Η τριαντάχρονη γυναίκα
Η τριαντάχρονη γυναίκα (γαλλικός τίτλος: La Femme de trente ans) είναι μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ που δημοσιεύθηκε το 1842. Το έργο κατατάσσεται στις Σκηνές της ιδιωτικής ζωής της Ανθρώπινης κωμωδίας και είναι αφιερωμένο στον ζωγράφο Λουί Μπουλανζέ.[1]
 Από εικονογράφηση έκδοσης του 1897 | |
| Συγγραφέας | Ονορέ ντε Μπαλζάκ |
|---|---|
| Τίτλος | La Femme de trente ans |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1842 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Σειρά | Η Ανθρώπινη κωμωδία |
| Χαρακτήρες | Victor d'Aiglemont, Julie d'Aiglemont, Charles de Vandenesse και Comtesse de Listomère-Landon |
| Τόπος | Γαλλία |
| LC Class | OL85143W |
| LΤ ID | 813787 |
| BL Class | 21989 |
| Προηγούμενο | Γκομπσέκ |
| Επόμενο | Ο μπάρμπα-Γκοριό |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η ιστορία της έκδοσης του έργου είναι δύσκολο να ανιχνευθεί, καθώς γράφτηκε μεταξύ 1829 και 1842 και ο Μπαλζάκ δεν σταμάτησε να επεξεργάζεται το κείμενο, χωρίζοντάς το σε κεφάλαια με ήρωες με διαφορετικά ονόματα, δημοσιευμένα ανεξάρτητα σε συνέχειες σε εφημερίδες, προσθέτοντας και αφαιρώντας επεισόδια, πριν συγκεντρώσει το σύνολο υπό τον οριστικό τίτλο το 1842. Οι συνθήκες σύνταξής του εξηγούν τις ανισότητες στον τόνο και την ποιότητα που υπάρχουν στα κεφάλαια.[2]
Τα θέματα που προσεγγίζονται στο μυθιστόρημα είναι τα προβλήματα του γάμου, η γυναικεία σεξουαλικότητα, τα γυναικεία συναισθήματα, η μοιχεία και οι συνέπειές της.[3]
Υπόθεση Επεξεργασία
Το 1814 στο Παρίσι, η δεκαεξάχρονη Ζυλί, παρά τις συμβουλές του πατέρα της, ενδίδει στην ερωτοτροπία του συνταγματάρχη του στρατού του Ναπολέοντα μαρκήσιο Βικτόρ ντ' Αιγκλεμόν και τον παντρεύεται, αλλά σύντομα χάνει κάθε ψευδαίσθηση ότι μπορεί να αποκτήσει την ευτυχία μαζί του και ο γάμος γίνεται ένας πόνος που θα την συνοδεύει σε όλη της τη ζωή και που ούτε η γέννηση των παιδιών της θα καταφέρει να τον απαλύνει.
Αντιμέτωπη με έναν άπιστο και εγωιστή σύζυγο που είναι αναίσθητος στη μελαγχολία της, η νεαρή γυναίκα αναζητά να αναπληρώσει το συναισθηματικό της κενό αλλού. Πρώτα σαγηνεύεται από τον νεαρό Άγγλο λόρδο Άρθουρ Γκρένβιλ, τον οποίο βρίσκει ελκυστικό αλλά δεν ενδίδει. Αυτός ο πλατωνικός έρωτας είναι γι' αυτήν μια αναγέννηση. Η χαρά της ζωής ξυπνά στην ψυχή της αλλά το ειδύλλιο καταλήγει σε τραγωδία. Μια απρόβλεπτη επιστροφή του συζύγου, μια στιγμή πανικού, μια παγωμένη νύχτα στο μπαλκόνι οδηγούν στο θάνατο του νεαρού, γεγονός που τη γεμίζει τύψεις και απερίγραπτη θλίψη.[4]
Κοντά στα τριάντα, στην «όμορφη ηλικία των τριάντα, την ποιητική κορύφωση της ζωής των γυναικών», συναντά τον διπλωμάτη κόμη Σαρλ ντε Βαντενές, ο οποίος καταφέρνει να τη βγάλει από την κατάθλιψή της. Από αυτόν τον εραστή θα αποκτήσει ένα παιδί, τον Σαρλ, ένα αξιολάτρευτο αγόρι, αλλά αυτή η ευτυχία θα είναι βραχύβια και πληρώνει ακριβά τη μοιχεία της. Η μεγαλύτερη κόρη της, η Ελέν, γνωρίζοντας τη μοιχεία της μητέρας της, ζηλεύει τον μικρό της αδερφό, τον σπρώχνει στο ποτάμι όπου το παιδί πνίγεται. [1]
Η Ελέν καταλήγει να ατιμάσει την οικογένεια όταν ερωτεύεται και φεύγει με έναν εγκληματία που, καταδιωκόμενος από την αστυνομία για φόνο, είχε βρει καταφύγιο στο σπίτι του πατέρα της. Συμβαίνουν τότε απίστευτα γεγονότα τα οποία, λόγω της αναληθοφάνειας και απιθανότητας, ταιριάζουν περισσότερο σε λαϊκό ανάγνωσμα παρά σε κοινωνική μελέτη. Ο σύζυγος της Ελέν γίνεται έτσι ένας από τους πιο τρομερούς πειρατές των θαλασσών και η Ελέν ζει σαν βασίλισσα στο πλοίο του, περιτριγυρισμένη από θησαυρούς και αδιαφορώντας για την ηθική της παρακμή. Ο Βικτόρ ντ' Αιγκλεμόν χάνει την περιουσία του, πηγαίνει ένα ταξίδι για να την ανακτήσει και έξι χρόνια αργότερα επιστρέφει πλούσιος με μια ισπανική φρεγάτα. Τους πλησιάζουν πειρατές, οι οποίοι κλέβουν τα πάντα και βυθίζουν το πλοίο. Αποδεικνύεται ότι η γυναίκα του πειρατή δεν είναι άλλη από την... Ελέν. Χάρη σ' αυτήν, η περιουσία και η ζωή του πατέρα της σώζονται, αλλά αυτός πεθαίνει σύντομα εξαντλημένος από την κούραση. Το 1833, σε ένα ταξίδι στα Πυρηναία, η Ελέν, έχοντας γλιτώσει από ένα ναυάγιο, συναντά τη μητέρα της και πεθαίνει κατηγορώντας την για έλλειψη αγάπης.
Τα γηρατειά μιας ένοχης μητέρας: Η Ζυλί, τώρα στα πενήντα της, υποφέρει από την αδιαφορία του τελευταίου από τα παιδιά της, την κόρη της Μοϊνά που απέκτησε με τον εραστή της Σαρλ ντε Βαντενές, που τώρα παντρεμένη και κόμισσα, παραμελεί εντελώς τη μητέρα της που ζει στη μοναξιά. Η Ζυλί προσπαθεί μάταια να την εμποδίσει να έχει εξωσυζυγική σχέση με κάποιον που είναι ετεροθαλής αδερφός της, νόμιμος γιος του εραστή της, και καταλήγει να πεθάνει δυστυχισμένη και μόνη.[5]
Ελληνική μετάφραση Επεξεργασία
- Η τριαντάχρονη γυναίκα, μετάφραση Νίκος Αθανασιάδης, εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1989