Ζαν Μπερώ

Γάλλος ζωγράφος (1849-1935)

Ο Ζαν Μπερώ (γαλλικά: Jean Béraud) (1849 - 1935) ήταν Γάλλος ζωγράφος γνωστός για τους πολυάριθμους πίνακές του που απεικονίζουν τη ζωή του Παρισιού και τη νυχτερινή ζωή της κοινωνίας της εύπορης αστικής τάξης του Παρισιού.

Ζαν Μπερώ
Αυτοπροσωπογραφία, (περ. 1909)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jean Béraud (Γαλλικά)
Γέννηση12  Ιανουαρίου 1849[1][2][3]
Αγία Πετρούπολη
Θάνατος4  Οκτωβρίου 1935[4][2][3]
rue du Boccador[5]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο της Μονμάρτρης
Κατοικίαrue du Boccador
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[6]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[7]
ΣπουδέςΛύκειο Κοντορσέ
Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[8]
ΑντιπρόσωποςArtists Rights Society[9]
Αξιοσημείωτο έργοd:Q17491774
d:Q17491903
La Pâtisserie Gloppe
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαdeputy chairperson (Société nationale des beaux-arts)
ΒραβεύσειςΑξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (3  Απριλίου 1894)[10]
Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (13  Ιουλίου 1887)[10]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Οι εικόνες των Ηλυσίων Πεδίων, οι καφετέριες, η Μονμάρτρη και οι όχθες του Σηκουάνα εμφανίζονται σε λεπτομερείς απεικονίσεις της καθημερινής παριζιάνικης ζωής κατά τη διάρκεια της Μπελ Επόκ. Επίσης ζωγράφισε θρησκευτικά θέματα σε σύγχρονο σκηνικό.[11]

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

 
Η επιστροφή από την κηδεία, 1876
 
Παριζιάνα στην πλατεία Κονκόρντ

Ο Ζαν Μπερώ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1849 στην Αγία Πετρούπολη. Ο πατέρας του (επίσης Ζαν) ήταν γλύπτης και πιθανότατα εργάζονταν στον χώρο του καθεδρικού ναού του Αγίου Ισαάκ. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του μετακόμισε στο Παρίσι. Μετά τις δευτεροβάθμιες σπουδές του, άρχισε να σπουδάζει νομικά με σκοπό να γίνει δικηγόρος.

Αλλά η καλλιτεχνική τάση του τον οδήγησε να εγγραφεί στην Εθνική Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι όπου σπούδασε με καθηγητή τον Λεόν Μπονά και παρουσίασε έργα ζωγραφικής του στο Σαλόνι για πρώτη φορά το 1872. Ωστόσο, δεν κέρδισε την αναγνώριση μέχρι το 1876, με τον πίνακα Η επιστροφή από την κηδεία.

Έγινε ένας από τους κύριους ζωγράφους της παριζιάνικης ζωής κατά τη διάρκεια της Μπελ Επόκ. [12]Ζωγράφιζε πολλές σκηνές της καθημερινής ζωής του Παρισιού σε στυλ που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην ακαδημαϊκή τέχνη του Σαλονιού και σε αυτό των Ιμπρεσιονιστών. Μέσα από μια πληθώρα σκηνών, απεικόνισε με οξύτητα, και μερικές φορές με ειρωνεία, το σιωπηλό περιβάλλον της αστικής τάξης, τα μικροκαταστήματα, την ατμόσφαιρα των καφέ, τις δημόσιες συναντήσεις, σκηνές της καθημερινής ζωής στους δρόμους του Παρισιού. Δημιούργησε επίσης περίπου 200 πορτρέτα. Σε ένα πολύ διαφορετικό τόνο, συνέθεσε μερικούς πίνακες με θρησκευτικά θέματα που απεικονίζουν τον Χριστό σε θεαματικά σύγχρονα σκηνικά (Η Μαρία Μαγδαληνή στον Φαρισαίο, 1891, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ), ή πίνακες με κοινωνικά θέματα με πιο σοβαρό τόνο (Οι Τρελοί, Σαλόνι του 1885).[13]

 
Μια θυελλώδης ημέρα στο Πον ντεζ Αρ (γύρω στο 1880-1881), Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη).

Ο Ζαν Μπερώ ήταν ένας από τους μάρτυρες του Μαρσέλ Προυστ κατά τη διάρκεια της μονομαχίας του στο Μεντόν με τον συγγραφέα Ζαν Λοραίν, τον Φεβρουάριο του 1897 για ένα άρθρο που κρίθηκε προσβλητικό για το ποιητικό του έργο Les Plaisirs et les Jours, 1896 (Οι ηδονές και οι μέρες).[14]

Το 1894 του απονεμήθηκε το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής, ανώτατη γαλλική τιμητική διάκριση.

Προς το τέλος του 19ου αιώνα, ο Μπερώ αφιέρωσε λιγότερο χρόνο στη ζωγραφική του, αλλά εργάστηκε σε πολλές επιτροπές εκθέσεων. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν είχε παιδιά.

Πέθανε στο Παρίσι στις 4 Οκτωβρίου 1935 και ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Μονπαρνάς δίπλα στη μητέρα του.

Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος των έργων του βρίσκεται σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία σε όλο τον κόσμο. Στο Παρίσι αρκετά έργα του βρίσκονται στο μουσείο Καρναβαλέ και το μουσείο Ορσέ.[15]

Επιλογή έργων Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «Jean Beraud». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//185/3.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 110687. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Γαλλικά) Babelio. 129559.
  4. «Jean Béraud». (Ολλανδικά) RKDartists. 6711.
  5. Δήμος του Παρισιού: Vital records of Paris. archives.paris.fr/arkotheque/visionneuse/visionneuse.php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjMtMDYtMjUiO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MjYwMjIzO3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ%3D%3D#uielem_move=-74%2C-568&uielem_rotate=F&uielem_islocked=0&uielem_zoom=233.
  6. (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/6711. Ανακτήθηκε στις 13  Ιουνίου 2020.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119357447. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. Royal Institute for Cultural Heritage. Ανακτήθηκε στις 28  Ιανουαρίου 2021.
  9. www.arsny.com/mostwanted/. Ανακτήθηκε στις 19  Αυγούστου 2018.
  10. 10,0 10,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
  11. . «rivagedeboheme.fr/pages/arts/peinture-19e-siecle/jean-beraud-1849-1935». 
  12. . «artrenewal.org/artists/jean-beraud». 
  13. . «mr-expert.com/artistes/estimation-cote-jean-beraud/». 
  14. . «todayifoundout.com/index.php/2015/02/day-history-february-5th-dueling-dandies/». 
  15. . «pariszigzag.fr/secret/histoire-insolite-paris/jean-beraud-le-peintre-de-la-vie-parisienne-a-la-belle-epoque». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία