ «Διατριβή: Ευγένεια, αγένεια και το πρόσωπο του ομιλούντος ατόμου - Κωδικός: 35293». thesis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ Μπέλλα, Σπυριδούλα (2015). Πραγματολογία: Από τη γλωσσική επικοινωνία στη γλωσσική διδασκαλία. Αθήνα. σελ. 147-8. ISBN 978-960-01-1693-9.
- ↑ «Politeness Theory - SCoDis». Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2018.