Η μπαλάντα του Βήτα-2

Η Μπαλάντα του Βήτα-2 (πρωτότυπος τίτλος: «The Ballad of Beta-2») είναι νουβέλα επιστημονικής φαντασίας του Σάμιουελ Ρ. Ντιλέινι (Samuel R. Delany) η οποία πρωτοδημοσιεύτηκε το 1965. Περιγράφει την ιστορία της ανακάλυψης από έναν φοιτητή ανθρωπολογίας της εξήγησης μιας μπαλάντας που είχε καταγραφεί σε ένα διαστημόπλοιο-πόλη (το Βήτα-2) το οποίο μετέφερε γενεές γήινων αποίκων σε έναν μακρινό πλανήτη.

Η μπαλάντα του Βήτα-2

Εξώφυλλο: The Ballad of Beta-2 & Empire Star, έκδοση 1977
Συγγραφέας	Σάμιουελ Ρ. Ντιλέινι
Εικονογράφος	Jack Gaughan
Τίτλος	The Ballad of Beta-2
Γλώσσα	Αγγλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης	1965
Μορφή	Νουβέλα επιστημονικής φαντασίας
Πρώτη έκδοση	Ace Books
δεδομένα ()

Ο Joneny, φοιτητής, αναλαμβάνει παρά τις αντιρρήσεις που έχει, να ερευνήσει την ιστορία μιας μπαλάντας που είχε καταγραφεί σε ένα αστρόπλοιο γενεών, όταν έφτασαν σε αυτό ερευνητές, οι οποίοι ταξίδευαν με πολύ ταχύτερο τρόπο που είχε ανακαλυφθεί αρκετά αργότερα από την αναχώρηση του αστρόπλοιου.

Στο βιβλίο χρησιμοποιείται η έννοια του «αστρόπλοιου γενεών» («generation starship» - δηλαδή ότι το διαστημικό ταξίδι θα κρατήσει πολλές γενεές - ώστε οι άποικοι που θα φτάσουν στον προορισμό τους θα είναι απόγονοι των αρχικών αποίκων που έφυγαν από τη γη), η οποία είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν (αρχίζοντας από τον Κονσταντίν Τσιολκόφσκι, Ρώσο επιστήμονα με την εργασία του «Το μέλλον της Γης και την Ανθρωπότητας» το 1928 αλλά και σύντομες ιστορίες που εκδόθηκαν τις δεκαετίες του 1930 και 1940), θεωρώντας ότι είναι γνωστές στους αναγνώστες έννοιες συνδεδεμένες με αυτήν, ιδιαίτερα στο πλαίσιο των ιστοριών του Ρόμπερτ Α. Χάινλάιν (Robert A. Heinlein), πάνω στις οποίες ο Ντιλέινι έχτισε την ιστορία της Μπαλάντας του Βήτα-2, χρησιμοποιώντας μοτίβα όπως τις μεταλλάξεις λόγω ακτινοβολίας από τον Χάινλάιν.,

Θέματα που αναπτύσσονται στη νουβέλα αυτή είναι ο πολιτιστικός εθνοκεντρισμός και η θεώρηση των δεδομένων μέσα από τις πολιτιστικές προκαταλήψεις του αφηγητή. Ο αφηγητής και φοιτητής ανθρωπολογίας, βασισμένος στην εντύπωσή του ότι προέρχεται από έναν τεχνολογικά πιο προηγμένο πολιτισμό τον κάνει να θεωρεί αρχικά την Μπαλάντα του Βήτα-2, της αποικίας των Star Folk άνευ σημασίας, ενώ κατά τη διάρκεια της εξέτασης των στοιχείων, ανακαλύπτει σε κάθε βήμα του, ότι μόνο αν σταματήσει να δέχεται ως δεδομένες τις δικές του προκαταλήψεις, μπορεί να καταλάβει το πραγματικό νόημα της μπαλάντας και τον οδηγεί να ανακαλύψει μια νέα γενιά όντων, ανθρώπων κατά το ήμισυ (που αναφέρονται στο έργο ως Destroyer's Children) που μπορούν να ταξιδέψουν στο χώρο και το χρόνο χωρίς τεχνολογικά μέσα και που μπορούν να διαβάσουν τη σκέψη. Επιπλέον αναπτύσσεται το θέμα του καλλιτέχνη / κακοποιού με την ομάδα των Μονόφθαλμων (One Eyed), ανθρώπων που είναι εκτός της Νόρμας των αστρόπλοιων, που κινούνται και σκέπτονται διαφορετικά κάτι που τους οδηγεί στην διατήρηση και εξέλιξη της γνώσης, ενώ ο κύριος πληθυσμός των αστρόπλοιων και οι Γηραιότεροί τους, προτιμούν να αναλώνονται σε ανούσιες τελετουργίες. Οι Μονόφθαλμοι λοιπόν παίρνουν ρόλο κακοποιών στην κοινωνία των πλοίων, παρόλο που την βοηθούν στην πραγματικότητα, όντας καλλιτέχνες και ανώτεροι τεχνολογικά, με αποτέλεσμα τον αφανισμό τους από τον κύριο πληθυσμό που τους απέδωσε την καταστροφή που άθελά του προκάλεσε ο Καταστροφέας (Destroyer), το ον που ζούσε στο διαστρικό κενό και πατέρας της νέας γενιάς όντων των «Παιδιών του Καταστροφέα» (Destroyer's Children)