Θεοβάλδος του Μπαρ (επίσκοπος της Λιέγης)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Θεοβάλδος, γαλλ.: Thibaut/Thiébaut/Theobald de Bar (απεβ. 1312) από τον Οίκο του Μονμπελιάρ ήταν πρίγκιπας-επίσκοπος της Λιέγης από το 1302 μέχρι το τέλος του, ενώ υπηρετούσε στην ακολουθία του Ερρίκου Ζ΄ της Γερμανίας.
| Θεοβάλδος του Μπαρ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1260 |
| Θάνατος | 29 Μαΐου 1312[1] |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας καθολικός επίσκοπος (από 1303)[1] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Θεοβάλδος Β΄ του Μπαρ και Ιωάννα του Τουσί[3] |
| Αδέλφια | Ρενώ του Μπαρ[3] Ερρίκος Γ΄ του Μπαρ[3] Φιλίππη του Μπαρ[3] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρίγκιπας-Επίσκοπος (1303–1312)[4] Πρίγκιπας-Επίσκοπος της Λιέγης (από 1303)[5][6] εκλεγμένος επίσκοπος[7] επίσκοπος[7] |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο τρίτος γιος του Θεοβάλδου Β΄ κόμη του Μπαρ και της Ιωάννας του Τουσύ, κόρης του Ιωάννη κυρίου του Τουσύ.
Το 1296, μετά το τέλος του Μπουσάρ ντ'Αβέν, επισκόπου του Μετς, ήταν ένας από τους υποψηφίους για τη θέση μαζί με τον Φρειδερίκο της Λωρραίνης (απεβ. 1299) επίσκοπο της Ορλεάνης. Στο τέλος επιλέχθηκε ο Ζεράρ ντε Ρενένγκ.
Ο Aδόλφος του Βάλντεκ, πρίγκιπας-επίσκοπος της Λιέγης, απεβίωσε στα τέλη του 1302. Από τους τρεις υποψηφίους, εξελέγη ο Γκυγιώμ ντ' Αράς. Ωστόσο απέρριψε τη θέση, ισχυριζόμενος ότι το υπόβαθρό του ήταν πολύ ταπεινό και πρότεινε τον Θεοβάλδο. Η εκλογή του Θεοβάλδου κέρδισε την παπική έγκριση στις 13 Μαρτίου 1303. Ο Θεοβάλδος ήταν τότε στην πραγματικότητα στη Ρώμη.
Συμμάχησε με τον Φίλιππο Δ΄ της Γαλλίας το 1304. Δύο χρόνια αργότερα, ο συγγενής του Ερρίκος Ζ΄ του Οίκου του Λουξεμβούργου έγινε βασιλιάς της Γερμανίας. Ο Θεοβάλδος ήταν στενός σύμβουλος. Όταν ο Ερρίκος Ζ΄ πήγε στη Ρώμη το 1312 για να χειροτονηθεί ως Άγιος Ρωμαίος αυτοκράτορας, ο Θεοβάλδος τον συνόδευσε. Εκεί δέχτηκε επίθεση και τραυματίστηκε θανάσιμα από τον Ροβέρτο της Νάπολης.
Στη λογοτεχνία Επεξεργασία
Αναφέρεται σε ένα σύγχρονο ποίημα, το Voeux de l'épervier (Ευχές του γερακιού), [8] καταγεγραμμένο στα Χρονικά το υΜετς. Αναγνωρίζεται ως ο αφιερωτής του Voeux de paon (Φωνές του γερακιού) (από τον Ζακ ντε Λονγκυγιόν), καθώς αναφέρεται ρητά σε ένα αντίγραφο αυτού του ευρέως διαδεδομένου ποιήματος (Παρίσι, Εθνική Βιβλιοθήκη fr.12565).
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 dbart.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. dbart. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2020.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. dbart. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ lieg.
- ↑ 7,0 7,1 WIAG-Pers-EPISCGatz-03051-001.
- ↑ Wolfram, G., et F. Bonnardot, « Les vœux de l'épervier. Kaiser Heinrichs Romfahrt », Jahrbuch der Gesellschaft für lothringische Geschichte und Altertumskunde = Annuaire de la Société lorraine d'histoire et d'archéologie, 6, 1894, pp. 177–280.