Η Ελλάδα στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Ταεκβοντό ανδρών/γυναικών

Ο Ζήσιμος Μπέλος, το 1978 στο Μόναχο, κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ταεκβοντό ανδρών και γυναικών. Συνολικά, η Ελλάδα έχει κατακτήσει 46 μετάλλια, με τους Γιώργο Ιωνά και Μόρφω Δροσίδου να είναι οι.... πολυμεταλλιούχοι ^[1]!

Στατιστικά στοιχεία (1978-2021) Επεξεργασία

Η Ελλάδα έχει κατακτήσει συνολικά 46 μετάλλια και συγκεκριμένα εννέα χρυσά, 12 ασημένια και 25 χάλκινα.

O Γιώργος Ιωνάς είναι ο μοναδικός που έχει κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια (2000, 2002) και ο μοναδικός άνδρας με τρία μετάλλια (τρίτος στο Ευρωπαϊκό του 1998).

Η Μόρφω Δροσίδου, είναι η μοναδική αθλήτρια που έχει κατακτήσει τρία μετάλλια, ένα από κάθε απόχρωση (1η το 1994, 2η το 1992, 3η το 2000).

Το τελευταίο χρονικά χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα, το έχει κατακτήσει η Ιωάννα Κουτσού το 2012 στο Μάντσεστερ.

Συνολικά οκτώ αθλητές και αθλήτριες έχουν βρεθεί περισσότερες από μία φορές στο βάθρο των νικητών/νικητριών. Εκτός του Ιωνά (2-0-1) και της Δροσίδου (1-1-1), διπλομεταλλιούχοι είναι και οι Έλλη Μυστακίδου (1-1-0), Τριανταφυλλιά Καρασιούνα (1-0-1), Αλέξανδρος Νικολαίδης (1-0-1), Ιωάννα Κουτσού (1-0-1), Κατερίνα Μπάση (0-1-1) και Γεσθημανή Ορφανίδου (0-0-2).

Συνολικά 38 Έλληνες αθλητές και αθλήτριες έχουν κατακτήσει τουλάχιστον ένα μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Α/Γ

Τα πρώτα χρονικά χρυσά μετάλλια για την Ελλάδα στη διοργάνωση, τα κατέκτησαν οι Τριανταφυλλιά Καρασιούνα και Μόρφω Δροσίδου το 1994 στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας.

Η Ελλάδα (Πάτρα), το 2000 φιλοξένησε το 13ο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (12o γυναικών), κατακτώντας συνολικά έξι μετάλλια, απολογισμός που είναι και ο μεγαλύτερος για τη χώρα μας σε μια μόνο διοργάνωση.

Τα ελληνικά μετάλλια Επεξεργασία

1978 (Μόναχο)
Χάλκινο	Ζήσιμος Μπέλος	(-68κ.)
1982 (Ρώμη)
Ασημένιο	Αθανάσιος Καραμαγιόλης	(-78κ.)
Χάλκινο	Ιωάννης Δαλάκας	(-56κ.)
1990 (Άαρχους)
Ασημένιο	Ελευθέριος Γλάνιας	(-70κ.)
Χάλκινο	Αλέκα Φραντζή	(-47κ.)
Χάλκινο	Τριανταφυλλιά Καρασιούνα	(-51κ.)
Χάλκινο	Γεσθημανή Ορφανίδου	(+70κ.)
1992 (Βαλένθια)
Ασημένιο	Μόρφω Δροσίδου	(-65κ.)
Χάλκινο	Σπύρος Μπάδας	(-64κ.)
Χάλκινο	Θεανώ Κετεσίδου	(-70κ.)
Χάλκινο	Γεσθημανή Ορφανίδου	(+70κ.)
1994 (Ζάγκρεμπ)
Χρυσό	Τριανταφυλλιά Καρασιούνα	(-43κ.)
Χρυσό	Μόρφω Δροσίδου	(-65κ.)
Ασημένιο	Θεόδωρος Μυλωνάς	(-76κ.)
Χάλκινο	Κατερίνα Μπάσση	(-70κ.)
1998 (Αϊντχόφεν)
Ασημένιο	Κατερίνα Μπάσση	(-72κ.)
Χάλκινο	Γεώργιος Ιωνάς	(-67κ.)
Χάλκινο	Μιχαήλ Τόλιος	(-84κ.)
2000 (Πάτρα)
Χρυσό	Μιχάλης Μουρούτσος	(-58κ.)
Χρυσό	Γιώργος Ιωνάς	(-67κ.)
Χρυσό	Ελισάβετ Μυστακίδου	(-72κ.)
Χάλκινο	Μιχαήλ Κωτσόπουλος	(+84κ.)
Χάλκινο	Καλλιόπη Παπαϊωάννου	(-63κ.)
Χάλκινο	Μόρφω Δροσίδου	(-67κ.)
2002 (Σαμψούντα)
Χρυσό	Γεώργιος Ιωνάς	(-67κ.)
Ασημένιο	Ελισάβετ Μυστακίδου	(-67κ.)
2004 (Λίλεχαμερ)
Ασημένιο	Αδαμαντία Ψαλλίδα	(-47κ.)
Χάλκινο	Σαραντούλα Παγωνάκη	(-67κ.)
Χάλκινο	Κυριακή Κούβαρη	(+72κ.)
2005 (Ρίγα)
Χάλκινο	Μιλτιάδης Γουρουφίδης	(-58κ.)
2006 (Βόνη)
Χάλκινο	Ηλίας Μιχαηλίδης	(-54κ.)
Χάλκινο	Ιωάννα Κουτσού	(-47κ.)
Χάλκινο	Φωτεινή Μπίρμπα	(-51κ.)
2008 (Ρώμη)
Χρυσό	Κωνσταντίνος Γκόλτσιος	(-84κ.)
Χρυσό	Αλέξανδρος Νικολαΐδης	(+84κ.)
Χάλκινο	Ανέστης Νικολαΐδης	(-72κ.)
2010 (Αγία Πετρούπολη)
Ασημένιο	Νικόλαος Τζέλλος	(-80κ.)
Ασημένιο	Μαργαρίτα Μιχαηλίδου	(-62κ.)
Χάλκινο	Μάριος Τσουρδίνης	(-58κ.)
Χάλκινο	Αλέξανδρος Νικολαΐδης	(+87κ.)
2012 (Μάντσεστερ)
Χρυσό	Ιωάννα Κουτσού	(-46κ.)
Ασημένιο	Βασίλειος Γαϊτάνης	(-63κ.)
Χάλκινο	Νικόλαος Πολίτης	(-54κ.)
Χάλκινο	Στυλιανός Παπαδόπουλος-Μεχτερίδης	(-68κ.)
2014 (Μπακού)
Ασημένιο	Γεώργιος Σιμιτσής	(-54κ.)
2021 (Σόφια)
Ασημένιο	Διονύσιος Ραψομανίκης	(-54κ.)
Χάλκινο	Κωνσταντίνος Χαμαλίδης	(-68κ.)

Διοργανώσεις^[2] Επεξεργασία

Α/Α	ΕΤΟΣ	ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ	ΠΟΛΗ/ΧΩΡΑ
1	1976	22 Μαΐου	Βαρκελώνη, Ισπανία
2	1978	20–22 Οκτωβρίου	Μόναχο, Δυτική Γερμανία
3	1980	14–17 Οκτωβρίου	Κοπεγχάγη, Δανία
4	1982	23–26 Σεπτεμβρίου	Ρώμη, Ιταλία
5	1984	26–28 Οκτωβρίου	Στουτγκάρδη, Δυτική Γερμανία
6	1986	3–5 Οκτωβρίου	Ζέεφελντ, Αυστρία
7	1988	26–29 Μαΐου	Άγκυρα, Τουρκία
8	1990	18–21 Οκτωβρίου	Άαρχους, Δανία
9	1992	18–25 Μαΐου	Βαλένθια, Ισπανία
10	1994	28–30 Οκτωβρίου	Ζάγκρεμπ, Κροατία
11	1996	26–27 Οκτωβρίου	Ελσίνκι, Φινλανδία
12	1998	23–25 Οκτωβρίου	Αϊντχόφεν, Ολλανδία
13	2000	4–7 Μαΐου	Πάτρα, Ελλάδα
14	2002	1–5 Απριλίου	Σαμψούντα, Τουρκία
15	2004	1–5 Μαΐου	Λιλεχάμερ, Νορβηγία
16	2005	6–9 Οκτωβρίου	Ρίγα, Λετονία
17	2006	26–28 Μαΐου	Βόνη, Γερμανία
18	2008	10–13 Απριλίου	Ρώμη, Ιταλία
19	2010	12–15 Μαΐου	Αγία Πετρούπολη, Ρωσία
20	2012	3–6 Μαΐου	Μάντσεστερ, Ηνωμένο Βασίλειο
21	2014	1–4 Μαΐου	Μπακού, Αζερμπαϊτζάνη
22	2016	19–22 Μαΐου	Μοντρέ, Ελβετία
23	2018	10–13 Μαΐου	Καζάν, Ρωσία
—	2020	Ακυρώθηκε λόγω covid-19	Βελιγράδι, Σερβία
24	2021	8–11 Απριλίου	Σόφια, Βουλγαρία
25	2022		Μάντσεστερ, Ηνωμένο Βασίλειο

Πίνακας μεταλλίων^[3] Επεξεργασία

Από το 1976 έως το 2021

Κατάταξη	Χώρα	Χρυσά	Ασημένια	Χάλκινα	Σύνολο
1	Ισπανία (ESP)	61	52	79	192
2	Τουρκία (TUR)	57	62	55	174
3	Γερμανία (GER)	48	34	75	157
4	Ρωσία (RUS)	29	22	43	94
5	Ολλανδία (NED)	26	28	48	102
6	Γαλλία (FRA)	24	26	57	107
7	Ηνωμένο Βασίλειο (GBR)	22	14	34	70
8	Ιταλία (ITA)	21	22	61	104
9	Κροατία (CRO)	19	13	32	64
10	Δανία (DEN)	18	18	32	68
11	ΕΛΛΑΔΑ (GRE)	9	12	26	47
12	Αζερμπαϊτζάν (AZE)	8	13	17	38
13	Βέλγιο (BEL)	5	2	14	21
14	Σουηδία (SWE)	4	10	28	42
15	Λευκορωσία (BLR)	4	1	14	19
16	Αυστρία (AUT)	3	7	17	27
17	Πορτογαλία (POR)	3	0	5	8
18	Σερβία (SRB)	2	8	12	22
19	Ουκρανία (UKR)	2	6	8	16
20	Πολωνία (POL)	2	3	16	21
21	Ελβετία (SUI)	1	3	3	7
22	Ισραήλ (ISR)	1	2	5	8
23	Ουγγαρία (HUN)	1	2	4	7
24	Μολδαβία (MDA)	1	1	4	6
25	Αρμενία (ARM)	1	1	1	3
26	Νήσος Μαν (IOM)	1	0	0	1
27	Σλοβενία (SLO)	0	3	4	7
28	Φινλανδία (FIN)	0	2	21	23
29	Νορβηγία (NOR)	0	2	8	10
30	Βοσνία/Ερζεγοβίνη (BIH)	0	2	0	2
31	Λετονία (LAT)	0	1	1	2
31	Ρουμανία (ROM)	0	1	1	2
33	Κύπρος (CYP)	0	0	4	4
34	Βουλγαρία (BUL)	0	0	2	2
35	Τσεχία (CZE)	0	0	1	1
	Ιρλανδία (IRL)	0	0	1	1
	Βόρεια Μακεδονία (MKD)	0	0	1	1
		373	373	734	1480