Ο Ζακ-Αρσέν ντ' Αρσονβάλ (Jacques-Arsène d'Arsonval, 8 Ιουνίου 185131 Δεκεμβρίου 1940) ήταν Γάλλος ιατρός, φυσικός και εφευρέτης του ομώνυμου γαλβανόμετρου κινητού πηνίου, καθώς και του αμπερόμετρου με θερμοζεύγος. Υπήρξε επίσης σημαντική η συμβολή του στο νεοπαγές τότε πεδίο της ηλεκτροφυσιολογίας, δηλαδή της μελέτης των αποτελεσμάτων του ηλεκτρισμού πάνω στους βιολογικούς οργανισμούς.

Ζακ-Αρσέν ντ' Αρσονβάλ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Arsène d'Arsonval (Γαλλικά)
Γέννηση8  Ιουνίου 1851[1][2][3]
Λα Πορσερί
Θάνατος31  Δεκεμβρίου 1940[1][2][3]
Λα Πορσερί
ΥπηκοότηταΓαλλία
ΣπουδέςΣχολή Ιατρικής του Παρισιού και Collège Sainte-Barbe
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής (1931) και Great Gold medal of the Société d'Encouragement au Progrès (1934)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςφυσική
Αξίωμαπρόεδρος (1  Ιανουαρίου 1917, 31  Δεκεμβρίου 1917)
Ιδιότηταφυσικός, ιατρός, καθηγητής πανεπιστημίου, βιοφυσικός και φυσιολόγος
Φοιτητές τουGeorges Lakhovsky

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Ο ντ' Αρσονβάλ γεννήθηκε στο χωριό Λα Πορσερί, κοντά στη Λιμόζ. Σπούδασε ιατρική στη Λιμόζ και στο Παρίσι, παίρνοντας πτυχίο το 1877. Από το 1873 μέχρι το 1878 ήταν βοηθός του Κλοντ Μπερνάρ, ενός από τους θεμελιωτές της πειραματικής φυσιολογίας. Μετά τον θάνατο του Μπερνάρ, ο ντ' Αρσονβάλ βοηθούσε τον Σαρλ-Εντουάρ Μπράουν-Σεκάρ (1817-1894), και όταν απεβίωσε και ο Σεκάρ, τον διαδέχθηκε ως καθηγητής στο College de France.

Επηρεασμένος από τον Μπερνάρ, ο ντ' Αρσονβάλ πήρε την απόφαση να αφιερώσει τη ζωή του στην επιστημονική έρευνα. Το 1892 έγινε διευθυντής του νέου εργαστηρίου βιοφυσικής στο College de France και παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι το 1910. Οι κυριότερες ερευνητικές συνεισφορές του έγιναν στην ηλεκτροφυσιολογία. Το 1889 άρχισε τις πρώτες έρευνες των επιδράσεων του εναλλασσόμενου ρεύματος στη φυσιολογία του ανθρώπινου σώματος. Ανεκάλυψε ότι τέτοια ρεύματα με συχνότητες πάνω από 5 kHz δεν προκαλούσαν τις μυϊκές συσπάσεις και διεγέρσεις νεύρων μιας ηλεκτροπληξίας. Αντιθέτως, φαινόταν να έχουν ευεργετικά αποτελέσματα. Ο ντ' Αρσονβάλ πρωτοπόρησε έτσι στη θεραπευτική εφαρμογή του εναλλασσόμενου ρεύματος υψηλής συχνότητας στο ανθρώπινο σώμα, θεμελιώνοντας την πρακτική που είναι γνωστή ως ηλεκτροθεραπεία. Ανέπτυξε ένα διεγειρόμενο από σπινθήρα κύκλωμα συντονισμού για να παράγει ρεύματα συχνότητας 0,5 ως 2 MHz, γνωστά ως «ρεύματα ντ' Αρσονβάλ» για θεραπευτικούς σκοπούς. Αργότερα, το ίδιο κύκλωμα χρησιμοποιήθηκε για διαθερμία.

Το 1881 ο ντ' Αρσονβάλ πρότεινε την αξιοποίηση της θαλάσσιας θερμικής ενέργειας. Δικός του φοιτητής, ο Ζωρζ Κλωντ, κατασκεύασε την πρώτη τέτοια εγκατάσταση, το 1930 στην Κούβα.

Ο ντ' Αρσονβάλ νυμφεύθηκε νεαρός, το 1871, έμεινε χήρος το 1896 και ξαναπαντρεύτηκε χωρίς να αποκτήσει παιδιά.[4]

Τιμητικές διακρίσεις Επεξεργασία

Ο Ζακ-Αρσέν ντ' Αρσονβάλ τιμήθηκε με το Βραβείο Μοντυόν (Prix Montyon) το 1882, με το παράσημο του ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής το 1884 και με τον γαλλικό Μεγαλόσταυρο το 1931. [5] Το 1918 εκλέχθηκε πρόεδρος του Ινστιτούτου Ακτινολογίας. Ο κρατήρας Ντ' Αρσονβάλ στην αόρατη από τη Γη πλευρά της Σελήνης ονομάσθηκε έτσι προς τιμή του.


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb124368174. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6pw0tzg. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) Who Named It?. 289. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. [1]
  5. Lance Day & Ian McNeil: Biographical Dictionary of the History of Technology, Routledge, 2003, ISBN 0-203-02829-5, σσ. 45-46

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Culotta, Charles A. (1970). «Arsonval, Arsène D'». Dictionary of Scientific Biography. 1. Νέα Υόρκη: Charles Scribner's Sons, σσ. 302–305. ISBN 0-684-10114-9. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία