Ζωρζ Γκιλαίν (ιατρός)
Ο Ζωρζ Σαρλ Γκιλαίν (γαλλικά: Georges Charles Guillain), γεννημένος στη Ρουέν[σημ. 1] στις 3 Μαρτίου 1876 και αποβιώσας στο Παρίσι στις 29 Ιουνίου 1961, ήταν Γάλλος νευρολόγος.
| Ζωρζ Γκιλαίν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Georges Guillain (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 3 Μαρτίου 1876[1][2][3] Ρουέν |
| Θάνατος | 29 Ιουνίου 1961[1][3][4] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[5] |
| Σπουδές | Σχολή Ιατρικής του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | νευρολόγος |
| Εργοδότης | Hôpital de la Charité (από 1919) Νοσοκομείο Σαλπετριέρ |
| Περίοδος ακμής | - 1947 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (14 Σεπτεμβρίου 1949) ιππότης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας Commander of the Order of the Star of Romania Officer of the Order of Leopold Order of Ouissam Alaouite Ιππότης του Τάγματος του Ντάνεμπρογκ Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (19 Ιουλίου 1916) Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (31 Ιουλίου 1928) |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ξεκίνησε σπουδές ιατρικής στη γενέτειρά του, ενώ, στη συνέχεια, μετεγκαταστάθηκε στο Παρίσι, αρχικώς, ως ασκούμενος, και, μετέπειτα, ως ειδικευόμενος νοσοκομειακός ιατρός, το 1898, ως πρώτος της τάξης του. Σύντομα, προσανατολίστηκε προς την νευρολογία, ενώ διετέλεσε ειδικευόμενος νοσοκομειακός ιατρός πλησίον του Φυλζάνς Ραιμόν, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Ζαν-Μαρτέν Σαρκό στην Έδρα Ασθενειών του Νευρικού Συστήματος στη Σαλπετριέρ. Η πρώτη του επιστημονική εργασία, το 1898, είχε ως θέμα τις κακώσεις του βραχιόνιου πλέγματος. Έλαβε το διδακτορικό του στην ιατρική, στο Παρίσι, το 1902.
Το 1909, παντρεύθηκε την Ζυλιέτ Σωφάρ, με την οποία και απέκτησε πέντε κόρες: την Υβόν (1907-1969), την Αντρέ (1908-), η οποία παντρεύθηκε τον Κλωντ ντε Καμπρόν, την Ζακλίν, την Ζωρζίν και την Σολάνζ[6].
Διετέλεσε υπεύθυνος της κλινικής ασθενειών του νευρικού συστήματος από το 1903 έως το 1905, νοσοκομειακός ιατρός το 1906, καθώς και καθηγητής ιατρικής το 1910, σε ηλικία, μόλις, 34 ετών.
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε στη Σχολή Ιατρικής και Χειρουργικής Πολέμου, ιδρυθείσα από τον Κλωντιούς Ρεγκώ και η οποία στεγαζόταν εντός του HOE[σημ. 2] της Μπουλέζ, πλησίον της Ρενς. Η συγκεκριμένη σχολή κατέστη φημισμένο κέντρο εκπαίδευσης και εξειδίκευσης για το σύνολο των ιατρών και χειρουργών οι οποίοι φοίτησαν εκεί. Στη συνέχεια, υπηρέτησε ως επικεφαλής ιατρός του Νευρολογικού Κέντρου της ΣΤ΄ Στρατιά, μαζί με τον φίλο του, Ζαν Αλεξάντρ Μπαρέ. Το 1916, οι συγκεκριμένοι δύο ιατροί, μαζί με τον Αντρέ Στρολ, προχώρησαν στην περιγραφή του συνδρόμου της ριζικής νευρίτιδας με υπερλευκωμάτωση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού δίχως κυτταρική αντίδραση[7].
Το 1919, ορίστηκε ως ιατρός στο Νοσοκομείο της Σαριτέ. Επιστέγασμα της σταδιοδρομίας του αποτέλεσε ο ορισμός του, το 1923, σε ηλικία 47 ετών, στην Έδρα Νευρολογίας του Νοσοκομείου της Σαλπετριέρ, στο Παρίσι, όπου και διαδέχθηκε τον Πιερ Μαρί. Παρέμεινε στη συγκεκριμένη έδρα έως τη συνταξιοδότησή του, το 1947, ενώ, το 1961, απεβίωσε στην οικία του, επί του αριθμού 215Β της Λεωφόρου Σαιν-Ζερμαίν, στο 7ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Παρισιού[8].
Ο Γκιλαίν άφησε ως παρακαταθήκη αριθμό συγγραμμάτων. Μαζί με τον φίλο του, Μπαρέ, δημοσίευσε, μεταξύ άλλων, το 1920, μία σημαντική εργασία η οποία περιέγραφε την κλινική εμπειρία τους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Πέραν του επιστημονικού έργου του, επίσης, ήταν ο συγγραφέας μίας βιογραφίας του Σαρκό[9], η οποία ξεχώρισε.
Επωνυμία Επεξεργασία
- Αντίδραση Γκιλαίν-Λαρός-Λεσέλ: αντίδραση στη κολλοειδή βενζοΐνη.
- Σύνδρομο Γκιλαίν-Μπαρέ-Στρολ: η πλέον κοινή μορφή της επίκτητης φλεγμονώδους πολυριζικής νευροπάθειας.
- Σύνδρομο Γκιλαίν-Ταν: σπάνιο σύνδρομο οφειλόμενο στη σύφιλη του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Εργογραφία Επεξεργασία
Διακρίσεις Επεξεργασία
Λεγεώνα της Τιμής: Ιππότης στις 19 Ιουλίου 1916, ως στρατιωτικός βαθμός, Αξιωματούχος στις 31 Ιουλίου 1928, Ταξιάρχης στις 14 Σεπτεμβρίου 1949[10].
Ταξιάρχης του Τάγματος του Αστέρα της Ρουμανίας.
Αξιωματούχος του Τάγματος του Λεοπόλδου.
Ταξιάρχης του Τάγματος του Ουισάμ Αλαουίτ.
Ιππότης του Τάγματος του Ντάνεμπρογκ.
Ιππότης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας.- Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών.
- Μέλος των αμερικανικών και ιαπωνικών ακαδημιών επιστημών.
- Πρόεδρος της Εθνικής Ακαδημίας Ιατρικής (1942).
_BAR.png){kind=small}
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ Επί του αριθμού 51 της Οδού της Δημοκρατίας.
- ↑ Εκ των αρχικών του όρου «hôpital d’origine d’étapes», ο οποίος όριζε μία στρατιωτική ιατρική-χειρουργική μονάδα, θεωρητικά κινητή, χτισμένη με ή χωρίς στερεά δομικά υλικά, ποικιλόμορφου μεγέθους, με απώτερο σκοπό την απομάκρυνση των τραυματιών στρατιωτών από το μέτωπο των συγκρούσεων.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12282341b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. 19800035/360/48384. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Roglo. p=georges;n=guillain.
- ↑ «Académie nationale de médecine» (Γαλλικά) 1632. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12282341b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Γαλλικά) «Généalogie de Georges Guillain». Geneanet. 6 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ (Γαλλικά) Guillain, G.; Barré, JA.; Strohl, A. (1916). «Sur un syndrome de radiculo-névrite avec hyperalbuminose du liquide céphalo-rachidien sans réaction cellulaire. Remarques sur les caractères cliniques et graphiques des réflexes tendineux». Bull. et Mém. de la Soc. Méd. des Hôp. de Paris: 1462-1470. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-11-29. https://web.archive.org/web/20141129081508/http://www2.biusante.parisdescartes.fr/livanc/index.las?cote=epo0423&p=1&do=page.
- ↑ (Γαλλικά) «Αρχείο Ληξιαρχικών Πράξεων Θανάτου 7ου Δημοτικού Διαμερίσματος Παρισιού, 1961 (καταχώρηση 674)». Archives de Paris. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ (Γαλλικά) Georges Guillain (1955). J.M. Charcot (1835-1893) : Sa vie, son œuvre. Παρίσι: Masson. σελ. 188. OCLC 14649700.
- ↑ «Σημείωση 19800035/360/48384».
Πηγές Επεξεργασία
- (Γαλλικά) Turpin, Raymond (1965). Notice sur la vie et les travaux de Georges Guillain (1876-1961) (PDF). Institut de France. OCLC 902107999.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι Επεξεργασία
- (Γαλλικά) «Notice bio-bibliographique sur Georges Guillain». Base biographique - BIU Santé, Paris. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2019.