Ερρίκος του Αρκούρ
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Ερρίκος, γαλλ. Henri, (20 Μαρτίου 1601 - 25 Ιουλίου 1666) από τον Οίκο της Λωρραίνης ήταν κόμης του Αρκούρ (1605-1666), κόμης του Μπριόν και του Αρμανιάκ και υποκόμης του Μαρσάν. Είναι ο ιδρυτής του κλάδου του Μπριόν.
| Ερρίκος | |
|---|---|
 | |
κόμης του Αρκούρ | |
| Περίοδος | 1605 - 1666 |
| Προκάτοχος | Κάρολος Α΄ |
| Διάδοχος | Φραγκίσκος-Λουδοβίκος |
| Γέννηση | 20 Μαρτίου 1601 |
| Θάνατος | 25 Ιουλίου 1666 (65 ετών) αβαείο Ρογιαμόν, Αζνιέρ-συρ-Ουάζ |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα-Φιλίππη του Καμπού |
| Επίγονοι | Αρμάντ Λουδοβίκος Φίλιππος Κάρολος |
| Οίκος | Λωρραίνης-Μπριόν |
| Πατέρας | Κάρολος Α΄ |
| Μητέρα | Μαργαρίτα ντε Σαμπό |
| Θρησκεία | Καθολικός Χριστιανός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν ο δευτερότοκος γιος του Καρόλου Α΄ δούκα του Ελμπέφ και κόμη του Αρκούρ και της Μαργαρίτας ντε Σαμπό, κόρης του Λεονόρ κόμη του Σαρνύ. Το 1605 απεβίωσε ο πατέρας του και ο μεγαλύτερος αδελφός έγινε δούκας του Ελμπέφ· ο Ερρίκος έγινε κόμης του Αρκούρ.
Η πρώτη στρατιωτική υπηρεσία του ήταν στην πολιορκία της Πράγας το 1620. Για την ανδρεία που επέδειξε, ονομάστηκε από τους συντρόφους του ο δοκιμασμένος (cadet). Πολέμησε κατά των Προτεσταντών και πήρε μέρος στην πολιορκία της Λα Ροσέλ (1627-8) και του Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελύ. Έγινε ιππότης του Τάγματος του Αγ. Πνεύματος το 1633, Μέγας Σταυλάρχης (Grand Écuyer) της Γαλλίας το 1643 και Σενεσάλης της Βουργουνδίας. Το υψηλό αξίωμα του Μέγα Σταυλάρχη τον έκανε υπεύθυνο για τις μετακινήσεις του βασιλιά και της συνοδείας του· τον προσφωνούσαν ο Κύριος Μέγας (Monsieur le Grand).
Το 1637 πολέμησε στο Πεδεμόντιο κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Ισπανικού Πολέμου (1635-59) όπου νίκησε μια Ισπανική στρατιά, πολύ μεγαλύτερη σε αριθμό, κοντά στο Κιέρι. Το 1640 ήταν υπεύθυνος για την πολιορκία του Τορίνο, που έπειτα από τρεις μήνες παραδόθηκε. Έπειτα πολέμησε στη Σαρδηνία και στην Καταλωνία, στην οποία έγινε αντιβασιλιάς το 1645.
Κατά την εξέγερση της Σφενδόνης (Fronde) έμεινε πιστός στην αντιβασίλισσα Άννα της Αυστρίας, αλλά συγκρούστηκε με τον καρδινάλιο Μαζαρέν και αποσύρθηκε στην Αλσατία.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΤο 1639 νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα-Φιλίππη του Καμπού και είχε τέκνα:
- Αρμάνδη-Ενριέττα 1640-1684, ηγουμένη του αβαείου του Σουασόν.
- Λουδοβίκος 1641-1718, κόμης του Μπριόν και του Αρμανιάκ.
- Φίλιππος 1643-1702, ιππότης.
- Αλφόνσος-Λουδοβίκος 1644-1689, ηγούμενος του αβαείου στο Ρογιαμόν.
- Ραϊμόντ-Μπερενγκέρ 1647-1686, ηγούμενος του αβαείου στο Φακόν ντε Μω.
- Κάρολος 1648-1708, κόμης του Μαρσάν.
Πηγές
Επεξεργασία- Georges Poull, La maison ducale de Lorraine, 1991.