Θεοδώρητος Βασματζίδης
Ο Θεοδώρητος Βασματζίδης ή Βασματζής (Σέρρες, Ιούνιος 1867 - 15 Αυγούστου 1907) ήταν Έλληνας επίσκοπος, ο οποίος διατέλεσε Μητροπολίτης Νευροκοπίου.
| Θεοδώρητος Βασματζίδης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Ιουνίου 1867[1] Σέρρες |
| Θάνατος | 15 Αυγούστου 1907[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χριστιανός ιερέας ιερέας |
Βίος
Επεξεργασία| Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 19/11/2022) |
Ο Θεοδώρητος Βασματζίδης γεννήθηκε στις Σέρρες τον Ιούνιο του 1867. Επειδή η οικογένειά του ήταν φτωχή, εγκαταλείφθηκε και υιοθετήθηκε από μια άλλη εύπορη οικογένεια, του Κωνσταντίνου και της Ευθυμίας Βασματζή ή Βασματζίδη. Στη γενέθλια πόλη του έλαβε την εγκύκλια παιδεία του και στη συνέχεια σπούδασε στο Διδασκαλείο της ίδιας πόλης από το 1882 μέχρι το 1885, με δάσκαλό του και διευθυντή της σχολής τον Δημήτριο Μαρούλη.
Ακολουθεί το επάγγελμα του δασκάλου πρώτα στο Μελένικο όπου θα μείνει μόνο για τρεις εβδομάδες, αφού αποχωρεί λόγω πολιτικών ερίδων, στη συνέχεια πηγαίνει στο χωριό Στανός της επαρχίας Αρδαμερίου. Η παραμονή του κι εκεί θα είναι σύντομη, καθώς ο τότε επίσκοπος Αρδαμερίου Κωνσταντίνος τον απομακρύνει με το αιτιολογικό πως ήταν μαθητής του Δημήτριου Μαρούλη ο οποίος «προτεστάντιζε»[2]. Θα διδάξει στα χωριά Λιαριγκόβη, Ιερισσό, και στη Θάσο στα χωριά Μέγα Καζαβίτη και Μαριές. Το 1890 μετά από μεσολάβηση του Κωνστάντιου Βαφείδη επισκόπου Μαρωνείας, θα εισαχθεί στην Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης.
Στη διάρκεια της φοίτησής του χειροτονείται διάκονος από τον Κωνσταντίνο Βαφείδη, τον Οκτώβρη του 1894. Τον Αύγουστο του 1895 ολοκληρώνει τις σπουδές του και χειροτονείται ιερέας, χειροθετείται αρχιμανδρίτης και διορίζεται αρχιερατικός επίτροπος στα Βρύουλλα. Το 1899 επιστρέφει στις Σέρρες και τον Μάιο του 1900 μεταβαίνει ως αρχιερατικός επίτροπος στην Πέραμο της Κυζίκου. Θα αποχωρησει μετά από δίμηνη παραμονή λόγω διαμάχης που είχε ο μητροπολίτης Κυζίκου με την κοινότητα Περάμου σχετικά με ένα ενοριακό μοναστήρι. Από το 1901 μέχρι το 1903 τον βρίσκουμε διαδοχικά ιερατικό προϊστάμενο στην νοσοκομειακή εκκλησία της συνοικίας του Γαλατά της Κωνσταντινούπολης και δασκαλο των θρησκευτικών στο αρρεναγωγείο και παρθεναγωγείο της ίδιας συνοικίας, ενώ στη συνέχεια διδάσκει θρησκευτικά στο Γυμνάσιο και το Παρθεναγωγείο Σερρών.
Στις 23 Οκτωβρίου 1903 εξελέγη μητροπολίτης Νευροκοπίου από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και στις 16 Νοεμβρίου 1903 πραγματοποιήθηκε η χειροτονία του εις επίσκοπον στο ναό των Αγίων Θεοδώρων στις Σέρρες. Λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων - καθυστερημένη έκδοση και αποστολή του σχετικού αυτοκρατορικού βερατίου της εκλογής του - μετέβη μετά από δίμηνη καθυστέρηση στην έδρα του, στις 29 Δεκεμβρίου 1903.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. n93042033. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2024.
- ↑ Αθανάσιος Καραθανάσης, Πραγματείαι περί Μακεδονίας. Μελέτες και άρθρα για την πνευματική κίνηση και ζωή της Νεότερης Μακεδονίας, εκδ. Αφοί Κυριακίδη, Θεσσ/ίκη, 1990, σελ.167
Πηγές
Επεξεργασία- Αθανάσιος Καραθανάσης, Πραγματείαι περί Μακεδονίας. Μελέτες και άρθρα για την πνευματική κίνηση και ζωή της Νεότερης Μακεδονίας, εκδ. Αφοί Κυριακίδη, Θεσσ/ίκη, 1990, σελ.166-177