Θεωρία των υπερκύκλων
Η θεωρία των υπερκύκλων είναι μία υπόθεση που αφορά στον κλάδο της βιολογίας, η οποία αναπτύχθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 70' από τον βιολόγο Μάνφρεντ Άιγκεν. Πρόκειται για μία ριζοσπαστική εξήγηση της εμφάνισης των πρώτων αυτοαναπαραγόμενων μορίων, που είχε μεγάλη απήχηση στην επιστημονική κοινότητα και παρέμεινε επικρατής ακόμα και τον 21ο αιώνα.
Σύμφωνα με τον Άιγκεν, όλα ξεκίνησαν από αυτοαναπαραγόμενα συστήματα μακρομορίων, τους υπερκύκλους. Μέσα στους υπερκύκλους υπήρχαν μόρια RNA και ένζυμα, τα οποία αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα η παρουσία του πρώτου να αυξάνει τον ρυθμό αναπαραγωγής των ενζύμων. Αυτό το σύστημα που περιγράφεται στη θεωρία του Άιγκεν θεωρείται πρόγονος των πρωτοκυττάρων, καθώς παρατηρούνται οι διαδικασίες της αποθήκευσης και της μεταγραφής της πληροφορίας από το RNA στα ένζυμα. Συγκεκριμένα, είναι πιστευτό ότι αυτά τα αυτοαναπαραγόμενα συστήματα οδήγησαν στη δημιουργία των πρώτων γονιδίων πριν από 3,2 δισσεκατομμύρια χρόνια, διότι εκείνη την περίοδο εμφανίστηκαν τα πρώτα προκαριωτικά κύτταρα, τα οποία ενώ δεν είχαν οργανωμένο πυρήνα (προ-κάρυον = πριν την εμφάνιση του πυρήνα) είχαν διάσπαρτο γενετικό υλικό, που περιείχε γονίδια.
Παραπομπές
Επεξεργασία- Περιοδικό RAM, Επιστήμη 21ος αιώνας - ΓΕΝΕΤΙΚΗ, Η αποκρυπτογράφηση του γονιδιώματος - ΑΡΘΡΟ 'Υπερκύκλοι', Α.Ευαγγελόπουλος - Γ.Γιανναράκης