Εσθήρ

Η Εσθήρ (αραβικά: استير, εβραϊκά: אסתר) αρχικά Αδασσά,^[1] είναι η ομώνυμη ηρωίδα του Βιβλίου της Εσθήρ στην Εβραϊκή Βίβλο. Σύμφωνα με τη βιβλική αφήγηση, η οποία διαδραματίζεται στην Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών, ο Πέρσης βασιλιάς Ασσουήρος ερωτεύεται την Εσθήρ και την παντρεύεται.

Ο μεγάλος του βεζίρης Αμάν προσβάλλεται από τον ξάδερφο και φύλακα της Εσθήρ, Μαρδοχαίο, επειδή αρνήθηκε να υποκλιθεί μπροστά του. Το να υποκλίνεσαι μπροστά σε άλλο άτομο ήταν μια εξέχουσα χειρονομία σεβασμού στην περσική κοινωνία, αλλά θεωρήθηκε απαράδεκτη από τον Μαρδοχαίο, ο οποίος πιστεύει ότι ένας Εβραίος πρέπει να εκφράζει μόνο υποταγή στον Θεό. Κατά συνέπεια, ο Αμάν σχεδιάζει να σκοτώσει όλους τους Εβραίους της Περσίας και τελικά πείθει τον Ασσουήρη να του επιτρέψει να το κάνει. Ωστόσο, η Εσθήρ ανατρέπει το σχέδιο αποκαλύπτοντας και αποδοκιμάζοντας τα σχέδια του Αμάν στον Ασσουήρη, ο οποίος στη συνέχεια εκτελεί τον Αμάν και δίνει την άδεια στους Εβραίους να σηκώσουν τα όπλα εναντίον των εχθρών τους.^[2]

Η ιστορία του Βιβλίου της Εσθήρ παρέχει την παραδοσιακή εξήγηση για το Πουρίμ, μια εορταστική εβραϊκή γιορτή που τηρείται την εβραϊκή ημερομηνία κατά την οποία έπρεπε να τεθεί σε ισχύ η εντολή του Αμάν, την ημέρα που οι Εβραίοι σκότωσαν τους εχθρούς τους αφού η Εσθήρ εξέθεσε τις προθέσεις του Αμάν. Από τη δεκαετία του 1890, αρκετοί ακαδημαϊκοί «συμφώνησαν να δουν [Το Βιβλίο της] Εσθήρ ως ιστορικοποιημένο μύθο ή τελετουργία» και γενικά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το Πουρίμ έχει τις ρίζες του σε έναν βαβυλωνιακό ή περσικό μύθο ή φεστιβάλ — αν και ποιο είναι αντικείμενο συζήτησης. Οι λεπτομέρειες του σκηνικού της ιστορίας είναι εύλογες και μπορεί να έχουν ακόμη και κάποια βάση σε πραγματικά γεγονότα, αλλά υπάρχει γενική συμφωνία μεταξύ των μελετητών ότι το βιβλίο της Εσθήρ είναι ένα έργο μυθοπλασίας.^[3]^[4]

Υπάρχουν δύο σχετικές μορφές του Βιβλίου της Εσθήρ: μια συντομότερη έκδοση με εβραϊκή προέλευση που βρίσκεται σε Εβραϊκή και Προτεσταντική Βίβλο και μια μεγαλύτερη εκδοχή με κοινή ελληνική προέλευση που βρίσκεται σε Καθολικές και Ορθόδοξες Βίβλους.

Παραπομπές

↑ «H1919 – hăḏasâ». Strong's Hebrew Lexicon (kjv). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024 – μέσω Blue Letter Bible. ^{[απέτυχε η επαλήθευση]}
↑ «Esther 7:2». www.sefaria.org.
↑ Moore, Carey A. (1971). Esther. Doubleday. See section “The Non-Jewish Origins of Purim”, pp. 46–49. “Esther's canonical status may have been opposed by those Jews who saw the book as a defense for a Jewish festival which, as its very name suggests (*the pûr [that is, the lot]", iii 7; see also ix 26), was non-Jewish in origin. Certainly modern scholars have felt the explanation for Purim's name in ix 26 to be strained and unconvincing. Moreover, the ‘secular" character of the feast suggests a pagan origin, that is, no prayers or sacrifices are specified, but drinking to the point of excess is permitted in the Talmud, Megilla 7b… pûrim is a hebraized form of a Babylonian word...Efforts to identify Purim with an earlier Jewish or Greek festival have been neither common nor convincing, and ever since the 1890s, when Heinrich Zimmern and Peter Jensen equated Mordecai and Esther with the Babylonian gods Marduk and Ishtar, and Haman and Vashti with the Elamite gods Humman and Mashti, a Babylonian origin for Purim has been popular. Though scholars like Jensen, Zimmem, Hugo Winckler, Bruno Meissner and others have each picked a different Babylonian myth or festival as the prototype for Purim, namely, the Gilgamesh Epic, the Babylonian Creation Story, the Tammuz–Ishtar Myth, and the Zagmuk Feast, respectively, they all agreed in seeing Esther as a historicized myth or ritual. More recently, however, a Persian origin for Purim has been gaining support among scholars.”
↑ Moore, Carey A. “Esther, Book of,” ed. David Noel Freedman, The Anchor Yale Bible Dictionary (New York: Doubleday, 1992), 637–638 “Certainly a pagan origin for Purim would also help to explain the "secular" way in which it was to be celebrated, i.e., with uninhibited and even inebriated behavior (cf. above Meg. 7b). Then too, a pagan origin for the festival would also help to explain the absence of various religious elements in the story... But even more recently scholars are again looking to Palestine for the origin of the festival... Its Lack of Historicity: [R]are is the 20th-century scholar who accepts the story at face value.”

[1] «H1919 – hăḏasâ». Strong's Hebrew Lexicon (kjv). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024 – μέσω Blue Letter Bible. ^{[απέτυχε η επαλήθευση]}

[2] «Esther 7:2». www.sefaria.org.

[3] Moore, Carey A. (1971). Esther. Doubleday. See section “The Non-Jewish Origins of Purim”, pp. 46–49. “Esther's canonical status may have been opposed by those Jews who saw the book as a defense for a Jewish festival which, as its very name suggests (*the pûr [that is, the lot]", iii 7; see also ix 26), was non-Jewish in origin. Certainly modern scholars have felt the explanation for Purim's name in ix 26 to be strained and unconvincing. Moreover, the ‘secular" character of the feast suggests a pagan origin, that is, no prayers or sacrifices are specified, but drinking to the point of excess is permitted in the Talmud, Megilla 7b… pûrim is a hebraized form of a Babylonian word...Efforts to identify Purim with an earlier Jewish or Greek festival have been neither common nor convincing, and ever since the 1890s, when Heinrich Zimmern and Peter Jensen equated Mordecai and Esther with the Babylonian gods Marduk and Ishtar, and Haman and Vashti with the Elamite gods Humman and Mashti, a Babylonian origin for Purim has been popular. Though scholars like Jensen, Zimmem, Hugo Winckler, Bruno Meissner and others have each picked a different Babylonian myth or festival as the prototype for Purim, namely, the Gilgamesh Epic, the Babylonian Creation Story, the Tammuz–Ishtar Myth, and the Zagmuk Feast, respectively, they all agreed in seeing Esther as a historicized myth or ritual. More recently, however, a Persian origin for Purim has been gaining support among scholars.”

[4] Moore, Carey A. “Esther, Book of,” ed. David Noel Freedman, The Anchor Yale Bible Dictionary (New York: Doubleday, 1992), 637–638 “Certainly a pagan origin for Purim would also help to explain the "secular" way in which it was to be celebrated, i.e., with uninhibited and even inebriated behavior (cf. above Meg. 7b). Then too, a pagan origin for the festival would also help to explain the absence of various religious elements in the story... But even more recently scholars are again looking to Palestine for the origin of the festival... Its Lack of Historicity: [R]are is the 20th-century scholar who accepts the story at face value.”

[1]

[2]

[3]

[4]