Ιωάννης Φωκιανός
Ο Ιωάννης Φωκιανός (Αθήνα, 1845 – Αθήνα, 1896) υπήρξε ένας από τους πρώτους Έλληνες γυμναστές[2], συγγραφέας αθλητικών βιβλίων και σημαντικός παράγοντας του ελληνικού αθλητισμού από τη δεκαετία του 1870 και έως το τέλος του 19ου αιώνα.
| Ιωάννης Φωκιανός | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Φωκιανός (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 18 Δεκεμβρίου 1845[1] Αθήνα |
| Θάνατος | 1896[1] Αθήνα |
| Αιτία θανάτου | sports injury |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αθλητής της γυμναστικής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1845, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία και τη δεκαετία του 1860 σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ταυτόχρονα, υπήρξε μαθητής των Γεωργίου Θ.Παγώντα. και Iουλίου Ένιγκ στο Δημόσιο Γυμναστήριο, στη συνέχεια έγινε βοηθός τους και μετά το 1868, τους διαδέχτηκε στη διεύθυνση του γυμναστηρίου. Το 1875 παραιτήθηκε από τη θέση του και έφυγε στη Θεσσαλονίκη, όπου τοποθετήθηκε γυμναστής στα σχολεία της ελληνικής κοινότητας της πόλης, που είχαν ιδρυθεί με τη βοήθεια του Συλλόγου προς Διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων.
Το 1878 ο Φωκιανός βρέθηκε και πάλι στην Αθήνα, παράλληλα την ίδια περίοδο ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Κεντρικού Γυμναστηρίου, σήμερα Εθνικό Γυμναστήριο Αθηνών «Ιωάννης Φωκιανός» και την επόμενη χρονιά, ο Φωκιανός τοποθετήθηκε διευθυντής. Το 1879 έγινε στην Αθήνα το πρώτο συνέδριο εκπαιδευτικών συλλόγων που δραστηριοποιούνταν εντός και εκτός των συνόρων του ελληνικού κράτους, στο οποίο συζητήθηκε και το ζήτημα της εισαγωγής της γυμναστικής στην εκπαίδευση. Πραγματικά, το 1880 η γυμναστική έγινε μάθημα υποχρεωτικής διδασκαλίας στη δημόσια εκπαίδευση, ενώ από το 1882 λειτούργησε η πρώτη Κρατική Σχολή Γυμναστών. Την ίδια εποχή, αρχές της δεκαετίας του 1880, ο Φωκιανός διορίστηκε επόπτης των κρατικών γυμναστηρίων και το 1883 δημοσίευσε το Εγχειρίδιον Γυμναστικής, ένα από τα πρώτα βιβλία για τη γυμναστική που γράφτηκαν στην Ελλάδα.
Στο πλαίσιο των παραπάνω εξελίξεων, δημιουργήθηκε ένας μικρός πυρήνας αθλητών γύρω από τον Φωκιανό, δηλαδή θαμώνων του Κεντρικού Γυμναστηρίου[3]. Στο Κεντρικό Γυμναστήριο, ο Φωκιανός δημιούργησε την αθλητική «μαγιά» για τη διοργάνωση της τέταρτης Ζάππειας Ολυμπιάδας το 1889, των αθλητικών αγώνων του 1890 και την ίδρυση του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου, του οποίου υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος (1891-1896). Ο Φωκιανός, λίγες μόνο εβδομάδες μετά τη λήξη των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, τραυματίστηκε θανάσιμα, λόγω πτώσης από το δίζυγο, στο οποίο γυμνάζονταν υπό την εποπτεία του Γ.Θ.Παγώντα. Στο δημοσίευμα της εφημ. Αλήθεια (2/10/1866) φωτογραφίζεται η άσχημη κατάσταση που βρισκόταν τότε το Δημόσιο Γυμναστήριο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 www
.fhw .gr /olympics /modern /en /greek /g401 .html. - ↑ [1]ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ. Iωάννης Φωκιανός, ο κορυφαίος Έλληνας γυμναστής του 19ου αιώνα
- ↑ [2] Αρχειοθετήθηκε 2016-02-17 στο Wayback Machine.Ιστορικά στοιχεία