Επίτιτλο
Το επίτιτλο είναι ο τυπωμένος διάκοσμος στο κενό διάστημα στην αρχή ενός κεφαλαίου, ή σε κάποιο άλλο μέρος του βιβλίου και δηλώνει διαχωρισμό. Το επίτιτλο, όπως και το πρωτόγραμμα, αναλαμβάνει συνήθως επαγγελματίας μικρογράφος[1] και απαντάται και στα δύο κοινό ύφος. Στην μεσαιωνική Δύση συναντάμε επίτιτλα σε χειρόγραφα με ζωόμορφα και ανθρωπόμορφα μοτίβα. Στις εκδόσεις της Βίβλου κατά τον 15ο αιώνα γίνεται ευρεία χρήση με εξαιρετικό διάκοσμο[2]. Αρχικά η μήτρα του επίτιτλου ήταν φτιαγμένη από σκαλιστό ξύλο. Από τα τέλη του 15ου αιώνα συναντάμε και μεταλλικά επίτιτλα (από μόλυβο). Η τεχνοτροπία πέρασε απο τα χειρόγραφα στα έντυπα βιβλία και κατά την περίοδο της Αναγέννησης υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής. Τον εικοστό αιώνα προστέθηκαν οι τεχνικές της φωτομηχανικής και η βαθυτυπία[3].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Joan M. Reitz. "ODLIS Online Dictionary for Library and Information Science". ABC-CLIO. Retrieved 19 September 2013.
- ↑ Michelle P. Brown (1994). "Understanding Illuminated Manuscripts: A Guide to Technical Terms". Malibu: J. Paul Getty Museum in association with The British Library. Retrieved 19 September 2013.
- ↑ Paul Dupont, Le gravure sur bois appliquèe à la typographie; 1853