Βικιπαίδεια

Κένζο Τάνγκε

Ιάπωνας αρχιτέκτονας

Ο Κένζο Τάνγκε (ιαπωνικά: 丹下 健三‎‎), 4 Σεπτεμβρίου 1913 – 22 Μαρτίου 2005) ήταν Ιάπωνας αρχιτέκτονας, που τιμήθηκε με το κορυφαίο Βραβείο αρχιτεκτονικής Pritzker το 1987. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, συνδυάζοντας την ιαπωνική παράδοση με μοντέρνα στοιχεία, έχοντας υλοποιήσει μεγάλα έργα σε 5 ηπείρους. Ο Τάνγκε ήταν επίσης ένας από τους εμπνευστές του Μεταβολιστικού κινήματος.

Κένζο Τάνγκε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		丹下健三 (Ιαπωνικά)
Γέννηση4  Σεπτεμβρίου 1913[1][2][3]
Σακάι
Θάνατος22  Μαρτίου 2005[1][3][4]
Μινάτο
Αιτία θανάτουκαρδιακή ανεπάρκεια
Χώρα πολιτογράφησηςΙαπωνία
Ιαπωνική Αυτοκρατορία (έως 1947)
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙαπωνικά[5][6]
Γαλλικά
ΕκπαίδευσηDoctor of Engineering
ΣπουδέςΑυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο
πανεπιστήμιο Νιχόν[7]
Hiroshima High School
Ehime Prefectural Imabari Nishi High School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[2]
πολεοδόμος[8]
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Τόκιο
Tange Associates
Αξιοσημείωτο έργοYoyogi National Gymnasium
Nippon Gaishi Hall
Ολυμπιακό Στάδιο του Τόκιο
Singapore Indoor Stadium
Οικογένεια
ΤέκναNoritaka Tange
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Πρίτσκερ (1987)
Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες
Βασιλικό Χρυσό Μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων (1965)
Τάγμα του Πολιτισμού (1980)
Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (1996)
Αυτοκρατορικό βραβείο (1993)[9]
Πρόσωπο Πολιτιστικής Αξίας (1979)
μεγάλος ταξιάρχης του Τάγματος του Ηλίου του Περού (15  Μαρτίου 1983)[10]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ
βραβείο Asahi (1964)
Χρυσό μετάλλιο ΑΙΑ (1966)
AIJ Prize[11]
Order of the Sacred Treasure, 1st Class
Ιστότοπος
www.tangeweb.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Επηρεασμένος σε νεαρή ηλικία από τον Ελβετό αρχιτέκτονα Λε Κορμπυζιέ, o Τάνγκε απέκτησε διεθνή φήμη το 1949 όταν κέρδισε τον διαγωνισμό για τον σχεδιασμό του Αναθηματικού Πάρκου Ειρήνης της Χιροσίμα. Ήταν μέλος του CIAM (Congres Internationaux d'Architecture Moderne - Διεθνές Συνέδριο Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής) τη δεκαετία του 1950.

Οι ακαδημαϊκές του σπουδές πάνω στην πολεοδομία τον έθεσαν στην κατάλληλη θέση να αντιμετωπίσει έργα επανακατασκευής μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το έργο του Τάνγκε έχει επηρεάσει μια γενιά αρχιτεκτόνων σε όλο τον κόσμο και θεωρείται εφάμιλλος, ως προς την ανανεωτική πνοή, του Φρανκ Λόιντ Ράιτ, του Βάλτερ Γκρόπιους και του Λε Κορμπυζιέ.

Πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1913 στην Οσάκα της Ιαπωνίας αλλά μεγάλωσε στη μικρή πόλη Ιμάμπαρι, στο νησί Σικόκου. Το 1930 μετακόμισε στη Χιροσίμα για να κάνει λυκειακές σπουδές. Τότε πρωτοήλθε σε επαφή με το έργο του Λε Κορμπυζιέ και αποφάσισε να γίνει αρχιτέκτονας.

Καριέρα

Επεξεργασία
 
Κτήριο σχεδιασμένο από τον Κένζο Τάνγκε στο Τόκιο (1991)

Αφού αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο άρχισε να εργάζεται στο γραφείο του Κούνιο Μαεκάουα. Μετά τον πόλεμο επιστρέφει στο Πανεπιστήμιο ως μεταπτυχιακός φοιτητής. Αποκτά ενδιαφέρον για τον πολεοδομικό σχεδιασμό και ξεκινά προσωπική έρευνα πάνω στις αρχαίες Ελληνικές και Ρωμαϊκές αγορές. Το 1942 κερδίζει τον πρώτο του διαγωνισμό αλλά το έργο του δεν υλοποιείται.

Το 1946 ο Τάνγκε γίνεται βοηθός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Το 1963 προάγεται σε Καθηγητής του Τμήματος Σχεδιασμού και Μηχανικής Πολεοδομίας. Οι μαθητές του μεταξύ άλλων ήταν ο Κίσο Κουροκάουα, ο Αράτα Ισοζάκι και ο Φουμιχίκο Μάκι.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο διεξάχθηκαν το 1964 στο στάδιο που είχε κατασκευάσει ο Κένζο Τάνγκε. Η διοργάνωση «απλώθηκε» σε δύο στάδια, ένα μεγάλο χωρητικότητας 16.000 θέσεων και ένα μικρότερο (για αγώνες καλαθοσφαίρισης, πυγμαχίας κ.ά.) χωρητικότητας 5.000, σε μία επίδειξη φονξιοναλισμού που ξεπερνιέται από τη βαθιά γνώση της αρχέτυπης αρχιτεκτονικής[12].

Τις δεκαετίες του 1970 και 1980 ο Τάνγκε πραγματοποίησε κτήρια σε πάνω από 20 χώρες. Συνέχισε να εργάζεται έως 5 χρόνια πριν από τον θάνατό του, το 2005. Αντιπαθούσε το μεταμοντέρνο κίνημα και το θεώρησε απλά ως μια μεταβατική φάση στην αρχιτεκτονική. Η κηδεία του έγινε σε ένα από τα κτήριά του, τον Καθεδρικό Ναό του Τόκιο.

Επιλεγμένα έργα

Επεξεργασία
  1. 1955: Hiroshima Peace Memorial Museum, Hiroshima
  2. 1957: (Former) Tokyo Metropolitan Government Building, Yūrakuchō
  3. 1958: Kagawa Prefectural Government Building the east offices, Takamatsu, Kagawa
  4. 1960: Kurashiki City Hall, Kurashiki, Okayama
  5. 1964: Yoyogi National Gymnasium for the 1964 Summer Olympics, Tokyo
  6. 1964: St. Mary's Cathedral (Tokyo Cathedral) (Roman Catholic), Tokyo
  7. 1966: Master plan for rebuilding of Skopje, Macedonia, then part of Yugoslavia after the 1963 earthquake
  8. 1967: Towers of Fiera district (Regional administration of Emilia-Romagna), Bologna, Italy
  9. 1970: Site of Expo '70, Suita, Osaka
  10. 1970: Librino New Town Project, Catania, Italy
  11. 1977: Sogetsu Kaikan, Aoyama, Tokyo
  12. 1979: Hanae Mori Building, Aoyama, Tokyo
  13. 1982: Centro Direzionale, Naples
  14. 1982: Central Area New Federal Capital City of Nigeria, Nigeria
  15. 1986: Nanyang Technological University, Singapore
  16. 1986: OUB Centre, Singapore
  17. 1987: American Medical Association Headquarters Building, Chicago, Illinois, USA
  18. 1991: Tokyo Metropolitan Government Building, Shinjuku, Tokyo
  19. 1992: UOB Plaza, Singapore
  20. 1993: Phu My Hung Saigon South Master Plan, Ho Chi Minh City, Vietnam
  21. 1996: Fuji Television Building, Odaiba, Tokyo
  22. 1998: University of Bahrain, Sakhir, Bahrain
  23. 1998: WKC Centre For Health Development, Kobe, Hyōgo
  24. 2000: Kagawa Prefectural Government Building the main offices, Takamatsu, Kagawa
  25. 2000: Tokyo Dome Hotel
  26. 2003: The Linear – Private Apartments, Singapore
  27. 2005: Hwa Chong Institution Boarding School, Singapore


Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Arkitekter verksamma i Sverige. 11  Ιουλίου 2014.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12046059c. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Tange-Kenzo. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12046059c. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ CONOR.SI. 113072739.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  8. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 26  Οκτωβρίου 2021. 500004256. Ανακτήθηκε στις 7  Φεβρουαρίου 2024.
  9. ↑ www.praemiumimperiale.org/en/laureate-en/laureates-en. Ανακτήθηκε στις 19  Μαρτίου 2022.
  10. ↑ cde.gestion2.e3.pe/doc/0/0/1/5/2/152563.pdf.
  11. ↑ www.aij.or.jp/scripts/prize/prize.htm.
  12. ↑ Θεμελιώσεις και εγκαίνια μεγάρων και σταδίων, Ιστορικό Λεύκωμα 1964, σελ. 153, εκδ. Καθημερινή (1997)

Πηγές

Επεξεργασία
  1. Banham, Reyner: Age of the Masters: A Personal View of Modern Architecture (αναθεωρημένη έκδ.), Architectural Press, Λονδίνο 1978, ISBN 0-85139-395-0
  2. Diefendorf, Jeffry M; Hein, Carola; Yorifusa, Ishida, eds. (2003). Rebuilding Urban Japan After 1945. Hampshire, United Kingdom: Palgrave MacMillan. ISBN 0-333-65962-7.
  3. Doordan, Dennis P.: Twentieth Century Architecture, Calmann & King, Λονδίνο 2001. ISBN 0-8109-0605-8.
  4. Kultermann, Udo: Kenzo Tange, Pall Mall Press, Λονδίνο 1970, ISBN 0-269-02686-X.
  5. Reynolds, Jonathan McKean (2001). Maekawa Kunio and the Emergence of Japanese Modernist Architecture. London: University of California Press. ISBN 0-520-21495-1.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Kenzo Tange στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κένζο_Τάνγκε&oldid=10573726"