Καγκελλαρία των Σφακίων
Η Καγκελλαρία των Σφακίων ήταν η επιτροπή που συγκροτήθηκε από Σφακιανούς αρχηγούς και προκρίτους από όλη την Κρήτη για να συντονίσει την εξέγερση στo νησί κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Η απόφαση για την συγκρότησή της πάρθηκε σε δύο συσκέψεις που πραγματοποιήθηκαν στα Γλυκά Νερά στις 7 Απριλίου 1821 και στο Λουτρό στις 21 Μαΐου. Την αποτελούσαν ο Πρωτοπαπάς των Σφακίων Γεώργιος, ο Χατζή Ιωάννης Πωλιουδάκης, ο Ιωσήφ Παπαδάκης, ο Ρούσσος Βουρδουμπάς, ο Ανδρέας Κριαράς, ο Αναγν. Ψαρουδάκης και ο Δ. Φλαμπουράρης ως γραμματέας. Υπεύθυνοι των ναυτικών επιχειρήσεων τοποθετήθηκαν οι πλοίαρχοι Αναγν. Παναγιώτου ή Πωλίδης και Αναγν. Αναγνωστάκης.
Έγινε, τότε, προσπάθεια να αντιμετωπισθεί η έλλειψη όπλων και πλοίων με έκκληση στην Ύδρα για παροχή βοήθειας. Παράλληλα συγκροτήθηκε και οικονομική επιτροπή για το σχηματισμό δημοσίου ταμείου.[1]
Οι σχέσεις του Αφεντούλιεφ, ο οποίος είχε ορισθεί εν τω μεταξύ γενικός αρχηγός της επανάστασης στην Κρήτη από την Κεντρική Ελληνική Κυβέρνηση, με την Καγκελλαρία των Σφακίων στη διάρκεια της θητείας του, δεν ήταν ποτέ αρμονικές σε ότι αφορούσε τον σχεδιασμό και την εκτέλεση των επιχειρήσεων. Όμως η ρήξη έγινε οριστική όταν στις 29 Οκτωβρίου και 6 Νοεμβρίου 1822, η Καγκελλαρία ζήτησε από την κυβέρνηση να ορίσει άλλον αρχηγό στην Κρήτη. Στις 15 Νοεμβρίου 1822, πριν ακόμα η κεντρική διοίκηση απαντήσει, η Καγκελλαρία έδωσε εντολή να συλληφθεί ο Αφεντούλιεφ. Έτσι τα μέλη της, με επικεφαλής τον γενικό γραμματέα Νεόφυτο Οικονόμου ανέλαβαν προσωρινά τη διοίκηση της Κρήτης.[2]
Ιστορικό κατάστασης Επεξεργασία
Οι Κρητικοί, όταν πληροφορήθηκαν το ξέσπασμα της επανάστασης στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά, αποφάσισαν να εξεγερθούν παρά τις δυσμενείς συνθήκες που επικρατούσαν στο νησί[3]:
- Από τις 260000 κατοίκους του νησιού το 1821 ένα μεγάλο μέρος ήταν μουσουλμάνοι (120000) και μάλιστα πολλοί από αυτούς αυτούς (20000) ήταν καλά οπλισμένοι. Ο Ελληνικός χριστιανικός πληθυσμός ζούσε υπό ασφυκτικό κλοιό που δημιουργούσαν οι τρεις διοικήσεις του νησιού στα Χανιά, το Ρέθυμνο και το Μεγάλο Κάστρο (Ηράκλειο).
- Στη Κρήτη, λόγω της απομακρυσμένης θέσης της από την κυρίως Ελλάδα δεν ήταν δυνατόν να προετοιμαστούν ψυχολογικά οι κάτοικοι από τους Φιλικούς, πράγμα απαραίτητο λόγω της πνευματικής στασιμότητας των δύο προηγούμενων αιώνων.
- Υπήρχε έλλειψη όπλων και εφοδίων στο νησί. Τα περισσότερα όπλα τα είχαν οι Σφακιανοί και κατά δεύτερο λόγο οι Ριζίτες, που και οι δύο ουδέποτε είχαν υποδουλωθεί στους Τούρκους.
- Επίσης, η ενίσχυσή της από τη Θάλασσα με άνδρες, πολεμοφόδια και τρόφιμα θα εμποδιζόταν από τον Οθωμανικό στόλο στον Βορρά και τον Αιγυπτιακό στον Νότο.
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Η Ελληνική Επανάσταση και η ίδρυση του Ελληνικού Κράτους (1821-1832) - (τόμος ΙΒ). Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. 1975. ISBN 960-213-095-4.