Ιούδας Αμπραβανέλ
Ο Ιούδας Αμπραβανέλ (1465-1530) ήταν ιατρός, ποιητής, φιλόσοφος.
| Ιούδας Αμπραβανέλ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Judá Abravanel (Πορτογαλικά) |
| Γέννηση | 1460[1][2] Λισαβόνα |
| Θάνατος | 1530 ή 1521 (περίπου)[3] Νάπολη |
| Ψευδώνυμο | Leão Hebreu |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Πορτογαλίας |
| Θρησκεία | Ιουδαϊσμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πορτογαλικά Ιταλικά[4] Εβραϊκά[4] Ισπανικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος ποιητής ιατρός συγγραφέας ραββίνος ανθρωπιστής |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ισαάκ Αμπραβανέλ |
| Αδέλφια | Samuele Abarbanel |
| Οικογένεια | Famille Abravanel |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βίος Επεξεργασία
Ο Ιούδας Αμπραβανέλ γεννήθηκε το 1465. Ήταν γιος του Ισαάκ Αμπραβανέλ. Πέθανε στην Νάπολη το 1530.
Ήταν γνωστός και ως Λέων ο Εβραίος (Leo Hebreaus).[5]
Συγγραφικό έργο Επεξεργασία
Έγραψε στα εβραϊκά και στα ιταλικά τρεις διαλόγους περί αγάπης (Dialghi d' amore), μας σώζεται όμως μόνο η ιταλική έκδοση.
Σε αυτούς τους διαλόγους που γίνονται μεταξύ της Σοφίας και του Φίλωνος, αναλύονται η η φύση, η ουσία, η προέλευση και η παγκοσμιότητα της αγάπης.
Το έργο απηχεί πλατωνική επιρροή και άσκησε επίδραση σε μεταγενέστερους μυστικούς και φιλοσόφους.[6] Ο Φίλων υπερασπίζεται θέσεις αριστοτελικές, ενώ η Σοφία πλατωνικές.
Σταθερή επιδίωξη του Αμπραβανέλ είναι να δείξει πως οι διαφορές μεταξύ Πλάτωνα και Αριστοτέλη είναι διαφορές ορολογίας και έμφασης και όχι περιεχομένου.[5]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118500198. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 17335/yehuda-abravanel. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ leon-l-hebreu.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 CONOR.SI. 134478435.
- ↑ 5,0 5,1 Θάνος Σαμαρτζής, Ιούδας Λέων Αμπραβανέλ [1] Αρχειοθετήθηκε 2017-09-21 στο Wayback Machine.
- ↑ Ανώνυμος, «Αμπραβανέλ Ιούδας», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 2 (1963), στ. 294