Ευκτική (αρχαία ελληνικά)

Η ευκτική είναι μια έγκλιση στα αρχαία ελληνικά ρήματα. Χρησιμοποιείται για να εκφράσει ευχές.

Η ευκτική χρησιμοποιείται στον ενεστώτα, τον αόριστο, τον παρακείμενο και τον μέλλοντα και στις τρεις φωνές (ενεργητική, μέση και παθητική). Έχει πέντε κύριες χρήσεις:

• Εκφράζει επιθυμίες για το μέλλον.
• Για να γίνει αναφορά σε μια υποθετική κατάσταση στο μέλλον.
• Σε προτάσεις που εκφράζουν σκοπό ή τις ενδοιαστικές προτάσεις με σημασία ιστορικού χρόνου. Η υποτακτική διάθεση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ενδοιαστικές προτάσεις για να αναφερθεί στο παρελθόν.
• Σε δευτερεύουσες προτάσεις αφορά επαναλαμβανόμενα γεγονότα με παρελθοντική σημασία.
• Για να επιδείξει τον πλάγιο λόγο με παρελθοντική σημασία.

Μαζί, η ευκτική και η υποτακτική καλύπτουν τις περισσότερες χρήσεις της λατινικής υποτακτικής, ωστόσο για αντιπαραδειγματικές καταστάσεις στο παρόν ή το παρελθόν ο υπερσυντέλικος και ο αόριστος χρησιμοποιούνται γι'αυτό στα αρχαία ελληνικά.

Με την πάροδο των αιώνων, η χρήση της ευκτικής υποχώρησε σταδιακά, και πλέον δεν υπάρχει στα ελληνικά.

Κλίση

Παρακάτω δίνεται η κλίση του ρήματος λύω στην ευκτική.

Στην ενεργητική φωνή

Ενεστώτας	Μέλλοντας	Αόριστος	Παρακείμενος
λύοιμι	λύσοιμι	λύσαιμι	λελύκοιμι/ λελυκώς, -υία, ός είην
λύοις	λύσοις	λύσαις/λύσειας	λελύκοις/ λελυκώς, -υία, ός είης
λύοι	λύσοι	λύσαι/λύσειε(ν)	λελύκοι/ λελυκώς, -υία, ός είη
λύοιμεν	λύσοιμεν	λύσαιμεν	λελύκοιμεν/ λελυκότες, -υίαι, ότα είημεν/ είμεν
λύοιτε	λύσοιτε	λύσαιτε	λελύκοιτε/ λελυκότες, -υίαι, ότα είητε/ είτε
λύοιεν	λύσοιεν	λύσαιεν/λύσειαν	λελύκοιεν/ λελυκότες, -υίαι, ότα είησαν/ είεν

Στην μέση φωνή

Ενεστώτας	Μέλλοντας	Αόριστος	Παρακείμενος
λυοίμην	λύσοιμην	λυσαίμην	λελυμένος, -η, -ο, είην, είης, είη
λύοιο	λύσοιο	λύσαιο
λύοιτο	λύσοιτο	λύσαιτο
λυοίμεθα	λυσοίμεθα	λυσαίμεθα	λελυμένοι, -αι, -α, είημεν (είμεν), είητε (είτε), είησαν (είεν)
λύοισθε	λύσοισθε	λύσαισθε
λύοιντο	λύσοιντο	λύσαιντο