Κάρλος Μόγια

Aντισφαιριστής

Ο Κάρλος Μόγια (λατινικό αλφάβητο : Carlos Moyà Llompart), γεννημένος στην Πάλμα ντε Μαγιόρκα στις 27 Αυγούστου, 1976, είναι Ισπανός πρώην πρωταθλητής της αντισφαίρισης και προπονητής. Πρώην αρχηγός της Ισπανίας στο κύπελλο Ντέιβις, έφτασε στο νούμερο 1 στην παγκόσμια κατάταξη στην ATP για 2 εβδομάδες τον Μάρτιο του 1999.

Κάρλος Μόγια
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Carlos Moyá (Ισπανικά)
Γέννηση27  Αυγούστου 1976[1]
Πάλμα ντε Μαγιόρκα[1]
ΚατοικίαΓενεύη
ΠαρατσούκλιCharlie[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΙσπανία[1]
Ύψος190 cm Edit this on Wikidata
Βάρος86 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααντισφαιριστής (από 1995)[1]
προπονητής αντισφαίρισης
Περίοδος ακμής1995 - 17  Νοεμβρίου 2010
Οικογένεια
ΣύντροφοςΦλάβια Πενέτα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΧρυσό Μετάλλιο του Βασιλικού Τάγματος Αθλητικής Αξίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, κέρδισε το Ρολάν Γκαρός το 1998 και ήταν φιναλίστ στο Αυστραλιανό όπεν το 1997 και στον τελικό του ATP World Tour το 1998. Επίσης κέρδισε τρία Masters Series, στο Μόντε Κάρλο το 1998, στο Σινσινάτι το 2002 και στη Ρώμη το 2004, τρεις ATP τίτλους 500 Series, και δεκατρία ATP Series 250. Ως διεθνής ήταν μέλος της Ισπανικής ομάδας που κέρδισε το κύπελλο Ντέιβις[3].

Ξεκίνησε να παίζει σε ηλικία έξι ετών με τον αδελφό του Αντρές Μόγια. Το 1996 ήταν στους κορυφαίους 20 της ATP για πρώτη φορά και τελείωσε το 1997 ως ο καλύτερος Ισπανός και στο top 10 για πρώτη φορά στη ζωή του. Επιπλέον, έγινε ο πρώτος Ισπανός που έπαιξε στον τελικό του Αυστραλιανού όπεν το 1969. Το 1998 κέρδισε τον πρώτο τίτλο του Γκραντ σλαμ, νικώντας τον Alex Corretja στον τελικό του Ρολάν Γκαρός. Στις 15 Μαρτίου 1999, έγινε ο πρώτος Ισπανός που κατέλαβε την πρώτη θέση στην κατάταξη ATP από το 1973, κι έμεινε για δύο εβδομάδες. Ήταν μέρος της ισπανικής ομάδας που κέρδισε το Κύπελλο Ντέιβις το 2004 στον τελικό που παίχτηκε στο Estadio de La Cartuja στην Σεβίλλη, στην οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, κερδίζοντας δύο από τα τρία παιχνίδια για την Ισπανία[4].

Στους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004 έφτασε στα προημιτελικά του απλού και στο διπλό αποκλείστηκε από τον Α΄γύρο με συμπαίκτη τον Ραφαέλ Ναδάλ[5].Μετά το τέλος της καριέρας του έγινε προπονητής της εθνικής Ισπανίας και διάφορων παικτών.

Παραπομπές Επεξεργασία