Κάμειρος

αρχαία Ελληνική πόλη στη Ρόδο
Αυτό το λήμμα αφορά την αρχαία πόλη. Για παλαιότερο Δήμο, δείτε: Δήμος Καμείρου.

Συντεταγμένες: 36°20′10.392″N 27°55′16.612″E / 36.33622000°N 27.92128111°E / 36.33622000; 27.92128111

Η Κάμειρος, ή Κάμιρος,[1] είναι μια από τις αρχαίες πόλεις στο νησί της Ρόδου[2], στα Δωδεκάνησα. Βρίσκεται στη βορειοδυτική ακτή του νησιού, τέσσερα χιλιόμετρα δυτικά του χωριού Καλαβάρδα. Η Κάμειρος είναι μία από τις τρεις αρχαίες πόλεις της αρχαίας Ρόδου, μαζί με την Ιαλυσό και την Λίνδο.[3] Διατέλεσε επίσης, μέλος της Δωρικής Εξάπολης.

Κάμειρος
Η Αρχαία Κάμειρος και στο βάθος η νήσος Σεσκλί της Σύμης
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Κάμειρος
36°20′10″N 27°55′17″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Ρόδου
Γεωγραφική υπαγωγήΡόδος
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ιστορία Επεξεργασία

Κατά τη διάρκεια της προϊστορικής περιόδου, η περιοχή είχε κατοικηθεί από Μυκηναίους και υπάρχουν ίχνη κατοίκησης στο νεκροταφείο θαλαμοειδών τάφων του χωριού Kαλαβάρδα, (Ύστερη Εποχή του Χαλκού I, II, IIIA2- IIIC1), μεταξύ του 1370-1070 π.Χ και μεταγενέστερα, μεταξύ του 900 π.Χ και 850 π.Χ.[4] Η ίδια η πόλη ιδρύθηκε από τους Δωριείς. Τα θεμέλια του ναού τοποθετήθηκαν ήδη από τον όγδοο αιώνα π.Χ. Ο σεισμός του 226 π.Χ., ο οποίος γκρέμισε τον περίφημο Κολοσσό της Ρόδου κατέστρεψε επίσης την πόλη και τον ναό της Καμείρου, ενώ ο σεισμός του 142 π.Χ. την κατέστρεψε για δεύτερη φορά. Στους κλασικούς χρόνους, η Kάμειρος, όπως και οι δύο άλλες πόλεις-κράτη του νησιού, συμμετέχει στην Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία. Το 412 π.Χ. κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.X.), αποβιβάζεται στις ακτές της, μαζί με τον Σπαρτιατικό στόλο, ο Iαλύσιος Δωριεύς ο Ρόδιος, γιος του περίφημου ολυμπιονίκη Διαγόρα, και πείθει τους κατοίκους να ενωθούν σε ενιαίο κράτος. Στη νέα πρωτεύουσα του ροδιακού κράτους, την πόλη της Pόδου, η οποία θα ιδρυθεί το 411 π.Χ., με συνοικισμό κατοίκων και από τις τρεις παλαιές πόλεις-κράτη, θα μεταφερθεί στο εξής το κέντρο της πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής. Οι παλαιότερες πόλεις, όμως δεν έπαψαν να κατοικούνται, όπως έδειξε το παράδειγμα της Kαμείρου, η οποία ανοικοδομήθηκε σε ευρεία έκταση μετά τον μεγάλο σεισμό του 226 π.Χ. Σύμφωνα με την αρχαιολόγο Βασιλική Πατσιαδά: «Επισκευές, κυρίως στην αγορά και στις οικίες, έγιναν και μετά τον δεύτερο σεισμό, ενώ τα νεώτερα κτηριακά λείψανα χρονολογούνται στην ύστερη αρχαιότητα. Στον αρχαιολογικό χώρο σώζονται επίσης τα ερείπια της ελληνιστικής/ρωμαϊκής πόλης της Καμείρου. Όταν ανακαλύφθηκαν σε ανασκαφές του 19ου αιώνα και κυρίως κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας (1912-1943) του νησιού».[5] Η Κάμειρος άρχισε να παρακμάζει και εξαφανίστηκε σταδιακά ως πόλη, περίπου από τον 2ο αιώνα, πιθανόν και εξαιτίας του σεισμού του 155 μ.Χ. Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Καμείρου, υπήρχαν μόνο χωράφια. Η τοποθεσία ωστόσο λεγόταν «Κάμπιρος», τοπωνύμιο που προκάλεσε την περιέργεια των αρχαιολόγων της ανασκαφικής περιόδου μεταξύ 1852 και 1864.[6]

Αρχιτεκτονική Επεξεργασία

Είναι μια από τις αρχαιότερες οικίσημες περιοχές, του οποίου το αρχιτεκτονικό σχέδιο μπορούμε να δούμε όπως ήταν τότε. Η αρχαία αυτή πόλη, η οποία ήκμασε κατά την Aρχαϊκή εποχή (680-480 π.Χ)[7] ήταν χτισμένη σε τρία επίπεδα:

Η Ακρόπολη Επεξεργασία

Στην κορυφή του λόφου ήταν η Ακρόπολη, η οποία περιλαμβάνει το συγκρότημα του ναού της Αθηνάς Καμειρίας και τη Στοά. Έχει δεξαμενή νερού για 600 κυβικά νερό, αρκετό για 400 οικογένειες και φτιάχτηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. Αργότερα, η στοά χτίστηκε πάνω από τον ταμιευτήρα και αποτελούνταν από δύο σειρές δωρικών κιόνων με χώρους για καταστήματα ή καταλύματα στο πίσω μέρος.

Το Μεσαίο επίπεδο Επεξεργασία

Ο κύριος οικισμός βρισκόταν κυρίως στο μεσαίο επίπεδο, που αποτελείται από ένα πλέγμα παράλληλων δρόμων και συγκροτήματα κατοικιών.

Το Κάτω επίπεδο Επεξεργασία

Στο κάτω επίπεδο βρίσκονται δωρικός ναός, πιθανόν του Πύθιου Απόλλωνα, η Κρήνη, με την Αγορά μπροστά και τον περίβολο με τους βωμούς, ο οποίος περιείχε αφιερώματα προς τις διάφορες θεότητες.

Ανασκαφές Επεξεργασία

 
Τυπογραφικό κόσμημα.
 
Κεραμικός αγωγός.

Η Ακρόπολη ανασκάφηκε από τον Ιταλό (Λεβαντίνο και Βρετανό) πρόξενο και αρχαιολόγο Άλφρεντ Μπιλιόττι (Sir Alfred Biliotti) και τον Γάλλο (Αλσατό) αρχαιολόγο, ζωγράφο και πρωτοπόρο της αρχαιολογικής φωτογραφίας Αύγουστο Σάλτσμαν (Auguste Salzmann), μεταξύ 1852 και 1864. Πολλά από τα ευρήματα από τις ανασκαφές τους σήμερα φυλάσσονται στο Βρετανικό Μουσείο, στο Λονδίνο.[8] Το 1928 η Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή ξεκίνησε μια συστηματική ανασκαφή της περιοχής, μαζί με εργασίες αποκατάστασης, που συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Εικόνες Επεξεργασία

Πρόσωπα από την Κάμειρο Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Κάμειρος Αρχειοθετήθηκε 2017-11-07 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, «Οδυσσεύς»: odysseus.culture.gr
  2. http://www.rodosisland.gr/gr/see-do-rodos/Culture-&-Heritage/Ancient-Kamiros--.asp
  3. Κάμειρος Αρχειοθετήθηκε 2017-11-07 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, «Οδυσσεύς»: odysseus.culture.gr
  4. Κάμειρος Αρχειοθετήθηκε 2017-11-07 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, «Οδυσσεύς»: odysseus.culture.gr
  5. Κάμειρος Αρχειοθετήθηκε 2017-11-07 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, «Οδυσσεύς»: odysseus.culture.gr
  6. "Η αρχαία Κάμειρος Αρχειοθετήθηκε 2014-04-05 στο Wayback Machine.",
  7. Κάμειρος Αρχειοθετήθηκε 2017-11-07 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, «Οδυσσεύς»: odysseus.culture.gr
  8. British Museum Collection Kamiros

Πηγές Επεξεργασία

  • Jacopi G., "Esplorazione archeologica di Camiro I. Scavi nelle necropoli Camiresi 1929-1930, Clara Rhodos IV", 1931,
  • Jacopi G., "Esplorazione archeologica di Camiro II. Clara Rhodos VI-VII", 1932,
  • Κωνσταντινόπουλος Γ., "Ιαλυσός-Κάμιρος", 1971,
  • Di Vita Α., "Atti della Scuola", Annuario della Scuola archeologica di Atene e delle Miissioni Italiane in Oriente LXIV-LXV" 1986-1987,
  • Livadiotti M., Rocco G., "La presenza Italiana nel Dodecaneso tra il 1912 e il 1948", Κατάνια 1996, σελ. 60-76,

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία