Εκκολπωματική νόσος
Εκκολπωματική νόσος ή εκκολπωμάτωση ονομάζεται η ύπαρξη εκκολπωμάτων στο παχύ έντερο.
_01.svg)
Τα εκκολπώματα σχηματίζονται όταν ο βλεννογόνος του παχέος εντέρου προσπίπτει διά μέσου του μυϊκού χιτώνα και δημιουργεί σακοειδείς προεξοχές. Εντοπίζονται κυρίως στο σιγμοειδές και η συχνότητα εμφάνισής τους αυξάνεται με την ηλικία. Η κατανάλωση φυτικών ινών φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισής τους. Όταν δεν υπάρχουν επιπλοκές, η εκκολπωμάτωση είναι συνήθως ασυμπτωματική ή παρουσιάζει ήπια συμπτώματα. Τέτοια συμπτώματα είναι ήπιος κοιλιακός πόνος κυρίως στον αριστερό λαγόνιο βόθρο, αίσθημα τάσης, διαταραχές κενώσεων κλπ. Όταν δεν υπάρχουν επιπλοκές η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική. Συνιστάται οι ασθενείς να καταναλώνουν φυτικές ίνες. Μπορεί να χορηγηθούν αντιβιοτικα και σπασμολυτικά φάρμακα. Πιθανές επιπλοκές των εκκολπωμάτων είναι η αιμορραγία, η εκκολπωματίτιδα, η διάτρηση εντέρου, η απόφραξη εντέρου, τα συρίγγια κλπ.[1][2]
Παθογένεια
ΕπεξεργασίαΤα εκκολπώματα δημιουργούνται κυρίως στα σημεία όπου αιμοφόρα αγγεία εισέρχονται στο εντερικό τοίχωμα, επειδή εκείνες οι περιοχές του εντέρου είναι πιο ευένδοτες. Μία αυξημένη ενδοαυλική πίεση του εντέρου μπορεί να προκαλέσει πρόπτωση του βλεννογόνου σε αυτά τα σημεία σχηματίζοντας εκκολπώματα. Τα εκκολπώματα του παχέος εντέρου είναι συνήθως ψευδοεκκολπώματα επειδή αποτελούνται μόνο από τον βλεννογόνο και υποβλεννογόνιο χιτώνα, και όχι τον μυϊκό χιτώνα.[1][2]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Σπανός, Π.· Δαλαΐνας, Β. (2012). Επίτομη Γενική Χειρουργική. Θεσσαλονίκη: University Studio Press. σελίδες 531–535. ISBN 978-960-12-2086-4.
- ↑ 2,0 2,1 Καραγιάννης, Αστέριος (2012). Εσωτερική Παθολογία. Θεσσαλονίκη: University Studio Press. σελίδες 533–536. ISBN 978-960-12-2097-0.