Εμίλ Ανριό
Γάλλος βραβευμένος μυθιστοριογράφος, ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός της λογοτεχνίας και ακαδημαϊκός του 20ού αιώνα
Ο Εμίλ Ανριό (γαλλ. Émile Henriot, 3 Μαρτίου 1889 – 14 Απριλίου 1961) ήταν Γάλλος βραβευμένος μυθιστοριογράφος, ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός της λογοτεχνίας και ακαδημαϊκός.
| Εμίλ Ανριό | |
|---|---|
,_avenue_%C3%89mile-Henriot,_plaque_comm%C3%A9morative.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Émile Henriot (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 3 Μαρτίου 1889[1][2][3] Παρίσι |
| Θάνατος | 14 Απριλίου 1961[1][2][3] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[4][5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής δημοσιογράφος κριτικός λογοτεχνίας |
| Αξιοσημείωτο έργο | d:Q2861231 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | 9η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1945–1961)[6] |
| Βραβεύσεις | Μεγάλο Βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας (1924)[7] βραβείο Ζουί (1913) |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Εμίλ γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν γιος του γελοιογράφου Ανρί Μαιγκρό (Henri Maigrot), γνωστού με το ψευδώνυμο «Ανριό». Ο Εμίλ πολέμησε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατόπιν έγραψε για πρώτη φορά ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Le Temps. Αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε κριτικός λογοτεχνίας στην εφημερίδα Le Monde, που ήταν η διάδοχος της Temps μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας και εκεί πρωτοχρησιμοποίησε τον όρο «Νέο Μυθιστόρημα» (nouveau roman) στις 22 Μαΐου 1957, με αναφορά στο τέταρτο μυθιστόρημα του Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ Η Ζήλεια (1957) και στους Τροπισμούς (1932) της Ναταλί Σαρώτ. Ο Ανριό εκλέχθηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1946.
Εργογραφία Επεξεργασία
- Poèmes à Sylvie (1906)
- Eurydice (1907)
- Petite suite italienne (1909)
- Jardins à la Française (1911)
- L’Instant et le Souvenir (1912)
- Vignettes romantiques et turqueries (1912)
- À quoi rêvent les jeunes gens ? (1913)
- La Flamme et les Cendres (1914)
- Bellica (1915)
- Le carnet d’un dragon dans les tranchées (1918)
- Valentin (1918)
- Le diable à l’hôtel ou les plaisirs imaginaires (1919)
- Temps innocents (1921)
- Courrier littéraire I (1922)
- Aquarelles (1922)
- Aventures de Sylvain Dutourd (1923)
- Livres et portraits, 3 τόμοι (1923-1927)
- Aricie Brun ou les Vertus bourgeoises (1924), Μέγα Βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας
- Stendhaliana (1924)
- Courrier littéraire II (1925)
- Les livres du second rayon (1925)
- Promenades pittoresques sur les bords de la Seine (1926)
- L’enfant perdu (1926)
- Éloge de la curiosité (1927)
- Journal de bord (1927)
- Esquisses et notes de lecture (1928)
- Alfred de Musset (1928)
- Promenades italiennes (1928)
- L’art de former une bibliothèque (1928)
- Romanesques et romantiques (1930)
- Les occasions perdues (1931)
- Épistoliers et mémorialistes (1931)
- La marchande de couronnes (1932)
- En Provence (1932)
- Courrier littéraire : XVIIe siècle (1933)
- Le pénitent de Psalmodi (1933)
- Vers l’oasis en Algérie (1935)
- Portraits de femmes, d’Héloïse à Marie Bashkirtseff (1935)
- Tout va finir (1936)
- Portraits de femmes, de Marie de France à Katherine Mansfield (1937)
- Le livre de mon père (1938)
- Recherche d’un château perdu (1941)
- Le pèlerinage espagnol (1942)
- Quatre nouvelles (1944)
- Poètes français, 2 τόμοι (1944–1946)
- Naissances (1945)
- Courrier littéraire : XIIIe siècle, 2 τόμοι (1945)
- Beautés du Brésil (1946)
- Courrier littéraire : XIXe siècle, autour de Chateaubriand (1948)
- La rose de Bratislava (1948)
- Courrier littéraire : XIXe siècle, Stendhal, Mérimée et leurs amis (1948)
- Les fils de la louve (1949)
- Tout va recommencer sans nous (1951)
- Courrier littéraire III (1953)
- Courrier littéraire : XIXe-XXe siècles, 2 τόμοι (1955-1956)
- Au bord du temps (1958)
- On n’est pas perdu sur la terre (1960)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11907264b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γαλλικά) Babelio. 99027. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000008990. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11907264b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 300151139.
- ↑ (Γαλλικά) Γαλλική Ακαδημία. www
.academie-francaise .fr /les-immortels /emile-henriot?fauteuil=9&election=12-04-1945. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. - ↑ academie-francaise
.fr /grand-prix-du-roman. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2016.
Πηγές Επεξεργασία
- Το λήμμα «Ανριό Αιμίλιος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 793
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Βιβλία από και για τον Émile Henriot στον κατάλογο Helveticat της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελβετίας