Κανάλι του Καρλομάγνου
Το Κανάλι του Καρλομάγνου (λατινικά: Fossa Carolina, γερμανικά: Karlsgraben) ήταν κανάλι που αναμενόταν να ενώσει τις κοιλάδες απορροής του Δούναβη και του Ρήνου την εποχή του Καρλομάγνου. Υπήρξε το σπουδαιότερο έργο ποτάμιας μηχανικής του Πρώιμου Μεσαίωνα βόρεια των Άλπεων.[1] Απομεινάρια του σώζονται κοντά στην σιδηροδρομική γραμμή Νυρεμβέργης-Τρούχτλινγκεν.
Συνέδεε τον παραπόταμο του Δούναβη, Άλτμιουλ, με τον Σουηβικό Ρέζατ, παραπόταμο του Ρέντνιτζ ο οποίος με τη σειρά του χύνεται στον Μάιν. Η σύνδεση έγινε στο σημείο όπου τα δύο ποτάμια συστήματα του Ρήνου και του Δούναβη βρίσκονται στην μικρότερη δυνατή απόσταση, διαμορφώνοντας μια σύντομη κοιλάδα μήκους 1800 μ. μεταξύ των παραπάνω παραπόταμων που έχουν μια υψομετρική διαφορά 12 μέτρων.[2] Το πλάτος του καναλιού ξεκινούσε από τα 14 κι έφτανε τα 25 μέτρα.[2] Αν και είναι άγνωστο εάν χρησιμοποιήθηκε ποτέ ως ποτάμια οδός, ο Σουηβικός Ρέζατ πιθανότατα έτυχε καναλικοποίησης από τους μηχανικούς της αυτοκρατορίας, εξασφαλίζοντας την άνετη διέλευση διαμέσω των υπόλοιπων ήδη πλεύσιμων ποταμών του συστήματος.[3] Χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ισπανικής Διαδοχής ως αμυντική τοποθεσία ενώ από το 1790 κι έπειτα οι ντόπιοι άρχισαν να αφαιρούν μέρη του για να τα χρησιμοποιήσουν ως οικοδομικά υλικά.[2]
Η βούληση σύνδεσης των δύο μεγάλων ποταμών είχε ως αποτέλεσμα στα μέσα του 19ου αιώνα να κτιστεί το Κανάλι του Λουδοβίκου που φάνηκε ανεπαρκές και στο δεύτερο τρίτο του 20ού, το λειτουργικό Κανάλι Ρήνου-Μάιν-Δούναβη.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Eva Leithold et al., «Fossa Carolina:The First Attempt to Bridge the Central European Watershed—A Review, New Findings, and Geoarchaeological Challenges» στο Geoarchaeology: An International Journal 27 (2012). σελ. 88.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Eva Leithold et al.: idib. σελ. 91.
- ↑ Eva Leithold et al.: idib. σελ. 90.