Η Ιωάννα της Σκωτίας (αγγλικά:Joan of England, 22 Ιουλίου 12104 Μαρτίου 1238) βασίλισσα της Σκωτίας (1221 - 1238) ήταν η μεγαλύτερη κόρη και τρίτο παιδί του Ιωάννη του ακτήμονα και της Ισαβέλλας του Ανγκουλέμ. [3] [4][5]

Ιωάννα της Σκωτίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Joan of England (Αγγλικά)
Γέννηση22  Ιουλίου 1210
Γκλόστερ
Θάνατος4  Μαρτίου 1238
Havering-atte-Bower
Τόπος ταφήςTarrant Abbey
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑλέξανδρος Β΄ της Σκωτίας (από 1221)[1][2]
ΓονείςΙωάννης της Αγγλίας[1] και Ισαβέλλα της Ανγκουλέμ[1]
ΑδέλφιαAlice de Lusignan, Countess of Surrey
Isabella of Lusignan
Ιωάννα, Λαίδη της Ουαλίας
Ισαβέλλα της Αγγλίας[1]
Ελεονώρα της Αγγλίας[1]
Αιμάρ του Βαλάνς
Ούγος ΙΑ΄ του Λουζινιάν
Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας[1]
Ριχάρδος Α΄ της Κορνουάλης[1]
Γουλιέλμος του Βαλάνς
Richard FitzRoy
ΟικογένειαΟίκος των Πλανταγενετών
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαQueen Consort of Scotland (1221–1238)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Υποψήφια νύφη του δεύτερου συζύγου της μητέρας της

Επεξεργασία

Η Ιωάννα στην αρχή είχε επιλεγεί από τον Φίλιππο Αύγουστο σαν σύζυγος του δελφίνου Λουδοβίκου αλλά ο πατέρας της την είχε υποσχεθεί στον Ούγο Ι' των Λουζινιάν με προίκα τη Σαιντ, τη Σαιντόνζ και το νησί Ολερόν. Ο Ιωάννης έστειλε την κόρη του στον Ούγο την επόμενη χρονιά αλλά εκείνος απαιτούσε να πάρει την προίκα πριν τον γάμο. Με τον θάνατο του Ιωάννη του Ακτήμονα (1216) η χήρα του βασιλομήτωρ Ισαβέλλα του Ανγκουλέμ αποφάσισε να παντρευτεί η ίδια τον Ούγο αντί για την κόρη της και να μετακομίσει στη Γαλλία παραμελώντας τα καθήκοντα της βασιλομήτορος.

Βασίλισσα της Σκωτίας

Επεξεργασία

Με τη μεσολάβηση του πάπα οι διαπραγματεύσεις οδήγησαν στον γάμο της Ιωάννας με τον Αλέξανδρο Β' της Σκωτίας, ο Αλέξανδρος βρισκόταν στην Αγγλία από το 1212, είχε χριστεί ιππότης από τον βασιλιά Ιωάννη και ο Αλέξανδρος ισχυριζόταν ότι ο ίδιος ο Ιωάννης του είχε υποσχεθεί την Ιωάννα με προίκα το Νορθάμπερλαντ. Στις 18 Ιουνίου 1221 ο Αλέξανδρος κέρδισε τα έσοδα από το Ζέντμπουργκ, το Ασσεντίν, το Κίνγκχορν και το Κράιλ σαν προίκα, ο γάμος έγινε στις 21 Ιουνίου 1221 στο Γιόρκ Μίνστερ. [6] Ο Αλέξανδρος ήταν 23 ετών και η Ιωάννα 11, δεν απέκτησαν παιδιά αλλά ένα διαζύγιο θα μπορούσε να ήταν διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα στην Αγγλία και τη Σκωτία, η Ιωάννα είχε ελάχιστη εξουσία αφού βρισκόταν ολόκληρη στα χέρια της βασιλομήτορος Ερμενγάρδης αλλά η αξία της ήταν πάντα ισχυρή σαν αδελφή του βασιλιά της Αγγλίας. Η Ιωάννα συνόδευσε τον σύζυγο της το Νιούκασλ τον Σεπτέμβριο του 1236 και στη Γιορκ τον Σεπτέμβριο του 1237 στις διαπραγματεύσεις με τον Ερρίκο Γ' για τις περιοχές του βορρά στις οποίες είχαν διαφωνίες. Την περίοδο αυτή όπως τονίζει ο γνωστός χρονικογράφος Ματθαίος των Παρισίων η Ιωάννα και ο Αλέξανδρος είχαν αποξενωθεί και η ίδια τον περισσότερο χρόνο της βρισκόταν με τον αδελφό της στην Αγγλία που της είχε παραχωρήσει βίλες στις περιοχές Ντρίφφιλντ, Γιορκσάιρ και Φέν Στάντον του Χαντιγκντονσάιρ για τη διαμονή της. Η Ιωάννα και η νύφη της Ελεονώρα της Προβηγκίας αποφάσισαν στη Γιορκ να πραγματοποιήσουν προσκύνημα στον τάφο του Θωμά Μπέκκετ αρχιεπισκόπου του Καντέρμπερι.

Πρόωρος θάνατος

Επεξεργασία

Η Ιωάννα πέθανε στα χέρια των αδελφών της βασιλιά Ερρίκου Γ' και του Ριχάρδου της Κορνουάλης στο Χάβερινγκ-αττε-Μπόουερ (1238) και τάφηκε στο αβαείο του Ταράντ Κρόφορντ στο Ντόρσετ σύμφωνα με τις επιθυμίες της, ο Ερρίκος Γ' συγκλονισμένος τη λάτρεψε μέχρι το τέλος της ζωής του. [7] [8] 14 χρόνια μετά τον θάνατο της (1252) ο Ερρίκος παρήγγειλε ένα μαρμάρινο ομοίωμα για τον τάφο της με κόστος 100 λιρών, ήταν το πρώτο ταφικό ομοίωμα για βασίλισσα στην Αγγλία αφού οι τάφοι της Ελεονώρας της Ακουιτανίας και της Βερεγγαρίας της Ναβάρρας βρίσκονταν στη Γαλλία. Δεν έχει απομείνει τίποτα σήμερα από το μνημείο, η τελευταία αναφορά για αυτό υπήρχε την περίοδο της Αναγέννησης όπου έλεγαν ότι υπήρχε χρυσό φέρετρο.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 «Kindred Britain»
  2. p10201.htm#i102010. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. Annales de Dunstaplia
  4. Annales de Theokesberia
  5. The Annals of Worcester
  6. Agnes Mure Mackenzie, The Foundations of Scotland (1957), p. 251.
  7. Mackenzie, p. 260.
  8. A Medieval Chronicle of Scotland: The Chronicle of Melrose
  • Rosalind K. Marshall: “Scottish Queens: 1034-1714”
  • Richard Oram: “The Kings and Queens of Scotland”
  • Timothy Venning: “The Kings and Queens of Scotland”
  • Mike Ashley: “British Kings and Queens”
  • Elizabeth Ewan, Sue Innes and Sian Reynolds: “The Biographical Dictionary of Scottish Women”