Συντεταγμένες: 44°17′14.6″N 4°50′11.6″E / 44.287389°N 4.836556°E / 44.287389; 4.836556

Το κάστρο του Συζ-λα-Ρους (γαλλικά: Le château de Suze-la-Rousse) είναι ένα φεουδαρχικό κάστρο που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα. Βρίσκεται στην κοινότητα Συζ-λα-Ρους στα νότια του νομού Ντρομ, περιοχή Ωβέρνη-Ρον-Αλπ. Από τον 16ο αιώνα υπέστη τροποποιήσεις και ανανεώσεις και μετατράπηκε σε αρχοντικό αναγεννησιακού στυλ. Είναι σε άριστη κατάσταση και έχει καταχωρηθεί ως ιστορικό μνημείο από το 1964.

Κάστρο του Συζ-λα-Ρους
Χάρτης
Γενικές πληροφορίες
Είδοςκάστρο
ΔιεύθυνσηGrande-Rue
Γεωγραφικές συντεταγμένες44°17′15″N 4°50′12″E
Διοικητική υπαγωγήSuze-la-Rousse[1][2]
ΧώραΓαλλία
Προστασίακατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1964)[1]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα

Το κάστρο είναι ανοιχτό στο κοινό και φιλοξενεί επίσης πολιτιστικές εκδηλώσεις και συναυλίες. Αποτελεί μέρος ενός σχεδίου μεταξύ των τριών κάστρων του νομού (Μοντελιμάρ, Γκρινιάν και Συζ-λα-Ρους), στόχος του οποίου είναι η σύνδεση της σύγχρονης τέχνης με την πολιτιστική κληρονομιά.

Από το 1978, σε ένα τμήμα του στεγάζει το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του κρασιού.[3]

Περιγραφή

Επεξεργασία
 
Η εσωτερική αυλή

Το κάστρο

Επεξεργασία

Το κάστρο βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου με θέα στο χωριό Συζ-λα-Ρους, έχει τρεις ορόφους και περιβάλλεται από μια τάφρο, που σήμερα είναι στεγνή. Εξωτερικά έχει τα χαρακτηριστικά μεσαιωνικού κάστρου, είναι προσβάσιμο από μία σταθερή (σήμερα) γέφυρα που διασχίζει την τάφρο και οδηγεί στην κύρια πύλη, η οποία ανοίγει σε μια ορθογώνια εσωτερική αυλή, με ανακαινισμένες αναγεννησιακές προσόψεις. Στην αυλή βρίσκεται το πηγάδι που εξυπηρετούσε την παρακείμενη κουζίνα. Απέναντι από την κύρια πύλη, υπάρχει μια μεγάλη αίθουσα  και μια μεγαλειώδης σκάλα, που οδηγεί στους δύο επάνω ορόφους.

Η αίθουσα του ζε ντε πομ

Επεξεργασία

Αυτή η αίθουσα, της οποίας σώζονται οι εξωτερικοί τοίχοι, κατασκευάστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα στη δασώδη περιοχή που βρίσκεται δίπλα στο κάστρο. Ο Κάρολος Θ', κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο κάστρο το 1564, συνήθιζε να επιδίδεται σ' αυτό το πολύ δημοφιλές εκείνη την εποχή παιχνίδι. Το ζε ντε πομ είναι ο πρόγονος του τένις και παίζονταν από τέσσερα άτομα, δύο από κάθε πλευρά του γηπέδου, με ξύλινες ρακέτες και ένα δίχτυ ενδιάμεσα στο χώρο.

Εδώ οι διαστάσεις είναι παραδοσιακές: μήκος 32,50 μέτρα και πλάτος 10,60 μέτρα.

 
Η αίθουσα του Ζε ντε Πομ

Στην περιοχή αρχικά στεγαζόταν ένα ρωμαϊκό κάστρο. Το 793 ο αυτοκράτορας Καρλομάγνος χάρισε την περιοχή της Οράνζ, στην οποία υπάγονταν το Συζ-λα-Ρους, στον εξάδερφό του Γουλιέλμο της Ακουιτανίας ως έπαθλο για την απελευθέρωση του εδάφους. Εκείνη την εποχή έγινε κυνηγετικό καταφύγιο.

Οι πρίγκιπες της Οράνζ διαδέχθηκαν ο ένας τον άλλον μέχρι το 1173 οπότε η Τιμπούρζ της Οράνζ παντρεύτηκε τον Μπερτράν Α' ντε Μπω, ο οποίος πραγματοποίησε την κατασκευή ενός ημικυκλικού κάστρου-φρουρίου στο λόφο που κυριαρχεί στο Συζ. Εκείνη την εποχή στο κάστρο κατασκευάστηκαν τα τείχη, η τάφρος, οι προμαχώνες, η ανυψούμενη γέφυρα και εσωτερικά ένα πηγάδι βάθους 34 μέτρων και ένα παρεκκλήσι.

 
Η είσοδος του κάστρου

Από το 1426 το κάστρο πέρασε στον οίκο Λα Μπωμ-Συζ, ο οποίος πραγματοποίησε τις περισσότερες από τις μετατροπές που προορίζονταν να αλλάξουν τη στρατιωτική όψη του κάστρου σε πιο αριστοκρατική. Έτσι δημιουργήθηκε η αναγεννησιακή αυλή το 1551 και το 1564 με την ευκαιρία της επίσκεψης της αντιβασίλισσας Αικατερίνης των Μεδίκων και του γιου της μέλλοντος Καρόλου Θ' και μία εξωτερική αίθουσα για το παιχνίδι ζε ντε πομ[4]. Τα έργα συνεχίστηκαν μέχρι τον 18ο αιώνα, ενώ τμήματα του κάστρου λεηλατήθηκαν κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.

Το 1797 η ιδιοκτησία μεταβιβάστηκε στον οίκο Ιζνάρ-Συζ που το αποκατέστησε το 1885. Το 1958 η τελευταία κληρονόμος των Ιζνάρ, βαρόνη Ζερμαίν ντε Βιτ, το δώρισε μετά το θάνατό της σε φιλανθρωπικό οργανισμό, που το 1965 το πούλησε στο Γενικό Συμβούλιο του νομού Ντρομ.[5]

Από το 1978, ο χώρος φιλοξενεί το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Κρασιού, μία διεθνώς αναγνωρισμένη σχολή που προσφέρει ένα ευρύ φάσμα κατάρτισης στον τομέα της αμπελοκαλλιέργειας και των κρασιών.[3]

Παραπομπές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία