Και συ τέκνον, Βρούτε
Η δημώδης λατινική έκφραση Et tu, Brute? που αποδίδεται στα Ελληνικά ως Και σύ, τέκνον Βροῦτε; εμφανίζεται στην Πράξη 3, Σκηνή 1 του έργου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Ιούλιος Καίσαρας,[1] όπου αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα, τη στιγμή της δολοφονίας του, στον φίλο του, Μάρκο Ιούνιο Βρούτο, όταν τον αναγνώρισε ως έναν από τους δολοφόνους του. Εμφανίζεται και σε προηγούμενα έργα, Ερρίκος ΣΤ΄, Μέρος 3 και ένα ακόμη παλαιότερο έργο, Caesar Interfectus, από τον Ρίτσαρντ Έντες.[2] Η φράση χρησιμοποιείται συχνά να δηλώσει απογοήτευση από προδοσία από έναν φίλο.
Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ο Καίσαρας είπε ποτέ αυτά τα λόγια.[3][4] Αν και τα τελευταία λόγια του Καίσαρα δεν είναι γνωστά με βεβαιότητα, ο Ρωμαίος ιστορικός Σουητώνιος, ενάμιση αιώνα μετά, ισχυρίζεται ότι ο Καίσαρας δεν είπε τίποτα καθώς πέθανε, όπως επίσης και ο Πλούταρχος, αλλά ο Σαίξπηρ το αναφέρει στο έργο του Ιούλιος Καίσαρας (1599). Ωστόσο, η φράση δεν επινοήθηκε από τον Σαίξπηρ γι' αυτό το έργο, καθώς αναφέρονταν και σε προηγούμενα ελισαβετιανά έργα με το ίδιο θέμα.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «No Fear Shakespeare: Julius Caesar: Act 3 Scene 1 Page 5 | SparkNotes». www.sparknotes.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020.
- ↑ Henderson, John (1998). Fighting for Rome: Poets and Caesars, History, and Civil War. Cambridge University Press. ISBN 0-521-58026-9.
- ↑ Henle, Robert J., S.J. Henle Latin Year 1 Chicago: Loyola Press 1945
- ↑ Shakespeare, William (1960). S.F. Johnson· Alfred Harbage, επιμ. Julius Caesar. Penguin Books. σελ. 74.